Στην πολιτεία που έγινε πορνείο, μαστροποί και πολιτικιές διαλαλούν σάπια θέλγητρα.
Γιώργος Σεφέρης
Να θέλεις να γράψεις για εκλογές και πολιτική και να μη μπορείς να γράψεις τίποτα!
Να θέλεις να δεις το μέλλον της πατρίδας και να μη μπορείς να διανοηθείς που μας οδηγούν;
Να θέλεις να σκεφτείς τι θα ψηφίσεις και να μη βρίσκεις το λιγότερο κακό.
Και οι μέρες να περνούν, να πλησιάζει το κρίσιμο δευτερόλεπτο που θα ρίξεις την ψήφο σου στην κάλπη και κάθε λογική να αποτελεί ουτοπία.
Να μη μπορείς να βρεις ένα άλλοθι για να οδηγηθείς, με μισή έστω ελπίδα πίσω από το παραβάν.
Παραφροσύνη, ύβρεις, εξευτελισμοί, σκάνδαλα, εγκληματικές ενέργειες, απουσία οράματος, ισοπέδωση ιδεολογιών, διασυρμός της λεγόμενης (ανύπαρκτης) Δημοκρατίας, παντελής έλλειψη πολιτικού λόγου, γελοιότητες, φτήνια, δολοπλοκίες, μίσος, οχετός.
Σαν η μόνη αλήθεια να είναι αυτή που κατηγορεί και χρεώνει ο ένας στον άλλον!
Πορεία προς τον όλεθρο με μαθηματική ακρίβεια.
Ως και η γελοιογραφία σηκώνει τα χέρια, μπροστά στα πολιτικά εκτρώματα, μορφώματα, αφού δεν είναι δυνατόν να διακωμωδήσεις μια τραγωδία που έρχεται με πολιτική φόρα. Μια νέα εθνική καταστροφή.
Η χυδαιότητα είναι πια η πολιτική καθημερινότητα. Η νέα κανονικότητα. Η ντροπή έχει αποχωρήσει οριστικά. Ζούμε, χωρίς να κοκκινίζουμε, την κάθε ευτέλεια , την κάθε προσβολή και ιδίως αυτήν της νοημοσύνης μας.
Πολιτικοί απατεώνες, ψεύτες, κλέφτες, κομματικές συμμορίες, εκβιαστές, υπάλληλοι νονών, κλόουν της συμφοράς και όπως αλλιώς αυτοαποκαλούνται ζητούν να μας σώσουν από όσα έχουν διαπράξει εις βάρος μας και αλληλοκατηγορούνται για το ποιος έχει την ευθύνη. Η δε δικαιοσύνη να είναι πάντα με το μέρος του πιο ισχυρού.
Η παραμικρή ομοψυχία εμπρός στο καλό των πολιτών και της πατρίδας δεν υπάρχει.
Διχόνοια και πάλι διχόνοια!
Δυσωδία δε σε κάθε εμφάνιση υποψηφίου και παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Παρέλαση στις λαϊκές, στις γειτονιές, στα πρωινάδικα, στο διαδίκτυο. Μηνύματα παντού χωρίς κανένα μήνυμα και νόημα. Ηθικό σκοτάδι, καλογυαλισμένα χαμόγελα και χτυπήματα στην πλάτη κάτι σαν μικρομαχαιριές και άπειρες ανοησίες. Στάχτη στα μάτια με μόνο στόχο μια κλεμμένη ψήφο. Φράγκο δεν δίνουν για τις ζωές μας!
Ο σεβασμός και ο πολιτισμός ζουν και αυτοί την αστεγία τους. Λες και χωρίς αυτά μπορεί να υπάρξει μέλλον…
Οι λεγόμενοι δε δημοσιογράφοι( φερέφωνα) χαριεντίζονται με τους υποψηφίους στα πλατό ή στήνουν κόντρες προς δόξα της τηλεθέασης για το συμφέρον του …καναλάρχη!
Ούτε μια ερώτηση δεν βρίσκουν να κάνουν για πολιτισμό! Λες και η Ελλάδα των αιώνων πολιτισμού και των σημερινών άξιων δημιουργών, που πολλοί εξ αυτών ζουν σε τρώγλες και τρέφονται από τους κάδους σκουπιδιών, δεν πρέπει να υπάρχει, δεν πρέπει να φαίνεται.
Που πάμε;
Πάμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην οδό Τεμπών!
Οι Πρέσπες του Αιγαίου, η περαιτέρω φτωχοποίηση της χώρας, η πώληση των περιουσιακών της στοιχείων σε πολυεθνικές που μέτοχοι τους είναι και πολιτικοί, φαίνεται να είναι οι εντολές των μεγάλων δυνάμεων προς το προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα.
Κανείς δεν αντιδρά, κανείς δεν λέει όλη την αλήθεια από όσους την γνωρίζουν. Ο νόμος της σιωπής καλά κρατεί όπως σε κάθε καρτέλ. Τα δε συμβόλαια θανάτου είναι και αυτά μια πραγματικότητα.
Και καρτέλ είμαστε αφού και πλοία Ελλήνων εφοπλιστών κουβαλάνε κάθε είδους πρέζα ανά την υφήλιο και ούτε για αυτό κανείς γνωρίζει.
Κα μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό, οδηγούμαστε στις κάλπες σαν πρόβατα στη σφαγή.
Το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό της χώρας μας, ζητά την ψήφο μας μόνο για μια καρέκλα εξουσίας. Για ακόμη τέσσερα χρόνια ανοχής μας για να πλουτίσει περισσότερο. Όσο για την εξωτερική πολιτική. ούτε λόγος!
Οι χιλιάδες αυτοκτονίες, τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά μας που έφυγαν από τη χώρα δίχως επιστροφή, οι χιλιάδες άστεγοι, οι πάμφτωχοι, οι πεινασμένοι, οι άνεργοι, οι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, οι χωρίς μέλλον, η άνοδος της πορνείας, η παράδοση σε ξένους υπό μορφή αγοραπωλησίας των περιουσιών των νεόπτωχων Ελλήνων, οφείλονται στις χρεοκοπημένες, έως προδοτικές πολιτικές των σαλταδόρων, των δοσίλογων και της μαφίας που ελέγχει τη χώρα.
Το δόγμα δε «Μαζί τα φάγαμε» ζει και βασιλεύει. Και εμείς να πεινάμε και να χρωστάμε σε ένα ανάλγητο κράτος και τους δορυφόρους του, που μας εξαπάτησαν με το «Λεφτά υπάρχουν»… τα δάνεια… το χρηματιστήριο… αλλά ηγείται στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση! Χωρίς αιδώ!
Πλήρης απογοήτευση…
Μακάρι να μην είναι έτσι. Μακάρι να κάνω λάθος…
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας, αφηγητής παραμυθιών
