ΩΣ ΠΟΤΕ;

0

Και η Γεωργία

και η Ελένη

και η Μαρία…

ήταν…

 

Ήταν η μάνα μου,

ήταν η φίλη

κι η αδερφή μου.

Χαμογελούσαν,

ήσυχα ζούσαν

και τραγουδούσαν.

 

Και η ζωή τους,

φλόγα τρεμαμένη,

πρόωρα έσβησε,

πριν να μπορέσουν

να κάνουν όνειρα,

πριν το επιλέξουν,

γιατί ένας Γιάννης,

ένας Αλέξης,

ένας Αμέτ,

το αποφάσισαν

με τρόπο βίαιο

κι απεχθές.

 

Ως πότε αδέρφια μου,

θα ανεχόμαστε

τις αδερφές μας

να φεύγουν βάναυσα;

Και η Καρολάιν,

η Νεκταρία

κι η Τζεβριέ

θα είν’ απούσες

απ’ τις παρέες μας,

απ’ τα παιδιά τους

κι απ’ τη ζωή;

Ως πότε;

 

Νατάσα Μακρή

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
Περισσότερα άρθρα από ΕΜΠΡΟΣ
Περισσότερα άρθρα από Αφιερώματα
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Βιβλιοπρόταση του Σαββάτου: «Μια πληγή γεμάτη ψάρια» της Lorena Salazar-Masso

Σε μια αφήγηση βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, η σχέση μάνας-παιδιού μετατρέπεται στον τόπο…