Καραγκιοζοπαίχτης – Εκπαιδευτικός
apdomtz@gmail.com
…όσοι αντιστρατεύονται την αλήθεια, θα ’χουν το μερίδιό τους
στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι.
Αποκάλυψη Ιωάννη 21:8
Κάθε φορά που ανοίγω την τηλεόραση για να δω ειδήσεις, κάθε φορά που διαβάζω τα νέα σε μια ειδησεογραφική ιστοσελίδα, μαυρίζει η ψυχή μου.
Τις πρώτες θέσεις των ειδήσεων καταλαμβάνουν, σκοπίμως, ασχήμιες. Φόνοι, βία, ανωμαλία δίνουν την αίσθηση πως αυτή η κοινωνία μόνο κάτι σάπιο μπορεί να παράγει. Πως δεν υπάρχει ίχνος καλού στον κόσμο.
Θέλουν να πιστέψουμε πως είμαστε καλά στις μικρές ζωές μας. Αν πάμε να σηκώσουμε κεφάλι μας περιμένουν όλα αυτά που βλέπουμε. Θέλουν να συνηθίσουμε στη βία. Μήπως για να μην αντιδρούμε σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας;
Κι εμείς συνηθίσαμε στις εικόνες αυτές, της βίας. Σαν εθισμένοι ψάχνουμε να διαβάσουμε ό,τι άσχημο συμβαίνει στον τόπο μας. Κι αν δεν έχει γίνει κάτι κακό εδώ, έχει λάβει χώρα, σε άλλη χώρα.
Έγινε φόνος, βιασμός, καταστροφή σε άλλο σημείο του κόσμου; Πρέπει να το μάθουμε κι εμείς εδώ. Να γνωρίσουμε το κακό που υπάρχει σ’ όλες τις περιοχές της υφηλίου.
Μα τελικά τίποτα καλό δε γίνεται σ’ αυτόν τον κόσμο;
Η Λαμία είναι μία από τις λιγότερο γνωστές πόλεις της χώρας μας. Δεν αναφέρεται σχεδόν ποτέ. Πολλοί από εμάς μπορεί και να αγνοούμε τη θέση της στο χάρτη.
Το απόγευμα του Σαββάτου 4 Φεβρουαρίου έγινε κάτι σπουδαίο στη μικρή αυτή πόλη. Σε άλλες εποχές θα ήταν στην πρώτη θέση των ειδήσεων. Κάτι από αυτά που δεν συμβαίνουν συχνά πια. Ή δεν τα προβάλουν. Κάτι καλό.
Και πάντα για να γίνει το καλό πρέπει να συμβεί και το κακό.
Ένα σπίτι έπιασε φωτιά στη Λαμία. Ένοικός της μια ηλικιωμένη Ρομά. Εκείνη την ώρα μαζί της ήταν τα τρία της εγγόνια. Το μικρότερο ήταν ενάμιση έτους.
Η γιαγιά κατάφερε να βγάλει τα δύο μεγαλύτερα εγγόνια από τη φλεγόμενη οικία. Το μικρότερο έμεινε μέσα. Η γιαγιά δεν μπορούσε να μπει. Η φωτιά είχε φουντώσει.
Εκείνη την ώρα, σαν άγγελος Κυρίου, πέρασε ένας νέος, μόλις είκοσι δύο χρονών. Σαν έμαθε πως μέσα στη φλεγόμενη κατοικία υπήρχε ένα νήπιο όρμησε μέσα στη φωτιά. Χωρίς να το σκεφτεί.
Κινδύνεψε ο νέος τη ζωή του για να σώσει το τσιγγανόπουλο. Πόσοι από εμάς θα το κάνανε αλήθεια;
Το μόνο που ένοιαξε τον νέο ήταν να βοηθήσει αυτό το παιδί που δεν πρόλαβε καλά καλά να κάνει τα πρώτα του βήματα. Έπαιξε τη ζωή του κορώνα γράμματα για να σώσει μιαν ανθρώπινη ψυχή. Για να κάνει το μέγιστο καλό.
Και τα κατάφερε.
Ανάμεσα στο σκοτάδι των ημερών είδα το φως!
Αυτή η είδηση δε θα έπρεπε να είναι πρώτη; Να τη δείχνουν ξανά και ξανά; Να επιβραβεύσουν αυτό το παλικάρι για τη γενναιότητά του; Να αποτελέσει πρότυπο για όλους μας;
Αυτό το νέο παιδί μας έδειξε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Αυτό το νέο παιδί μας έδειξε πως υπάρχει ελπίδα.
Ναι, υπάρχει ελπίδα!
Και πόσο συμβολικό! Η ελπίδα ήρθε από τη φωτιά…
