Το Μπόλλα» είναι μια σκληρή απεικόνιση, που δε γλιστρά ούτε προς τον μηδενισμό ούτε προς την αποθέωση της βίας
Το «Ε» προτείνει το βιβλίο του Παϊτίμ Στάτοβτσι με τίτλο «Μπόλλα» από τις εκδόσεις Πατάκης.
Απρίλιος, 1995. Ο εικοσιτετράχρονος, πρόσφατα παντρεμένος, Αρσίμ είναι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Πρίστινα, στο Κοσσυφοπέδιο, και κρατά χαμηλούς τόνους προκειμένου να πάρει το πτυχίο του σε μιαν εποχή κι έναν τόπο βαθιά εχθρικό προς τους Αλβανούς. Μια μέρα γνωρίζει σ’ ένα καφέ τον Σέρβο Μίλος και η ζωή και των δύο αλλάζει δραματικά. Στις μέρες που ακολουθούν η γυναίκα του Αρσίμ τού ανακοινώνει την πρώτη της εγκυμοσύνη κι ο ίδιος ξεκινά μια κρυφή ζωή.
«Μπόλλα» είναι το όνομα ενός τέρατος της αλβανικής μυθολογίας με μορφή ερπετού και γύρω από αυτό ο Στάτοβτσι στήνει αριστοτεχνικά ένα μυθιστόρημα ανελέητου πάθους, καταδικασμένου σε συντριβή. (Από τον εκδότη)
«Μια καταιγιστική ιστορία πάθους και ξεριζωμού, συμφωνία σε, σπαραχτική, μι ελάσσονα. Ο Στάτοβτσι είναι εκπληκτικός!» (Publishers Weekly)
«Σύγχρονη σαιξπηρική μπαλάντα!» (Kansan Uutiset, Φινλανδία)
«Το Μπόλλα είναι ένα εκπληκτικό και συγκινητικό μυθιστόρημα με εξαιρετική εκφραστική δύναμη. Είναι μια ιστορία για την απώλεια, την ωμότητα, ακόμη και την απουσία νοήματος της ζωής, για την ανθρώπινη ελαφρότητα, αλλά και για την πίστη και την αγάπη, με φόντο τα ταραγμένα Βαλκάνια». (Επιτροπή Βραβείου Finlandia)
«Ελάχιστοι συγγραφείς σήμερα γράφουν τόσο ανάγλυφα για τον φόβο όπως ο Παϊτίμ Στάτοβτσι. Για τον Αρσίμ, τον Αλβανό ήρωα του Μπόλλα, ο φόβος δεν είναι ένα αίσθημα που διαπερνά το νευρικό του σύστημα, είναι το ίδιο του το είναι. Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων, λέει ο Αρσίμ, αυτοί που δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν κι αυτοί που πρέπει να φοβούνται για τα πάντα. Ο ίδιος ανήκει στους δεύτερους…» (The Guardian)
«Εκπληκτικό επίτευγμα ενός μεγάλου ταλέντου». (New York Times)
«Το Μπόλλα είναι μια σκληρή απεικόνιση, που δε γλιστρά ούτε προς τον μηδενισμό ούτε προς την αποθέωση της βίας. Αντίθετα, διεκδικεί σθεναρά και αδιάκοπα οτιδήποτε θα μπορούσε να κάνει την πραγματικότητα να είναι αλλιώς». (The Times).
