Η ξανθιώτισσα εκπαιδευτικός και καλλιτέχνις στέλνει το μήνυμα μέσω της γραφής της ότι κανένας πόλεμος δεν είναι δίκαιος
Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2022 σε μουσική των Γιάννη Ιωάννου, George Moustaki, Πάνου και Χάρη Κατσιμίχα, και συμμετοχή επτά στιχουργών
Με ένα «καθαρό» αντιπολεμικό μήνυμα η ξανθιώτισσα Στέλλα Δενδηλιάρη συμβάλλει μέσω των στίχων της στο δίσκο «Πόλεμος και Ειρήνη» του Γιάννη Ιωάννου, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2022.
Η πολυσχιδής στιχουργός και ποιήτρια Στέλλα Δενδηλιάρη γεννήθηκε και ζει στην Ξάνθη, όπου εργάζεται ως καθηγήτρια Μαθηματικών στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Η ποίηση της κατά κύριο λόγο πραγματεύεται την βία που έχει ως αποτέλεσμα την προσφυγιά και πώς οι άνθρωποι υπόκεινται σε αυτή τη βία . Η στιχουργική της πένα συνεχίζει την παράδοση μεγάλων ποιητών όπως του Bertolt Brecht και του Γιάννη Ρίτσου οι οποίοι είχαν καταδικάσει την ιαχή του πολέμου και τα δεινά που προκαλεί στην ανθρωπότητα.
Το πρώτο της τραγούδι με τίτλο «Ένα τραγούδι για τον Αϊλάν» κυκλοφόρησε το 2019 από την FM Records ως CD-single, σε σύνθεση του Γιάννη Ιωάννου με την εξαιρετική φωνή της Καλλιόπης Βέτα. Την υπογραφή της έχουν δύο ακόμη ποιήματα στο άλμπουμ “Ο Πόλεμος και η Ειρήνη” του Γιάννη Ιωάννου που μόλις κυκλοφόρησε από την FM Records. Πρόκειται για τα τραγούδια «Φονιάδες στο όνομα Θεών» και «Που ταξιδεύεις μοναχός» τα οποία ερμηνεύει ο ίδιος ο συνθέτης.
Το πέμπτο τραγούδι του δίσκου «Φονιάδες στο όνομα Θεών» γράφτηκε μετά από την πολλαπλή τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, με επίκεντρο την αίθουσα συναυλιών Bataclan το 2015. Τα εγκλήματα με πρόσχημα τη θρησκεία βρίσκονται δυστυχώς και σήμερα στην επικαιρότητα με τραγικό παράδειγμα τον πρόσφατο θάνατο της 22χρονης Μάχσα Αμινί στο Ιράν.
Το έκτο τραγούδι «Που ταξιδεύεις μοναχός» που βρίσκεται στον ίδιο δίσκο γράφτηκε το 2016, όταν η κάμερα κάποιου ρεπόρτερ κατέγραψε ένα μικρό παιδί από τη Συρία να ταξιδεύει μόνο του. Και φυσικά δεν είναι το μοναδικό παιδί που εξαιτίας του πολέμου χάνει τους γονείς του ή αναγκάζεται να αποκοπεί από την οικογένεια του. Στην πιο τρυφερή ηλικία βιώνει καταστάσεις τραγικές και προσπαθεί να πορευτεί ολομόναχο, δίχως προστασία, στο άγνωστο. Όπως κι ο μικρός από την Ουκρανία, που προχωρούσε κλαίγοντας με λυγμούς, κουβαλώντας όλα του τα όνειρα, τα παιχνίδια και τα χάδια σε μια νάιλον σακούλα.
Η αντιπολεμική τραγουδοποιία του δίσκου του Γιάννη Ιωάννου συνολικά αλλά και ειδικότερα τα τραγούδια που παρατέθηκαν μας φέρνουν στο νου την εξαίρετη στιχουργία του Boris Vian στον «Λιποτάκτη». Η Στέλλα Δενδηλιάρη δηλώνει μέσω της γραφής της ότι κανένας πόλεμος δεν είναι δίκαιος και κανένας πόλεμος δεν κερδίζεται για πάντα και από κανέναν. Όποια και να είναι τα πρόσκαιρα συμφέροντα που αρκούν ώστε να ξεκινήσει ένας πόλεμος, ο παντοτινός χαμένος θα είναι ο λαός και αυτό είναι μια θλιβερή υπενθύμιση όσον αφορά στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Παραφράζοντας τον Ernest Hemingway: «Ο πόλεμος, όσο αναγκαίος ή δικαιολογημένος, είναι πάντα έγκλημα».
Στίχοι: «Φονιάδες στο όνομα Θεών»
Αυτή η ομίχλη των μυαλών
που εξουσιάζει
θύτες με μάσκες ηγετών
Με αηδιάζει.
Λευκά πανιά οι συμφορές
Χλωμά σεντόνια
Των ηττημένων οι σπορές
δρουν υποχθόνια.
Φονιάδες στ’ όνομα Θεών
μ’ ανθρώπων σφαίρες
Παντού ερείπια βωμών
της γης σκακιέρες.
Ματώνει η νύχτα απ’ των στοιχειών
την παραζάλη
αρένα ταυρομαχιών
αίμα κι αιθάλη.
Μετά τη φρίκη της ψυχής
κλείνει η αγκύλη
Αρχή μιας νέας κατοχής
για ν´ αναγγείλει.
Στίχοι: «Που ταξιδεύεις μοναχός»
Ώρες που δύσκολα περνούν
Δρόμοι συρμάτινοι τα χνάρια
Του χρόνου τις στιγμές γερνούν
Ψυχές στου κόσμου τα παζάρια
Που ταξιδεύεις μοναχός
Μέσα στου κόσμου το ρημάδι
Δες της ψυχής σου ο αχός
Της μοίρας έγινε υφάδι
Κι αν αργοσβήνει η γιορτή
Στο σκουριασμένο εκείνο βλέμμα
Φίλων που γίνονται εχθροί
Μικρέ μου ήρωα πολέμα
Για μια αγκαλιά, για μια πνοή
Αχ πως πονά αυτό το χάδι
Που δίνει ανάσα το πρωί
Και τη ζητά πίσω το βράδυ
Μα όταν ξεσπάσει η βροχή
Με δύναμη κι ορμή στο χώμα
Τότε θα αλλάξει η εποχή
Και τ ουρανού το σκούρο χρώμα
Και θα ξεθάψει την οργή
Για της ζωής σου την ορφάνια
Τάγμα θανάτου οι συνεργοί
Στης συμφοράς τα μεϊντάνια
