Είχε την ευγένεια ο συμπολίτης μας Βασίλειος Καραπαπάζογλου να μου χαρίσει ένα εξαιρετικό και καλαίσθητο βιβλίο του, που εκδόθηκε το 2017 με την επιμέλεια του Πέτρου Γεωργαντζή και τυπώθηκε στις Γραφικές τέχνες Γ. Δαλακάκη με την καλλιτεχνική επιμέλεια του Βασίλη Ανδρεάδη. Αναφέρω όλα αυτά τα στοιχεία, για να τεκμηριώσω ότι τα τελευταία χρόνια στην Ξάνθη τυπώνονται και εκδίδονται εξαιρετικά από κάθε άποψη βιβλία.
Ο πλήρης τίτλος του βιβλίου είναι «Αναζητώντας τις ρίζες μας – Δύο όνειρα – Μία πραγματικότητα», σελ. 256.
Ο συγγραφέας Βασίλειος Καραπαπάζογλου γεννήθηκε το 1939 στο Λυκοδρόμιο Ξάνθης, όπου είχαν εγκατασταθεί οι πρόσφυγες γονείς του μετά τον ξεριζωμό της Μικρασιατικής Πληγής του 1922. Οι πρόγονοί του από τον Πόντο μετέφεραν τις μνήμες, τα βιώματα, τα βάσανα αλλά και την ελπίδα. Από μικρός ο συγγραφέας άκουγε αφηγήσεις για την πατρίδα που άφησαν. Μεγαλώνοντας κατάλαβε ότι δεν ήταν «παραμύθια» – ήταν η σκληρή ιστορία, αυτά που άκουγε από τους παλιότερους.
Όταν συνταξιοδοτήθηκε από τον Ελληνικό στρατό (με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη) το 1989, πιο έντονα πάλεψε πλέον για να βρει τις ρίζες του. Είναι συγκινητικό να ψάχνεις τους συγγενείς που χάθηκαν με τον ξεριζωμό…
Δεν είναι πλάσμα της φαντασίας! 23 χρόνια αναζήτηση να βρει της μητέρας του τα ξαδέλφια, στο Ναύπλιο.
Του πατέρα του τον αδελφό μέσα στην Τουρκία, αναζήτηση 41 ολόκληρα χρόνια. Συνταρακτική ιστορία. Ο θείος του που το 1922 παιδάκι έμεινε στη περιοχή Μερζιφούντας και Αμάσειας, έγινε μουσουλμάνος, πέθανε το 1993. Ο συγγραφέας βρήκε τους τάφους του θείου και της συζύγου του, καθώς και τα ξαδέλφια του.
Το έργο του Β. Καραπαπάζογλου χωρίζεται σε δύο μέρη:
Στο πρώτο μέρος έχουμε επτά κεφάλαια: Το όνειρο της μητέρας μου, Ο πόθος του πατέρα μου, Πρώτο και Δεύτερο ταξίδι στον Πόντο, Στοιχεία για την Μπάφρα, Στοιχεία για το Λυκοδρόμιο / Κούρταλαν, Καραμανλίδικα κάλαντα.
Στο δεύτερο μέρος έχουμε οικογενειακά δέντρα προγόνων του συγγραφέα, φωτογραφίες, στοιχεία για το σχολείο του Λυκοδρομίου, πίνακες κατοίκων.
Ένα πλήρες βοήθημα Τοπικής Ιστορίας και Πολιτισμού.
Στον επίλογο του έργου, μετά από τα τόσα βάσανα και πολλές ταλαιπωρίες, αφού πολλοί μουσουλμάνοι της Τουρκίας τον βοήθησαν να βρει τις ρίζες του στον Πόντο, γράφει: «Χρειαζόμαστε μόνο φιλία, αλληλοκατανόηση και αλληλοβοήθεια, και πάλι θα το πω, μόνο φιλία και συνεργασία […] Μετά από όλα αυτά τα ταξίδια μας, τις γνωριμίες μας με πολλούς, πάρα πολλούς, διαπίστωσα πως οι κυβερνήσεις, οι διοικούντες μπορούν να βάλουν σύνορα μεταξύ χωρών, αλλά δεν μπορούν να βάλουν σύνορα στις καρδιές των ανθρώπων».
Κύριε Βασίλη, νιώθω την ανάγκη να σε συγχαρώ και να σε ευχαριστήσω για το ανεκτίμητο δώρο σου.
