Πίσω και στις καταθέσεις
Μπαίνω στο θέμα διότι είναι οικονομικό, με αριθμούς και οι αριθμοί είναι στεγνοί και έχουν τη δική τους γλώσσα που δεν μπορεί κανείς ν’ αμφισβητήσει.
Σήμερα λοιπόν θ’ αναφερθώ για τις καταθέσεις. Για το περίσσευμα δηλαδή των χρημάτων που έχουν οι πέντε νομοί στις τράπεζες ως καταθέσεις.
Έτσι, έχουμε και λέμε. Ο νομός Καβάλας σύμφωνα με στοιχεία του Ιουνίου 2023, οι κάτοικοι έχουν συνολικό κομπόδεμα 1 δισ. 631 εκατομμύρια ευρώ με 415.688 αριθμούς λογαριασμών.
Ακολουθούν οι κάτοικοι του νομού Έβρου με 1.616 εκ.ευρώ και 392.788 αριθμούς λογαριασμών.
Τρίτοι σε κομπόδεμα καλό είναι οι κάτοικοι Δράμας με 1.132 εκ. ευρώ και 276.112 λογαριασμούς.
Εδώ τελειώνουν τα δισ. και πάμε στα εκατομμύρια μόνον. Τέταρτοι στη σειρά λοιπόν είναι οι συμπολίτες Ξανθιώτες με 928εκ. ευρώ και 276.105 λογαριασμούς.
Πέμπτοι και τελευταίοι είναι οι Ροδοπαίοι με 889 εκ.ευρώ καταθέσεις και 275.275 αριθμούς λογαριασμών.
Και για να μην υπάρχουν τίποτε αμφιβολίες, τα στοιχεία προέρχονται από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Γ.Δ.
Βγάλτε τα συμπεράσματά σας
Παρατηρώντας και μελετώντας τα νούμερα είναι αυτονόητο να γίνονται κάποιοι συλλογισμοί και αυθορμήτως να βγαίνουν κάποια συμπεράσματα. Έτσι, Καβάλα και Έβρος ουσιαστικά πάνε χέρι με χέρι που λέμε. Η διαφορά τους είναι ασήμαντη.
Σημαντική όμως είναι η διαφορά των δύο πρώτων με τις δύο τελευταίες, Ξάνθη και Ροδόπη. Κι αυτή η τελευταία θέση με τόση μεγάλη διαφορά με τους δύο πρώτους είναι περίεργη, όπως και προς προβληματισμό είναι η εγγύτητα μεταξύ Ξάνθης και Ροδόπης, 928 εκ. η πρώτη έναντι 889 της δεύτερης.
Σίγουρα υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των δύο νομών, σίγουρα η πληθυσμιακή σύνθεση τους είναι η βασική αιτία και σίγουρα οι αναλυτές θα λάβουν υπόψιν τους την εξαγωγή κεφαλαίων, που κατευθύνονται προς ανατολάς.
-Τελικά είμαστε δύο νομοί που ταιριάζουμε σε πολλά τα οποία διαπιστώνουμε σιγά-σιγά.
Γ.Δ.
«Το αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτη»
Η φράση του τίτλου είναι σε όλους γνωστή, έτσι πιστεύω τουλάχιστον. Το νόημά της, η ερμηνεία της είναι απλή και σημαίνει πως η δουλειά, η γνώση της δουλειάς γίνεται αιτία και αφορμή ο άνθρωπος (ο αγωγιάτης), να αρχίσει να σκέφτεται επαγγελματικά και να κερδίζει. Το αγώγι, η δουλειά, έγινε η αιτία της επιδίωξης του κέρδους, του ξυπνήματος. Φαντάζομαι ότι με τα παραπάνω πως συμφωνούν όλοι. Πάμε τώρα στο αγώγι, να δούμε ποιο μπορεί να είναι αυτό για την Ξάνθη έτσι ώστε ο αγωγιάτης, οι Ξανθιώτες, να ξυπνήσουν και να κερδίσουν από το αγώγι-δουλειά.
Δηλαδή, πρέπει να βρεθεί ή να δημιουργηθεί το «αγώγι-δουλειά».
Μετά θα βρεθούν οι αγωγιάτες.
Γ.Δ.
Ιδού το αγώγι. Χρειάζονται οι αγωγιάτες
Το «αγώγι» λοιπόν (η δουλειά) είναι δίπλα μας. Είναι η γνωστή σε όλους Παλιά Πόλη της Ξάνθης. Ο παραδοσιακός οικισμός. Ο οποίος θα έπρεπε εδώ και χρόνια να είναι το κέντρο της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Με στολίδια, με φώτα, με δρώμενα, με ζωντάνια και ζωή, με σπιτάκια ξύλινα, με δώρα, με γλυκά και άλλα προς πώληση είδη.
Θυμίζω, πως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, οι γιορτασμοί γίνονται στις Μεσαιωνικές πλατείες και δρόμους.
Το ίδιο θα έπρεπε και μπορούσε να γίνει, εδώ, στον Παραδοσιακό μας οικισμό.
Απαραίτητη σημείωση: Οργανωμένη προβολή σε όλη την Ελλάδα.
Γιορτές, περιβάλλον, Χριστούγεννα, όμορφα, πολιτισμένα, χωρίς φασαρία, χωρίς ενόχληση των μονίμων κατοίκων.
Ιδού λοιπόν το αγώγι να αξιοποιήσουν οι έξυπνοι αγωγιάτες.
-Καλές γιορτές προς όλους.
Γ.Δ.
Περί θράσους …γενικώς
Κάποιοι συμπολίτες μας έχουν πραγματικά μεγάλο θράσος. Άνθρωποι που στην περίοδο της ακμής τους εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την πολιτική τους «ιδεολογία» και έπεσαν σαν την μύγα μέσα στο μέλι σε κάτι αναπτυξιακούς και έκτισαν εργοστάσια που δεν λειτούργησαν ποτέ και είναι τα γνωστά μας κουφάρια….Άνθρωποι που θα έπρεπε να καθίσουν στο σκαμνί, γιατί είναι γνωστός ο βίος και η πολιτεία τους, γίνονται τιμητές άλλων ψάχνοντας αλλονών ατασθαλίες! «Ξύνονται στην μαγκούρα του τσομπάνη»… Αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αποκαταστήσουν ότι τέλος πάντων σώζεται απ’ την χαμένη τους αξιοπρέπεια και απλά να σιωπούν και να κατεβάζουν το κεφάλι γιατί έβλαψαν το κοινωνικό σύνολο, γιατί αυτά τα λεφτά που αυτοί ξόδεψαν ασυλλόγιστα και το έπαιζαν αφεντικά και μάγκες και τα πήραν επειδή ήταν του κόμματος θα μπορούσαν να πιάσουν τόπο και να δουλεύει κόσμος… ψάχνουν να βρουν άλλους «αμαρτωλούς». Γιατί, για να μετρήσουν ποιος είναι ο μεγαλύτερος απατεώνας;
«Είναι και άλλος να μας φτύσει», όπως λένε στο χωριό μου!.
Μ.Ξ.
Πήραν μεν, δεν έδωσαν δε
Σε λίγες ημέρες η διοίκηση Τσέπελη στον δήμο Ξάνθης θα παραδώσει την εφήμερη για όλους εξουσία στη νέα δημοτική αρχή του Στράτου Κοντού.
Πριν λοιπόν κλείσει η χρονιά αξίζει να λεχθεί δημόσια μάλιστα μια σοβαρή παράλειψη της απερχόμενης διοίκησης προς τα Μέσα Ενημέρωσης της Ξάνθης.
Το αρμόδιο όργανο και ο αντίστοιχος αντιδήμαρχος δεν ξόδεψε ούτε ένα ευρώ για την προβολή μέσω του Τύπου για όλες τις δημοτικές εκδηλώσεις όπως Θρακικές Λαογραφικές (καρναβάλι), Γιορτές Παλιάς Πόλης, Μουσικά Σχολεία. Πλήρη απαξίωση από τον δήμο Ξάνθης, κανένα ενδιαφέρον προς τον Τοπικό Τύπο για συμβολική έστω προβολή. Την οποία οικειοθελώς κάθε χρόνο τα Μέσα παρόλα αυτά υλοποιούσαν.
Έτσι, μια υπόμνηση για τους αποχωρούντες οι οποίοι αγνόησαν τα Μέσα επιδεικτικά και ίσως από άγνοια η οποία όμως δεν καλύπτει την ανεπάρκεια σχεδιασμού.
Γ.Δ.
Ποδοσφαιρικό
Λίγα λόγια για το ελληνικό ποδόσφαιρο, γι’ αυτό το όμορφο ομαδικό άθλημα-παιγνίδι και για όλους όσοι συνεχίζουν να το αγαπούν.
Λυπάμαι ειλικρινά για όσα άσχημα συμβαίνουν στον χώρο του ποδοσφαίρου της Α΄Κατηγορίας. Κροτίδες, καπνογόνα, βαρελότα, στυλιάρια, μαχαίρια, κυνηγητό μεταξύ οπαδών, παιγνίδια χωρίς φιλάθλους των δύο ομάδων γιατί οι οπαδοί δεν θέλουν να βλέπουν άλλο χρώμα παρά το δικό τους.
Φανατισμός χωρίς λογική και όρια, πόλεμος για την ήττα. Εξέλειπε η χαρά του παιγνιδιού, ο καλύτερος να κερδίσει σήμερα, να χάσει αύριο.
Μεγαλωμένος με τον Δομάζο, τον Παπαϊωάννου, τον Σιδέρη, τον Κούδα, τον Χατζηπαναγή, τον Μαύρο, τον Σαραβάκο, τον Αντωνιάδη, λυπάμαι για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα. Θλίψη και απομάκρυνση. Λυπηρό κατάντημα.
Γ.Δ.
Πόση αλήθεια και πόση θλίψη
Η δήλωση της χρονιάς είναι αυτή του προέδρου του Δικτύου Συνδέσμου Βιομηχανιών- Βιοτεχνιών ΑΜΘ Χρήστου Γιορδαμλή. Τι είπε ο καθ’ ύλην αρμόδιος; «Είναι γνωστό και ιδιαίτερα σοβαρό θέμα, ότι στη Θράκη επικρατεί επενδυτική άπνοια». Απλά, καθαρά, σταράτα. Ο ίδιος συμπληρώνοντας, συνέχισε «Η Θράκη αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε τέλμα. Είναι ο σιωπηλός μας πόνος αυτός. Υπάρχει επενδυτική ένδεια. Δεν γίνονται επενδύσεις. Αυτό που ζητάμε είναι η πολιτεία να κάνει αυτά που έχει υποσχεθεί για την περιοχή. Να μην μείνουν στα λόγια».
Στα λόγια αυτά δεν έχω να προσθέσω παρά να πω πόση αλήθεια κρύβουν και πόση θλίψη.
Γ.Δ.
Επέτειος Αμοιρίδη
Σαν χθες 5 Δεκεμβρίου του 1999 η Ξάνθη βίωσε ένα απίστευτο και ξαφνικό νέο. Τον θάνατο του αγαπημένου της δημάρχου Φίλιππου Αμοιρίδη.
Στην ίδια στήλη, έγραφα τότε με πόνο ψυχής:
«Σαν χθες 5 Δεκεμβρίου 1999 η Ξάνθη, πόλη και νομός, πληροφορήθηκε ένα τραγικό νέο. Τον ξαφνικό και απρόσμενο θάνατο του δημάρχου Φίλιππου Αμοιρίδη σε ηλικία 56 χρόνων.
Η κοινωνία της Ξάνθης, κυριολεκτικά έμεινε άφωνη μη μπορώντας να πιστέψει το σοκαριστικό νέο. Ήταν απίστευτο, ήταν ξαφνικό, μη αναμενόμενο διότι η ηλικία και η φυσική κατάσταση του Φίλιππου Αμοιρίδη έδειχναν ακριβώς έναν νέο, ζωντανό άνθρωπο, με το χαμόγελό του, με τα έργα του, με τις ιδέες του.»
Γ.Δ.
Για τα βραβεία…γενικώς
Την παροιμία : «Το πολύ το Κύριε Ελέησον το βαριέται και ο παπάς» την ξέρουμε όλοι αλλά δεν την εφαρμόζουμε όλοι. Δηλαδή στην προσπάθειά τους κάποιοι πολιτικοί παράγοντες να γίνουν αρεστοί και να δημιουργήσουν θετικά πρότυπα στην τοπική κοινωνία μοιράζουν βραβεία υπό τον γενικό όρο «κοινωνική προσφορά»! Ναι να βραβευτεί κάποιος που έχει ξεχωρίσει για την εθελοντική του προσφορά, έχει βοηθήσει άτομα, έχει αφήσει ένα αποτύπωμα είναι πολύ σωστό και επιβεβλημένο. Ναι να βραβευτεί κάποιος που μέσα από μια θέση ευθύνης άφησε έργο μετρήσιμο που αναγνωρίζεται από τους επόμενους και αποτελεί σημείο αναφοράς. Αλλά το να επιβραβεύεις άτομα που είναι στο πλαίσιο της δουλειάς τους η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο είναι διαφορετικό. Ο ένας το κάνει εθελοντικά, ο άλλος άφησε την σφραγίδα του σε ένα τομέα κι ο άλλος απλά κάνει καλά τη δουλειά του που είναι και το αυτονόητο. Επίσης με τόσα πολλά βραβεία κάθε χρόνο, ο θεσμός χάνει το νόημά του. Αποκτά την διάσταση μιας εκδήλωσης δημοσιοσχετίστικης που αφορά μόνο αυτούς που την οργάνωσαν και αυτούς που βραβεύτηκαν.
Μ.Ξ.
