Μια λευκή σελίδα να ΄χει
πάντα έτοιμη για μάχη…
Δ.Α.
Παρ΄ ολίγον σήμερα να παραδώσω λευκή σελίδα.
Είναι οι σκέψεις τόσες για το πού βαδίζουμε, που θέλεις με ένα μαγικό ραβδί να τις σβήσεις από το νου, να τις διαγράψεις.
Ευτυχώς που η λευκή σελίδα ζητούσε, από συνήθεια, γράμματα στρατιωτάκια σε θέση μάχης. Σε θέση ευθύνης.
Οδηγούμαστε ξανά σε εκλογές, μέσα από κούφια λόγια, με εικόνες ντροπής και απέχθειας, με εκβιασμούς και κάθε φτήνια και ξεπεσμό.
Με έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης, χωρίς φανερό σχέδιο για την επόμενη μέρα, με κινήσεις εντυπωσιασμού του πλήθους, με περισσή διχόνοια, με ύβρεις, εκβιασμούς, με ασυνέπεια λόγων και έργων…
Το, ενός λεπτού Δημοκρατία, όσο κρατάει η διαδικασία ψήφου, είναι το μόνο μας δικαίωμα.
Και από την στιγμή που ή ψήφος πέφτει στην κάλπη, αυτόματα γίνεται λευκή επιταγή για μια τετραετία!
Οι προεκλογικές εξαγγελίες θα ξεχαστούν με μιας, όπως όλα, και οι πολλοί, μόνοι και έρημοι θα βρεθούν ξανά στις συμπληγάδες της καθημερινότητας.
Άλλοι θα αναζητούν ένα κράτος δικαίου, που δεν θα υπάρξει, άλλοι ένα ράντζο σε ένα νοσοκομείο και άλλοι μια στέγη και ένα κομμάτι ψωμί. ‘Όλα αυτά σε μια χώρα του, πάμε και όπου βγει, αλλά που όπως μας διαβεβαιώνουν, ηγείται στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση!
Όλοι θα μιλάνε για παιδεία και τα παιδιά μας θα φεύγουν, νόμιμοι μετανάστες χωρίς γυρισμό.
Σε τι να ελπίζεις;
Τι χρειάζεται για να πάει η χώρα μπροστά;
Καμιά απάντηση και από κανέναν!
Ποιο είναι το όραμα;
Ποιος ο ρόλος του πολίτη σε μια Δημοκρατία;
Και ο ρόλος της χώρας;
Και ποιος μας έφτασε ως εδώ;
Και πως θα προχωρήσουμε δίχως Εθνική ομοψυχία;
Και αντί απαντήσεων και προτάσεων, κοκορομαχίες, λασπομαχίες, ψεύτικες ειδήσεις, απόκρυψη άλλων και επικοινωνιακά τεχνάσματα χωρίς τσίπα και ίχνος ηθικής.
Η βαριά βιομηχανία, ο τουρισμός, βουλιάζει, εργατικά χέρια δεν υπάρχουν και η ερημοποίηση της χώρας είναι παντού ορατή.
Και η επίσημη πτώχευση είναι ξανά προ των πυλών ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν, όπως δηλώνουν, απρόβλεπτα κέρδη!
Ενώ η άλλη φτώχεια είναι ήδη εδώ. Οικονομική και πνευματική. Αφού γι αυτό εργάζονται χρόνια τώρα οι αλυσίδες των εξουσιών, προκειμένου να κρατήσουν την θέση τους.
Και ο λαός;
Δυστυχισμένος και προδομένος για άλλη μια φορά.
Ανέστιος και πένης μέσω λευκής επιταγής.
Και η διχόνοια καλά κρατεί…
Θλίψη!
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
