Συνέντευξη στο «Ε» παραχώρησε ο Διογένης Παπαδόπουλος στον ρου της οποίας αποσαφηνίζει την σχέση του με τον καλλιτεχνικό κόσμο, μιλά για τις θεματικές που προτιμά καταλήγοντας στην θέση της ζωγραφικής «στο σήμερα»
Παροτρύνει κάθε παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την ζωγραφική να το κάνει με όλη του την καρδιά και για τον εαυτό του
Ο ταλαντούχος Ξανθιώτης ζωγράφος Διογένης Παπαδόπουλος μιλά στο «Ε» για τη θέση που κατέχει η ζωγραφική στην ζωή του τονίζοντας συγκεκριμένα ότι αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς του. Αξιοσημείωτο είναι πως ως γέννημα θρέμμα Ξανθιώτης ζει κι εργάζεται στην Ξάνθη ως πολιτικός μηχανικός, μιας και αποφάσισε πως η συγκεκριμένη πόλη του ταιριάζει περισσότερο, όταν κλήθηκε να επιλέξει κατά κάποιον τρόπο την πόλη δράσης του.
«Ε»: Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την ζωγραφική; Περιγράψτε μας τα πρώτα σας βήματα.
Δ.Π.: Το παιχνίδι με τα χρώματα και τις γραμμές είναι μια αγάπη από τα παιδικά μου χρόνια. Η ζωγραφική ήταν και είναι ένα παιχνίδι για εμένα. Μόνο που μεγαλώνοντας παρατηρώ ότι είναι και μια εσωτερική αναζήτηση, αλλά και ανάγκη εξωτερίκευσης συναισθημάτων. Τα πρώτα βήματα επομένως θα μπορούσαν να είναι όταν έμαθα να κρατάω το μολύβι, αλλά και επίσης όταν ήρθα σε επαφή με τα λάδια.
«Ε»: Ποια θεματική έχουν οι καλλιτεχνικές δημιουργίες σας; Με λίγα λόγια τι αποτελεί για εσάς πηγή έμπνευσης;
Δ.Π. Με έλκει, κατά κύριο λόγο, ο άνθρωπος και το σώμα. Όπως είχε πει κάποτε ένας φίλος «η τέχνη μου είναι ουμανιστική». Αν και τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να διώξω τις φιγούρες και την παράσταση από τα θέματα μου και να κινηθώ σε έναν ανεικονικό χώρο, πιο αφαιρετικό. Να καταλάβω τι είναι αυτό που με συγκινεί σε μια τυχαία πινελιά ή ακόμα ακόμα σε μια πινελιά την οποία την «καταστρέφω» με το μολύβι μου.
«Ε»: Τι σημαίνει για εσάς ζωγραφική; Πότε επιλέγετε να αποτυπώσετε κάτι σε καμβά;
Δ.Π.: Όπως ανέφερα για εμένα η ζωγραφική είναι ένα παιχνίδι που με ξεκουράζει. Θέλω το χρόνο μου για να οργανώσω το περιβάλλον που θα δημιουργήσω και την κατάλληλη ψυχική κατάσταση. Δεν μπορώ να έχω τις μαύρες μου και να ζωγραφίσω, γιατί απλά αυτό που θα αποδώσω φοβάμαι ότι θα το καταστρέψω στο τέλος.
«Ε»: Έχετε λάβει μέρος σε εκθέσεις ζωγραφικής, ενδεχομένως σε διαγωνισμούς ή γενικά σε σχετικές δράσεις;
Δ.Π.: Ναι, έχω κάνει κάποιες ατομικές και έχω λάβει μέρος και σε ομαδικές εκθέσεις.
«Ε»: Έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε συστηματικά και να μετατρέψετε αυτή την δραστηριότητα σε επάγγελμα; Ποιες είναι οι σκέψεις σας γενικά αναφορικά με αυτό το κομμάτι;
Δ.Π.: Το έχω σκεφτεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Αλλά όντας μηχανικός, δεν μπορώ να με φανταστώ να εγκαταλείπω τις μελέτες και τις κατασκευές κτιρίων. Ίσως αν εξ’ αρχής ασχολούμουν επαγγελματικά με την τέχνη ή την ζωγραφική να την έβλεπα σαν επάγγελμα. Τώρα μου είναι αρκετά δύσκολο. Θέλω η τέχνη μου να είναι πρωτίστως κάτι δικό μου και μετά να το μοιραστώ με όλο τον κόσμο.
«Ε»: Ποια θέση θεωρείτε πως καταλαμβάνει η ζωγραφική και γενικότερα αυτός ο χώρος στην σημερινή εποχή;
Δ.Π.: Οι τέχνες όπως και τα γράμματα διδάσκονται. Αλλά η αγάπη για την τέχνη όχι, αυτό καλλιεργείται μέσα από το περιβάλλον μας, είτε λέγεται οικογένεια είτε σχολείο είτε κοινωνία. Δυστυχώς, η τέχνη στις ημέρες μας θεωρείται πολυτέλεια. Η γενική αντιμετώπιση είναι ότι απευθύνεται σε ένα μικρό ελιτίστικο κοινό.
«Ε»: Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί που επιθυμεί να ασχοληθεί περαιτέρω και να προσφέρει σε αυτόν τον χώρο; Θεωρείτε, δηλαδή πως μπορεί να έχει προοπτικές εξέλιξης και ανάδειξης σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα;
Δ.Π.: Αυτό που θα συμβούλευα σε κάθε παιδί αλλά και σε κάθε γονιό, είναι να επισκεφθούν χώρους τέχνης– μουσεία, γκαλερί – αλλά και να αναζητήσουν την τέχνη μέσα από βιβλία, μέσα από την τηλεόραση και φυσικά πολύ πιο εύκολα μέσα από το διαδίκτυο, που μας είναι πλέον πολύ πιο οικείο. Να δουν εικόνες, ταινίες αλλά και να ακούσουν μουσική. Τα ερεθίσματα μπορούν να έρθουν από παντού. Αν ένα παιδί αγαπήσει την τέχνη και πιστέψει σ’ αυτή, όλα είναι πιθανά, και η εξέλιξη και η ανάδειξη. Επομένως, αυτό που προτείνω σε ένα παιδί, μικρό ή μεγάλο, που επιθυμεί να ασχοληθεί περαιτέρω με τη ζωγραφική, να το κάνει με όλη του την καρδιά και να το κάνει για τον εαυτό του.
Χρύσα Κιατίπη
chkiatipi@empros.gr
