ΝΕ ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής Ξάνθης
Το Δεκέμβριο του 2014, κατά την ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν βγήκε λευκός καπνός. Η «ΕΛΠΙΔΑ» ήταν καθοδόν…
Τα χρόνια της ΕΛΠΙΔΑΣ ζήσαμε στιγμές απείρου κάλλους, προσβλητικές για τη δημοκρατία:
- Απόπειρα ελέγχου των ΜΜΕ: Μεθοδεύσεις Παππά με τηλεοπτικές άδειες
- Διχασμός της κοινωνίας / Κοινωνική αναταραχή: Δημοψήφισμα μόλις σε μία εβδομάδα, με
- ασαφές ερώτημα, χωρίς καμία δημόσια διαβούλευση
- Κλίμα Ρεβανσισμού: «Πρώτη φορά Αριστερά», «Όταν ξανάρθουμε θα είναι αλλιώς»
- Ασέβεια προς τους θεσμούς: Παραδικαστικό κύκλωμα
- Στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων με δόλια μέσα: Υπόθεση Novartis με στημένους μάρτυρες
Με αφορμή τη Συνθήκη των Πρεσπών οδηγηθήκαμε εκ νέου σε πρόωρες κάλπες. Έφτασε η ώρα για την επίφαση της «ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ»…
Με κεντρικό σύνθημα την επιστροφή στην ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ, τον Ιούλιο του 2019 η ΝΔ ανέλαβε την εξουσία, κατά τη διάρκεια της οποίας ζήσαμε στιγμές απείρου κάλλους, προσβλητικές για τη δημοκρατία:
– Απόπειρα ελέγχου των ΜΜΕ: Λίστα Πέτσα
– Διχασμός της κοινωνίας / Κοινωνική αναταραχή: Εξοντωτικά lockdowns με τους
κυβερνητικούς να παραβαίνουν τα ίδια τους τα μέτρα, Φίμωση της αντίθετης άποψης
– Κλίμα Ρεβανσισμού: Τοποθετήσεις του Αντιπροέδρου της ΝΔ για το τέλος της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς
– Ασέβεια προς τους θεσμούς: Ευθείες βολές κατά των Ανεξαρτήτων Αρχών , Άρνηση συνάντησης με την PEGA
– Στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων με δόλια μέσα: Υπόθεση παρακολουθήσεων
Οι παραλληλισμοί δεν σταματούν εδώ. Από τη «στραβή στη βάρδια του ενός» στο επιτελικό χάος του άλλου. Από την προσπάθεια δημιουργίας νέων επιχειρηματικών τζακιών του ενός στα δισεκατομμύρια των απευθείας αναθέσεων του άλλου. Από το «η αριστεία είναι ρετσινιά» του ενός στην στελέχωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα με «γαλάζια παιδιά» του άλλου.
8,5 χρόνια μετά το Δεκέμβριο του ’14 και παρά τις διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες τους, τα δύο συστήματα εξουσίας που εναλλάσσονται έκτοτε λειτουργούν ως όψεις του ίδιου αναχρονιστικού και συντηρητικού νομίσματος. Δύο συγκοινωνούντα δοχεία που αλληλοενισχύονται και αναδεικνύονται επικοινωνιακά, όχι από το έργο τους, αλλά μέσα από τις γκάφες του αντιπάλου.
Το έλλειμα αξιοπιστίας τεράστιο και στις δύο περιπτώσεις.
Η οργή της κοινωνίας για τις προφανείς ομοιότητες της ΕΛΠΙΔΑΣ και της ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ συμπαρασύρει και έναν άλλο πολιτικό χώρο.
Το αποτύπωμα της διακυβέρνησης της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης κατά τα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν τόσο μεγάλο που μοιραία συνεχίζει να θεωρείται κυβερνητική δύναμη που τραυμάτισε τη χώρα κατά το πρόσφατο παρελθόν. Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΣΟΚ επωμίζεται δυσανάλογα μεγάλο κόστος από αυτό που πραγματικά του αντιστοιχεί. Και ας έχει κυβερνήσει την τελευταία εικοσαετία σκάρτα τρία χρόνια (με το ένα από τα αυτά υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας και με σύμπασα την αντιπολίτευση να τάσσεται απέναντι στην ευρωπαϊκή συνέχεια της χώρας). Είναι η περίοδος κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν οι πιο εμβληματικές μεταρρυθμίσεις της τελευταίας 20ετίας.
Στη συλλογική μνήμη υπάρχει ακόμα χαραγμένο το τεράστιο μεταρρυθμιστικό έργο του ΠΑΣΟΚ.
Ποια ήταν, άλλωστε, η μόνη παράταξη που, μαθαίνοντας από τα λάθη της, νομοθέτησε όλα αυτά τα χρόνια υπέρ της διαφάνειας και της αξιοκρατίας (ΑΣΕΠ, ΔΙΑΥΓΕΙΑ, Open Gov, Ανεξάρτητες Αρχές);
Ποια ήταν η μόνη παράταξη που εισήγαγε την έννοια της Πράσινης Ανάπτυξης (και χλευάστηκε για αυτή της την «εμμονή»), τα οφέλη της οποίας τόσο στερηθήκαμε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ενεργειακής κρίσης;
Ποια ήταν η παράταξη που προστάτευσε νομοθετικά την πρώτη κατοικία, την υποδομή στην οποία τα ελληνικά νοικοκυριά διοχέτευσαν κατά προτεραιότητα τις οικονομίες τους;
Ποια ήταν η παράταξη που ένωσε την Ελλάδα με υποδομές παρακαταθήκη για το μέλλον, η παράταξη που υλοποίησε τα μεγάλα έργα;
Ποια ήταν η παράταξη που ίδρυσε και στήριξε το ΕΣΥ, το οποίο, παρά τις χρόνιες αδυναμίες του, κράτησε τη χώρα όρθια κατά τη διάρκεια της πανδημίας;
Ποια ήταν η παράταξη που οδήγησε την Ελλάδα σε μία νέα Εθνική Συμφιλίωση, η οποία με τόση τοξικότητα δυναμιτίστηκε κατά τα μνημονιακά χρόνια;
Τη δεκαετία που μας πέρασε, το ΠΑΣΟΚ χλευάστηκε, στοχοποιήθηκε, απαξιώθηκε και μετατράπηκε σε βολικό ανέκδοτο. Ώσπου, σιγά σιγά το ανέκδοτο έλαβε μία δόση νοσταλγίας. Νοσταλγία για μία εποχή όπου, παρά τις όποιες παραλήψεις και τις αβελτηρίες, επικρατούσε κλίμα αισιοδοξίας. Ένα υπεύθυνο κόμμα, βέβαια, δεν πρέπει να αρκείται στη νοσταλγία του κόσμου για εποχές που πέρασαν. Οφείλει να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα υπό ένα σύγχρονο πρίσμα.
Ανασυγκροτήσαμε τα όργανά μας και ξαναβρήκαμε το βηματισμό μας. Χωρίς να αρκεστούμε στην αντιπολιτευτική αποτίμηση των κακώς κειμένων, καταρτίσαμε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα που αποτελεί τον οδικό χάρτη για την Ελλάδα του 2030. Ένα πρόγραμμα που θα επαναφέρει την ατομική αξιοπρέπεια και την αυτοπεποίθηση στην ελληνική κοινωνία. Ένα πρόγραμμα κοστολογημένο, που εστιάζει στην άμβλυνση των ανισοτήτων που η παρατεταμένη κρίση και οι ανεύθυνες κυβερνητικές πολιτικές έχουν φέρει. Ένα πρόγραμμα που θα θωρακίσει τη δημοκρατία. Ένα πρόγραμμα που ενισχύει τη νέα γενιά και δίνει λύσεις στο μεγάλο μας εθνικό ζήτημα, το δημογραφικό. Με την αξιοπιστία, την εμπειρία και την τεράστια παρακαταθήκη του παρελθόντος, στις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου, το ΠΑΣΟΚ ζητά ισχυρή λαϊκή εντολή για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.
Όπως ορθά, κοφτά και χωρίς περιττές κουβέντες εντυπωσιασμού το διακύβευμα των εκλογών συμπυκνώνεται σε ένα απλό και κατανοητό από όλους ερώτημα: Τι κράτος θέλουμε;
