Κι ο αναγνώστης
διαβάζοντας μόνο
δεν γίνεται ναυαγοσώστης…
Δ.Α
Απ΄ ότι δείχνουν τα σημάδια, ζούμε το τέλος μιας εποχής.
Ολοένα και λιγότεροι έχουν την δυνατότητα να διαβάσουν, να κατανοήσουν ,να αντιληφθούν. Ολοένα και λιγότεροι θα έχουν πρόσβαση στην υγεία, στην παιδεία, στην δικαιοσύνη!
Οι λέξεις, οι ιδέες, οι αξίες, έχουν ναυαγήσει στα διεθνή ύδατα των πολυεθνικών και των μεγιστάνων του πλούτου.
Η ανθρωπότητα στα χέρια των ολίγων στενάζει.
Ζούμε μια τραγωδία ή πολλές μαζί, δίχως να μπορούμε να αντισταθούμε και κάθε μέρα βουλιάζουμε στο κατασκότεινο εγώ μας.
Η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση, η εμπιστοσύνη, παλεύουν και αυτές μόνες τους μεσοπέλαγα και χέρι βοηθείας δεν φαίνεται πουθενά. Άλλωστε οι αγνοούμενοι είναι πολλοί.
Οι δε εκλογές, κατάντησαν από γιορτή της Δημοκρατίας, σε φτηνή φαρσοκωμωδία που δεν αντέχει καμιάς κριτικής. Η πλήρης υποβάθμιση του πολίτη σε πολιτικό εργαλείο με ημερομηνία λήξης, αυτήν των εκλογών.
Τα λόγια ολοένα και λιγοστεύουν για να περιγράψεις όλο αυτό που ζούμε!
Για πιο μέλλον να μιλήσεις;
Για ποιες χαρές, που θα μας φέρουν την χαμένη μας αξιοπρέπεια και την ψυχική μας ισορροπία;
Αρρωσταίνουμε μέρα τη μέρα, ψυχικά και πνευματικά και όλοι το παραδεχόμαστε αλλά … για τους άλλους!
Η υποκρισία περισσεύει, δίχως να μας γίνεται ούτε αυτό αντιληπτό!
Χάσαμε τον εαυτό μας. Το γνώθι σ’ εαυτόν!
Χάσαμε και την καλοσύνη μας αφού αυτό μας απαιτούν για να βασιλεύει η διχόνοια.
Δεν έχουμε πια αντιστάσεις για τίποτα.
Άγνωστη λέξη η ντροπή, όπως και το φιλότιμο!
Χάσαμε και κάθε μπούσουλα προκειμένου να τα πάμε καλά στις πελαγοδρομίες των καθεστώτων.
Είμαστε δούλοι σε ένα λαθρεμπορικό με σημαία ευκαιρίας σε άγνωστα μας πελάγη και ελπίζουμε να αποφύγουμε τον βέβαιο πνιγμό! Πολίτες του 2203!
Οι πλοιοκτήτες έχουν ασφαλίσει πολλαπλάσια το ναυάγιο. Εμείς απλώς είμαστε το ντεκόρ για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων. Και έτσι,να συνηθίζουν και στην εικόνα αυτή και τα παιδιά μας.
Απαραίτητο να διαλυθεί και ο συναισθηματικός κόσμος καθενός.
Απαραίτητο να αποξενωθούμε μεταξύ μας. Να μάθουμε να μισούμε!
Και όλο αυτό να λέγεται: Πρόοδος!
Μόνο το Εθνικό πένθος μας απέμεινε, έτσι σαν στάχτη στα μάτια λόγω εκλογών, σε ένα διεθνές ναυάγιο και όχι το καθημερινό πένθος που ζουν χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα, λόγω της γενοκτονίας που συντελείτε…
Αλήθεια, πολιτικοί άνδρες και γυναίκες, πείτε μας τι να κάνουμε για να σωθεί το ναυάγιο της χώρας που εσείς ρίξατε στα βράχια;
Τι λέμε τώρα αγαπητοί μας δουλέμποροι;
Δούλος σας, μέχρι πυρπολήσεως…
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
