Τα εγκαίνια της φωτογραφικής έκθεσης πραγματοποιήθηκαν στο «Π» με την συμμετοχή του Μουσικού Σχολείου , του Δήμου και του Τμήματος Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών του ΔΠΘ
Ν. Κοσμίδης: «Οφείλουμε να δημιουργούμε μόνο μνήμες χαράς από εδώ και στο εξής, όχι άλλος πόνος-Δεν είναι λύση ο πόλεμος!»
«Αγκαλιάστηκε» από το κοινό η έκθεση φωτογραφίας του Νίκου Κοσμίδη «Χώροι μνήμης, Τόποι μαρτυρίου», στην καπναποθήκη “Π”, τα εγκαίνια της οποίας πραγματοποιήθηκαν με την συμμετοχή του Μουσικού Σχολείου Ξάνθης, του Δήμου Ξάνθης και του Τμήματος Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής το βράδυ της Δευτέρας 21/03 στο «Π». Στο πλαίσιο μίας ιδιαίτερα χαρμόσυνης ημέρας εκπρόσωποι της Εκκλησίας, της δημοτικής αρχής μαζί με πλήθος κοινού έδωσαν το παρών τιμώντας με την παρουσία τους την ημέρα της 21η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού και Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Κείμενα Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών συνομίλησαν με μουσικά έργα για πιάνο και τραγούδια για να αφηγηθούν τη συστηματική δίωξη και δολοφονία των συνανθρώπων μας Εβραίων στην Ευρώπη από το γερμανικό ναζιστικό καθεστώς. Επιπροσθέτως, ο κ. Κοσμίδης «έντυσε» την εκδήλωση με το φωτογραφικό του υλικό προς την μνήμη των θυμάτων των δύο παγκόσμιων πολέμων.
Τέλος, λόγος γίνεται για μία πρωτοβουλία που αποτελεί προϊόν συνεργασίας του Δήμου Ξάνθης, του ΙΘΤΠ, του Τμήματος Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών (ΔΠΘ), του Μουσικού Σχολείου Ξάνθης και του προγράμματος «Δράσεις Ιστορίας Μνήμης Πολιτισμού».
Η μνήμη παρούσα στον χώρο: Στα μνημεία, στα κοιμητήρια, στα κτίρια
Ευθύς αμέσως μετά το πέρας της εκδήλωσης ο κ. Ν. Κοσμίδης «ξετύλιξε» στο «Ε» τις εντυπώσεις του και μαζί στάθηκε στο μήνυμα που επιδίωξε να μεταδώσει. Σημείωσε: «Όποιος παρευρέθηκε σήμερα εδώ φεύγει γεμάτος με μνήμες ,όχι με διάθεση ρομαντική ή μελαγχολική, αλλά με σκέψεις ανθρώπων, προσώπων, βιωμάτων που συνδέουν με τα μεγάλα γεγονότα του 20ου αιώνα, τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ολοκαύτωμα. Οι φωτογραφίες σε συνδυασμό με την παρουσία των παιδιών, τα κείμενα που διάβασαν, που ερμήνευσαν, το παίξιμο του πιάνου, πέρα από την ποιοτική διάσταση που έδωσαν στα παιδιά, “έντυσαν” με πνευματικό τρόπο την εκδήλωση. Αυτό το αίσθημα νομίζω πως θα μας συνοδεύει για ημέρες, καθότι τα βιώματα του πολέμου είναι παρόντα κι επίκαιρα. Αυτό που ζήσαμε έρχεται να συμπληρωθεί από τις φωτογραφίες, να συνδιαλεχθεί μαζί τους για να πούνε τελικά από κοινού αυτό που όλοι πιστεύουμε, αλλά δεν ξέρουμε κατά πόσο το τηρούμε, δηλαδή ότι ο πόλεμος δεν είναι η λύση. Όχι άλλους νεκρούς, αρκούν τα μνημεία που έχουμε, τα κοιμητήρια που διατηρούμε. Οφείλουμε να δημιουργούμε μόνο χώρους χαράς, δημιουργίας, ζωντάνιας, όπως είναι τα παιδιά. Όχι μνήμες πόνου, διωγμού, θανάτου, πολέμου. Αυτό νομίζω είναι και το μήνυμα της σημερινής βραδιάς».
Έπειτα, επεξήγησε την σύνδεση της μνήμης των δύο Παγκοσμίων Πολέμων με τα βιώματα του σήμερα. Τόνισε: «Σήμερα καλλιεργήθηκε ένας ρατσιστικός λόγος. Για να δικαιολογήσουμε τον πόλεμο αρχίζουμε να μιλάμε με μίσος ο ένας για τον άλλον. Άλλωστε, μελετώντας κανείς την μνήμη του πολέμου δεν το κάνει μονάχα για να μάθει την ιστορία, αλλά για να κατανοήσει, γιατί οι άνθρωποι σταματούν να μιλούν με τον λόγο κι αντί για αυτόν χρησιμοποιούν τα όπλα, τη βία, τον ξεριζωμό».
Καταληκτικά, αποσαφήνισε την σχέση μνήμης-χώρου σε συνδυασμό με την έννοια της ιστορίας. Όπως εξήγησε: Ο πόλεμος είναι παρών στον χώρο, η μνήμη είναι παρούσα κι αυτή στον χώρο κι όχι μόνο στα κοιμητήρια και στα μνημεία, αλλά και στα κτίρια όπου ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι. Συνεπώς, ο χώρος διατηρεί την μνήμη! Η ιστορία δεν είναι γραμμένη μόνο στην ιστορία, αλλά και στην ίδια την πόλη. Η ιστορία δεν είναι απλώς γραμμές κι αράδες σε ένα βιβλίο».
Εντυπώσεις από την εκδήλωση
Προς επίρρωση με τα παραπάνω,σε ανάρτησή του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ο Νίκος Κοσμίδης επεσήμανε: «Συνήθως μετά από μια εκδήλωση οι διοργανωτές λένε πως ‘’εστέφθη με επιτυχία’’. Τούτη η εκδήλωση δε σηκώνει τέτοιες προσεγγίσεις. Γιατί η μνήμη και η ενασχόληση με τη μνήμη δεν είναι διαδικασία στιγμιαία, συγκυριακή, αλλά διαρκής διάλογος των παρελθόντων, των παρόντων και των μελλόντων του ανθρωπίνου γένους, τα οποία και επιθυμούμε να είναι λίγο καλύτερα για τα παιδιά που τώρα μεγαλώνουν και κείνα που θα γεννηθούν. Θερμές ευχαριστίες στα υπέροχα παιδιά και στους εκπαιδευτικούς του Μουσικού Σχολείου Ξάνθης που τίμησαν την πρώτη παρουσίαση στο κοινό της έκθεσης φωτογραφίας μου ‘’Χώροι μνήμης, Τόποι μαρτυρίου’’, απαγγέλοντας, δραματοποιώντας και ερμηνεύοντας κείμενα και άσματα για το Ολοκαύτωμα. Χωρίς, ίσως, να το γνωρίζουν, μου έκαναν το καλύτερο δώρο στο κλείσιμο: ένα λευκό τριαντάφυλλο. Λευκό όπως το Λευκό Ρόδο του αγίου Alexander Schmorell, των αδερφών Hans και Sophie Scholl, και του Christoph Ananda Probst, οι μαρτυρικοί τάφοι των οποίων παρουσιάζονται στην έκθεση. Ευχαριστίες στον Επίσκοπό μας για τον χαιρετισμό του, στον Δήμαρχο Ξάνθης, στον Διευθυντή του Μουσικού Σχολείου για την παρουσία τους και τη θεσμική συμμετοχή τους στο αφιέρωμα και, ασφαλώς, στον Διευθυντή του ΙΘΤΠ για τη συνεργασία και την αμέριστη στήριξή του στο εγχείρημα αυτό. Το αφιέρωμα συνεχίζεται»…
Χρύσα Κιατίπη
