Η μονογραφία της συγγραφέα ‘Ντουρντουβάκια’, παρουσιάστηκε στο ξανθιώτικο κοινό το απόγευμα της Παρασκευής 16/12
Σε μία απόπειρα συλλογής υλικού κυρίως μέσω της προφορικής παράδοσης, από προσωπικές μαρτυρίες του Β’ ΠΠ
Με την παρουσίαση του βιβλίου ‘Ντουρντουβάκια’ της Σοφίας Αυγέρη, από τις εκδόσεις Σπανίδη, ολοκληρώθηκε την Παρασκευή ένας κύκλος της ενότητας «Νεότερες Θράσσες Συγγραφείς» που οργανώνει το Εργαστήριο Γλωσσολογίας +ΜόρΦωΣη του ΤΕΦ του ΔΠΘ.
Για το βιβλίο μίλησαν οι: Αικατερίνη Μάρκου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΤΙΕ, ΔΠΘ Θανάσης Μουσόπουλος, Φιλόλογος/Συγγραφέας. Την εκδήλωση συντόνισε η Πηνελόπη Καμπάκη-Βουγιουκλή, Ομότιμη Καθηγήτρια ΤΕΦ, ΔΠΘ.
Η βιβλιοπαρουσίαση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα «Βιργινία Τσουδερού» του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης στην Καπναποθήκη Π, (οδός Καπνεργατών 9) στην Ξάνθη.
Η συγγραφέας, Σοφία Αυγέρη μιλώντας στο ‘’Ε’’ για τη θεματική του βιβλίου, σημείωσε: «Πρόκειται για μία μονογραφία που συντέθηκε μετά από μία απόπειρα συλλογής υλικού με βάση κυρίως την προφορική παράδοση. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία πρώτη εισαγωγή στις καταστάσεις που είχε να αντιμετωπίσει κάποιος στα τάγματα εργασίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Προσωπικές μαρτυρίες κυρίως νέων που επιστρατεύτηκαν από περιοχές της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης σχηματοποιούν από κοινού την εικόνα αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας των βουλγαρικών ταγμάτων(1941- 1944)».
Γράφει η Σοφία Αυγέρη…
…Ντουρντουβάκια… έτσι λέγονταν οι εκατοντάδες Έλληνες που χάθηκαν στα αζήτητα της Ιστορίας. Επιστρατεύτηκαν και ακολούθησαν καταναγκαστικά τα τάγματα εργασίας του βουλγαρικού στρατού κατοχής.
Κρατήθηκαν παράνομα ως όμηροι και, ορισμένοι, πέθαναν σε Βουλγαρικό έδαφος. Ήταν αγνά παιδιά της Θράκης και της Μακεδονίας και εργάστηκαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στη διάνοιξη δρόμων και σιδηροδρομικών γραμμών στο εσωτερικό της Βουλγαρίας. Όσοι γύρισαν δεν τιμήθηκαν ως ήρωες από την επίσημη εθνική ιστοριογραφία. Σήμερα, το όνομα τους, ντουρντουβάκια, έμεινε για να δηλώνει τον «αφελή» στις περιοχές της Θράκης και της Αν. Μακεδονίας. Εκεί, δηλαδή, που περίμεναν το στεφάνι της Δόξας βρήκαν την ειρωνεία των απογόνων…
Για τους υπόλοιπους ομοεθνείς από τότε πέρασαν σχεδόν 70 χρόνια.
70 χρόνια λήθης και μέθης. Φορέσαμε πολλά πουκάμισα αδειανά, κοιτάξαμε ψηλά όλα τα πολύχρωμα σύννεφα, θέλαμε να πετάξουμε, δίχως ποτέ να ρίξουμε μια ματιά στα πόδια μας που, είτε το θέλαμε, είτε όχι ήταν δεμένα στα ντουρντουβάκια και σε όλες τις κτηνωδίες που υπέστησαν οι πρόγονοι και, ακόμα, δεν έχουν βρει Δικαίωση.
Η ετυμολογική ερμηνεία της λέξης
Η λέξη ντουρντουβάκι αποτελεί ελληνοποιημένη παραφθορά της βουλγαρικής λέξης 2трууJ дови войски, τρούντοβι βόιτσκι (τάγματα εργασίας) ή του трууJ дов войник, τρούντοβ βόινικ (φαντάρος αγγαρείας) και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στην ανατολική Μακεδονία κα τη Θράκη – πάντα στο ουδέτερο γένος – και συνήθως ως επιρρηματικό κατηγορούμενο του σκοπού (τον πήραν ντουρντουβάκι ..) ή του τρόπου (σαν το ντουρντουβάκι έκανε ό,τι του έλεγε..)
Χρύσα Κιατίπη
chkiatipi@empros.gr
