Μία γυναίκα με δύναμη ψυχής και αστείρευτη αγάπη για αυτό που κάνει μοιράζεται σκέψεις-συναισθήματα με το «Ε»
«Μπορεί να βρει την άκρη, τον δρόμο του, φτάνει σε κάθε περίπτωση αυτό που κάνει, να το αγαπά, να το έχει μέσα του», τονίζει αναφορικά με το κάθε παιδί που θέλει να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο
H Φιλίζ Kαντουχάρ είναι μία νέα και δυναμική γυναίκα με σεβασμό σε αυτό που κάνει, την ζωγραφική. Μιλά, λοιπόν στο «Ε» για τη θέση που κατέχει η ζωγραφική στην ζωή της, επιχειρεί με λίγα λόγια να ορίσει και να προσδιορίσει συνάμα αυτή την τέχνη που την «απελευθερώνει» , δρα ως παυσίπονο γι’ αυτή.
«Ε»: Πότε τοποθετείται η πρώτη σας επαφή με την ζωγραφική;
Φ.Κ.: Το 2016 πρωτοασχολήθηκα με την ζωγραφική. Γενικά μου άρεσε η ζωγραφική. Όταν σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη, πήγαινα και παρακολουθούσα κάποια μαθήματα και στην Σχολή Καλών Τεχνών. Έπιανα το μολύβι για να περνάει η ώρα, για να κάνω κάτι δικό μου. Η αφορμή ήταν το τροχαίο που μου συνέβη. Έκανα μία σοβαρή επέμβαση στην σπονδυλική στήλη μετά από μία σειρά άλλων επεμβάσεων με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να είμαι σε πλήρη ακινησία. Την ίδια χρονική περίοδο, λοιπόν ένα συγγενικό πρόσωπο με ρώτησε αν θα ήθελα να μου φέρει χρώματα και ένα βιβλίο για να μελετήσω πως αυτά μπορούν να συνδυαστούν. Ξεκίνησα δειλά δειλά να δημιουργώ.
«Ε»: Κατευθύνεστε προς μία συγκεκριμένη θεματική;
Φ.Κ.: Οι κατασκευές μου βρίσκονται σε άμεση εξάρτηση με το συναίσθημα. Έχω κάνει κατασκευή χέρια, σκίτσα, τον μικρό πρίγκιπα, απλούς κύκλους με λάδι και σπάτουλα, λουλούδια σε ξύλο και προσφάτως σχεδίασα τα σπίτια στις Γιορτές της Παλιάς Πόλης.
«Ε»: Έχετε λάβει μέρος σε διαγωνισμούς ή ακόμη σε εκθέσεις;
Φ.Κ.: Δεν έχω λάβει μέρος σε διαγωνισμούς, αλλά συμμετέχω κάθε χρόνο σε εκθέσεις στο πλαίσιο των Γιορτών Παλιάς Πόλης από το 2018 και εξής, πλην μίας χρονιάς λόγω της έξαρσης του κορονοϊού. Επίσης, συμμετείχα και σε μία έκθεση στο Π.
«Ε»: Ποια θεωρείτε πως είναι η «δύναμη» της ζωγραφικής για κάποιον που ασχολείται συστηματικά και με μεράκι;
Φ.Κ.: Στην δική μου περίπτωση η ζωγραφική λειτουργεί ως παυσίπονο για να με ανακουφίζει από τους πόνους , για να «ταξιδεύει» την ψυχή μου, με απώτερο σκοπό να «βγαίνει» το συναίσθημα στον καμβά .Η αλήθεια, βέβαια είναι πως θεώρησα ότι η συμμετοχή μου στις εκθέσεις θα ήταν μία μεγάλη ευκαιρία να συναντώ τους φίλους μου, να έχω μία επικοινωνία.
«Ε»: Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί που επιθυμεί να ασχοληθεί με την ζωγραφική; Θεωρείτε ότι θα έχει ευκαιρίες εξέλιξης;
Φ.Κ.: Αναντίρρητα σε περίπτωση που θα ήθελε ένα παιδί να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ζωγραφική, θα το συμβούλευα να έχει ολοκληρώσει πρώτα τις σπουδές του στην Σχολή Καλών Τεχνών, διότι πολύ πιθανόν τότε να το δουν κάπως διαφορετικά. Επίσης, νομίζω ότι σε κάθε χρονική περίοδο μπορεί να βρει την άκρη, τον δρόμο του, φτάνει σε κάθε περίπτωση αυτό που κάνει, να το αγαπά, να το έχει μέσα του.
Χρύσα Κιατίπη
chkiatipi@empros.gr
