Η Τεχνολογική επανάσταση δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα και προσδοκίες
Γράφει ο Ρόμπερτ Πεφάνης, Διευθυντής Επικοινωνίας Ακαδημαϊκού Ιδρύματος
Πριν από -περίπου- 10.000 χρόνια, πραγματοποιήθηκε η ονομαζόμενη Αγροτική επανάσταση. Οι μακρινοί μας πρόγονοι, έπαυσαν να περιπλανώνται αναζητώντας τροφή και εγκαταστάθηκαν μόνιμα πλέον, καλλιεργώντας το έδαφος.
Πριν από δυο αιώνες, στον Βρετανικό Βορρά, ξεκίνησε η Βιομηχανική επανάσταση, με αποτέλεσμα, την μετεωρική αύξηση της παραγωγής, την αστυφιλία, την εδραίωση της μεσαίας τάξης, τον υπερκαταναλωτισμό και εν μέρει, την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Η Τεχνολογική επανάσταση που εξελίσσεται ραγδαία με την κυριαρχία του διαδικτύου και την -προ των πυλών- εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης, δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα και προσδοκίες.
Η αλήθεια είναι, ότι ανέκαθεν, οι σημαντικές αλλαγές στην πορεία της ανθρωπότητας, επέφεραν ελπίδα αλλά και προβληματισμό.
Γνωρίζουμε αρκετά για τις αντιδράσεις που προκάλεσε η βιομηχανοποίηση. Υπέρμετρη αισιοδοξία, αλλά και κατακραυγή από τους χειρώνακτες, τους τεχνίτες, τους εργάτες , οι οποίοι αντιμετώπιζαν την αναπόφευκτη αντικατάστασή τους από τις μηχανές μαζικής παραγωγής.
Εν μέρει, το κατά Άνταμ Σμίθ, «αόρατο χέρι» της Αγοράς, μαζί με την ανθρώπινη επινόηση και εφευρετικότητα, δημιούργησαν πλήθος νέων επαγγελμάτων -κυρίως στον τομέα των υπηρεσιών. Κατά μέρος, αντιμετωπίστηκε η απειλή των χρονίως ανέργων (και άεργων) ανθρώπων.
Φτάνοντας στην εποχή μας, που αντιμετωπίζει τεκτονικές αλλαγές στη μορφή και τους κλάδους της Απασχόλησης, στέκει μπροστά μας η Τεχνητή Νοημοσύνη και οι αναρίθμητες -και προς το παρόν δυσπερίγραπτες- προκλήσεις.
Θα μεταβληθεί άρδην η καθημερινότητά μας; Θα παραδώσουμε τα «κλειδιά» της εξέλιξής μας, σε μια ανεξάρτητη και πιθανότατα, ανεξέλεγκτη εφεύρεση;
Θα καταλήξουμε άβουλοι, μπροστά σε μια οθόνη, μέσα από την οποία θα αντιλαμβανόμαστε πλέον την πραγματικότητα; Θα περιοριστεί η ευφυία του είδους μας, από τη στιγμή που δεν θα διαμορφώνουμε τις καταστάσεις, αλλά -μακροπρόθεσμα, θα ακολουθούμε εντολές;
Πρώιμος, αλλά απαραίτητος προβληματισμός για το μέλλον του είδους μας.
Και με δεδομένη την κλιμακούμενη αποστασιοποίηση μεταξύ μας, μέσω της τρομακτικής προσκόλλησης στην εναλλακτική πραγματικότητα του διαδικτύου, των Μέσων κοινωνικής δικτύωσης και ούτε καθεξής. Εν ολίγοις, της καταραμένης οθόνης!
ΠΗΓΗ: vima.gr
