Τα φώτα θα χαμηλώσουν και πάλι. Μια ακόμη επιτυχία για την Ξάνθη. Αυτή την μικρή πόλη που μπορεί και ακούγεται. Δημιουργεί και φτιάχνει. Διαχρονικά, από πολύ παλιά. Παράγει πολιτισμό, προσφέρει διασκέδαση, προάγει την τέχνη, φιλοξενεί κόσμο. Και εν τέλει πετυχαίνει. Η Ξάνθη έχει καταφέρει να φτιάξει και να διατηρήσει 3 μεγάλους θεσμούς : Απόκριες, Γιορτές παλιάς Ξάνθης, Φεστιβάλ Πόλις Ονείρων. Έχουν Πανελλήνια απήχηση, συνδέουν την παράδοση με το σήμερα, έχουν ποιότητα και πρωτοτυπία. Θα έλεγα και μοναδικότητα. Ποιο είναι όμως το “μυστικό επιτυχίας” που συναντάτε σ’ όλες αυτές τις εκδηλώσεις ; Εύκολο να το διαπιστώσεις : οι εθελοντές !
Προσέξτε: ΔΕΝ είναι οι πρωταγωνιστές. Τους στηρίζουν όμως. Έτσι ώστε να λάμψουν. Να φανούν. Το έργο, το ταλέντο, τα πρόσωπα τους. Θυμηθείτε τους εθελοντές στους συλλόγους για την παρέλαση στο Ξανθιώτικο Καρναβάλι, τους αντίστοιχους εθελοντές στα “στέκια” των Γιορτών παλιάς Ξάνθης και τέλος τους εθελοντές στο Φεστιβάλ Πόλις Ονείρων (βλ. φωτο).
Να πω σ’ αυτό το σημείο ότι λίγοι γνωρίζουν την προτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έχουν οι νεοσύστατοι (τότε) Καλλικρατικοί Δήμοι “Γραφείο – Μητρώο Εθελοντών”. Κάτι που στην υπόλοιπη Ευρώπη αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην εύρυθμη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Στις Ευρωπαϊκές χώρες ο Δήμος προσκαλεί τακτικά απ’ το μητρώο εθελοντών αυτούς που χρειάζεται να συνδράμουν κατά περίσταση. Υγεία, θεομηνίες, έκτακτη επικαιρότητα, δράσεις, εκδηλώσεις, κτλ. Γνωρίζουν ακριβώς τι κάνει ο καθένας και που. Τους εκπαιδεύει κατά καιρούς, τους ενημερώνει, τους επιμορφώνει. Τους δίνει και κίνητρα – μπόνους. Σε προσλήψεις, εργασία, κοινωνικές παροχές. Κάπως έτσι λειτουργούν όλα ρολόι.
Θα κλείσω μ’ ένα μεγάλο σεβασμό στα λόγια που δημοσίευσε ο φιλόλογος, ιστορικός και συγγραφέας Θανάσης Μουσόπουλος . Με αφορμή το φεστιβάλ των μουσικών σχολείων. Μια απάντηση για πολλούς αποδέκτες : “…όλα τα οφείλουμε στα παιδιά και στους εκπαιδευτικούς. Σ’ αυτούς ανήκει – σ’ αυτούς οφείλεται ό,τι συμβαίνει. Να μην κοκορεύονται άλλοι. Οι υπόλοιποι συνεργούμε ΔΕΝ δημιουργούμε..” Α, ρε “δάσκαλε”…Είπες δυο λέξεις και τα είπες όλα. Πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε νηφάλιους και σοφούς ανθρώπους δίπλα μας…
Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Καθηγητής
