Συνέντευξη με την συνδημότισσά μας Ανθή Κουρτίδου, με αφορμή την επικείμενη έκθεση «Εμπνεύσεις Γυναικών» στις 2-7/9 στο Λύκειο των Ελληνίδων
Την πρωτότυπη τεχνοτροπία της ζωγραφικής με βελόνα και κλωστή στον καμβά περιγράφει η ίδια στο «Ε», εξηγώντας πόσο απολαμβάνει να αποτυπώνει κτίρια αναφοράς της Παλιάς Πόλης
Στα εγκαίνια της Έκθεσης «Εμπνεύσεις Γυναικών» ετοιμάζεται να «συστήσει» τις δημιουργίες της η Ξανθιώτισσα, Ανθή Κουρτίδου. Κεντήματα σε καμβά με κτίρια της Παλιάς Πόλης «πλούσια» σε ιστορικές αναφορές, αλλά και άλλα κεντήματα αποτυπωμένα σε αντικείμενα απλής-καθημερινής χρήσης «υπόσχονται» να εντυπωσιάσουν τους επισκέπτες, με την πρωτοτυπία και την καλαισθησία τους.
Είναι καταπληκτικό το μεράκι και η «ζωντάνια» για δημιουργία που χαρακτηρίζει αυτή τη γυναίκα. Από τα πρώτα της κιόλας λόγια καταλαβαίνει κανείς πως η πρόοδός της είναι εύλογο απότοκο της αστείρευτης αγάπης της γι’ αυτό που κάνει. Αυτή η «ακτινοβολία», άλλωστε έχει γίνει αισθητή και στην τοπική κοινωνία μας που με τη σειρά της αναγνωρίζει τη δουλειά της Ανθής, επικροτεί την προσπάθειά της, την στηρίζει και την ευχαριστεί για το εγχείρημά της που θέτει στο επίκεντρο την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της Παλιάς Πόλης.
«Ε»: Πώς προέκυψε η ιδέα να αρχίσετε να κεντάτε κτίρια της Παλιάς Πόλης που αποτελούν σημεία αναφοράς για την Ξάνθη;
Α.Κ.: Γενικότερα κεντούσα, αλλά το κέντημα μπήκε κυρίως στην ζωή μου τα τελευταία 2-3 χρόνια με την καραντίνα. Κεντούσα από μικρή. Ξεκίνησα να ξανακεντάω όταν θέλησα να κάνω μερικά δωράκια, κεντούσα σε μπλουζάκια. Έπειτα, κεντούσα και σε καμβά απλές, λιτές γραμμές, αφαιρετικές. Ζωγράφιζα και μετά το κεντούσα. Άλλωστε, ερασιτεχνικά είχα ασχοληθεί και με την ζωγραφική στο παρελθόν. Ζωγράφιζα πάντα, ήταν η ψυχοθεραπεία μου! Ζωγράφισα με βελόνα και κλωστή στον καμβά για πρώτη φορά πριν 2 χρόνια. Οι πολλές βόλτες που κάναμε στην Παλιά Πόλη μας έκαναν να προσέξουμε καλύτερα τα κτίρια, ανακαλύψαμε στενά που δεν γνωρίζαμε, σπίτια εγκαταλελειμμένα που προκάλεσαν ερωτήματα αναφορικά με όσους έμεναν εκεί, την ιστορία τους, γιατί ερημώθηκαν. Ίσως στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε και αυτό! Κάποια στιγμή καθώς κεντούσα τα άλλα σχέδια, θέλησα να ζωγραφίσω και κάποια κτίρια.
«Ε»: Μιλήστε μας για τις πρώτες δημιουργίες σας.
Α.Κ.: Ξεκίνησα από το Αρχοντικό του Χασιρτζόγλου όπου σήμερα στεγάζεται το Λύκειο Ελληνίδων Ξάνθης. Μέσα σε μία περίοδο καραντίνας μας έλειπε ο χορός. Έτσι, αποφάσισα να ζωγραφίσω το κτίριο και μετά είπα να το κεντήσω σε καμβά. Θυμάμαι πως ήθελα να βεβαιωθώ πως και οι άλλοι καταλάβαιναν για ποιο κτίριο πρόκειται. Αφού το ολοκλήρωσα ενθουσιάστηκα και είπα να κάνω την ίδια δουλειά με το ρολόι που αποτελεί και σήμα κατατεθέν για την πόλη μας. Σε αυτό με βοήθησε πάρα πολύ ο κ .Θόδωρος Γιαννόπουλος που ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία κι έχει άπειρες φωτογραφίες με την πόλη. Κάθε φορά απευθυνόμουν σε εκείνον. Μου έστελνε φωτογραφίες με το ρολόι και βλέποντάς τες το ζωγράφισα και το κέντησα. Έτσι το ένα κέντημα έφερε το άλλο με αποτέλεσμα να έχω κεντήσει 25 κτίρια μέχρι σήμερα. Μέσα σε αυτά είναι και το δημαρχείο, το καινούργιο μαζί με το παλιό, αλλά κυρίως η παλιά πόλη. Επίσης, έχω κάνει και κάποια κτίρια από το χωριό μου, τον Πολύσιτο, όπως το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που φέρει μία συγκεκριμένη ιστορία και τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό .Αλλά και σε κοντινό χωριό, στο Σέλινο έχω κεντήσει τον Τεκέ Κιουτουκλού Μπαμπά .Οι ιδέες έρχονται συνέχεια…
«Ε»:Η δουλειά σας αυτή πόσα χρόνια αριθμεί;
Α.Κ.: Νομίζω πως όλο αυτό ξεκίνησε στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς, αλλά η όρεξή μου ήταν τόσο μεγάλη που ξενυχτούσα για να κεντήσω. Μου άρεσε πάρα πολύ και με ξεκούραζε το κέντημα. Όταν μπήκαμε στην κανονικότητα προσπαθούσα να ξεκλέψω χρόνο για να ασχοληθώ με αυτό. Περπατώντας κάθε φορά ψάχνω να βρω κτίρια που θα μπορούσα να αξιοποιήσω και να αναδείξω !
«Ε»: Βλέπουμε πως σε δημοσιεύσεις σας αναφέρεστε και στην ιστορία του εκάστοτε κτιρίου. Πώς «γεννήθηκε» αυτό το ενδιαφέρον; Τι θέλετε να πετύχετε με αυτή την παρεμβολή της ιστορικής υπόστασης ;
Α.Κ.: Το κάθε κέντημά μου μόλις το ανεβάζω το συνοδεύω και με ένα μικρό κείμενο που αποτυπώνει την ιστορία του. Θέλω να δώσω με αυτό τον τρόπο μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα του κτιρίου ανά περίπτωση.
«Ε»: Πόσο χρόνο αφιερώνετε κατά μέσο όρο για κάθε κέντημα; Περιγράψτε μας σε αδρές γραμμές τη διαδικασία.
Α.Κ. :Έχει αρκετές ώρες δουλειάς το κάθε κτίριο. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν έχω κάτσει να μετρήσω ώρες! Έχω την αίσθηση πως αν κάτσω να κοιτάξω το ρολόι, αυτό θα μου χαλάσει την χαρά της δημιουργίας .Κρατάει μέρες ανάλογα και με τον βαθμό δυσκολίας φυσικά. Πρώτα το σχεδιάζω, μετά το περνάω πάνω στον καμβά τρυπώντας και μετά το κεντάω. Έχει μία διαδικασία και δυσκολία συνάμα, διότι αν κάνεις κάποιο λάθος ,μετά δεν διορθώνεται. Αν κάνεις στο καμβά κάποια λανθασμένη τρύπα ξηλώνοντας την κλωστή, μένει η τρύπα, δεν είναι σαν το ύφασμα που μπορείς να συνεχίσεις το κέντημα. Θέλει πολλή συγκέντρωση. Κεντάω ακούγοντας μουσική και είμαι μέσα στον χώρο μου, μόνη μου, απολύτως συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνω εκείνη την στιγμή.
«Ε»: Ποιοι ήταν οι συνεργάτες σας όλο αυτό το διάστημα ;
Α.Κ. :Η συνεργασία ξεκίνησε με τον κ. Γκαγκαλίδη που γράφει κάποια κείμενα για τα κτίρια. Έπειτα, απευθύνθηκα σε άτομα που τους άρεσε να γράφουν κείμενα, ασχολούνταν ερασιτεχνικά. Έγραψαν αρκετά άτομα .Υπάρχουν πολλά ταλέντα. Επίσης, έχω χρησιμοποιήσει και ποιήματα για κτίρια. Οι γιορτές Παλιάς Πόλης είναι η ευκαιρία για να αναδείξουμε καλλιτέχνες, μουσικούς, νέα ταλέντα.
«Ε»: Ας περάσουμε τώρα στα εγκαίνια της Έκθεσης «Εμπνεύσεις Γυναικών» που θα παρουσιαστεί το διάστημα 2 έως 11/9 στον χώρο του Λυκείου Ελληνίδων στο πλαίσιο των Γιορτών Παλιάς Πόλης. Τι θα δούμε, λοιπόν στην Έκθεση;
Α.Κ. :Θα είναι μαζί μας και δύο άλλες κυρίες, η Κατερίνα Δημητριάδου που έχει χειροποίητες κούκλες με παραδοσιακές φορεσιές και η Σοφία Ρώσσογλου που έχει χειροποίητα κοσμήματα. Είμαστε και οι τρεις κορίτσια του Λυκείου. Μαζί τους κι εγώ θα παρουσιάσω τα έργα της Παλιάς Πόλης που έχω. Θα αναδείξω ακόμα και ένα κομμάτι με θέμα τη γυναίκα, μιας και ο τίτλος της Έκθεσης είναι «Εμπνεύσεις Γυναικών». Τέλος, αξιοσημείωτο είναι πως στην έκθεση θα υπάρχει κι ένα κεντημένο ποίημα του κ. Θανάση Μουσόπουλου το οποίο έγραψε στις 4 Οκτωβρίου, το κέντησα και το έβαλα σε κορνίζα. Το έγραψα πρώτα στο χέρι και μετά το κέντησα. Απαιτούσε μία ομοιομορφία.
«Ε»: Σας ευχαριστούμε πολύ, καλή επιτυχία στην έκθεσή σας!
Χρύσα Κιατίπη
