Καθηγητής
«…..Όταν ήμουν μικρή έκανα ιδιαίτερα μαθήματα Αγγλικών στην Αρμένισσα Λουσί. Σε μια όμορφη γειτονιά της οδού Ορφέως, στη παλιά Ξάνθη. Εκείνο το διάστημα ερωτεύτηκα το αρχοντικό σπίτι που έβλεπα καθημερινά, ακριβώς απέναντι. Ήταν η οικία του καπνέμπορα Φωκίωνα Καραδήμογλου. Το λάτρεψα. Επιβλητικό και πανέμορφο. Με όψη και στοιχεία κάστρου, παρόμοιου με αυτά που φιλοξενούν στα παραμύθια όμορφες πριγκίπισσες, αναμένοντας το βασιλόπουλο. Έβαλα σκοπό της ζωή μου, μια μέρα να το κάνω δικό μου. Το κατάφερα κάποια χρόνια αργότερα. Η αγορά έγινε απ’ τους κληρονόμους του Καραδήμογλου και οι απαραίτητες διαπραγματεύσεις με τον Αθανάσιο Καραδήμογλου. Αναγκάστηκα να πουλήσω τα πάντα προκειμένου να το αποκτήσω. Ο Απόστολος Λάβδας με βοήθησε στην ανακαίνιση. Πρωτοποριακός καλλιτέχνης στην εποχή του. Πολύ κούραση, προσπάθεια και ατελείωτη υπομονή. Το αποτέλεσμα όμως σε κάνει να ξεχνάς τις δυσκολίες. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε στην παλιά Ξάνθη το «Κέντρο Τέχνης Γκέρμαν», το 1990. Ένα στολίδι για τα πολιτιστικά και εικαστικά δεδομένα της πόλης. Ελάχιστες επαρχιακές πρωτεύουσες στην Ελλάδα είχαν καταφέρει κάτι ανάλογο. Κατάφερα να συνδυάσω πολλά πράγματα, ώστε να μπορέσουν και να βρεθούν στον ίδιο χώρο: ιστορία, τέχνη, καινοτομία, ανθρώπινο δυναμικό, διαπροσωπικές σχέσεις, αξιόλογο περιεχόμενο, κορυφαία αισθητική. Μα πάνω απ’ όλα διάθεση και προσωπικό δημιουργικό οίστρο. Τα επόμενα χρόνια έμελε να περάσουν από εδώ διακεκριμένοι καλλιτέχνες κι αναγνωρισμένες προσωπικότητες. Ζωγράφοι όπως ο Λάβδας, ο Μυταράς, ο Σταθόπουλος. Ο Κλεάνθης Χατζηνίκος, μαθητής του Τσαρούχη, είχε εκθέσει έργα του και μάλιστα δυο φορές στην Ξάνθη. Στην γκαλερί Le passage d Art, το 1983, που αποτέλεσε μια πρώτη προσπάθεια εικαστικού χώρου που έγινε στην πλατεία Αντίκα. Η δεύτερη έκθεση του Χατζηνίκου ήταν το 1990, στο Κέντρο Τέχνης Γκέρμαν…..»
Ακούγοντας σήμερα την Ανθή Γκέρμαν να μιλά για την ζωή της και το καλλιτεχνικό πέρασμα της απ’ την Ξάνθη, δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις το άσβεστο πάθος και την επιμονή της, σ’ ότι έθετε στόχο. Όσο κι αν αυτός φάνταζε απόμακρος και δύσκολος. Κι έφτανε σε σημείο που δινόταν ολοκληρωτικά. Θα μπορούσε να επισκιάσει όλα τα υπόλοιπα στη ζωή της. Αυτή η δυναμική συνήθεια θα την συνόδευε ισόβια, καθώς ακόμη και σήμερα δεν σταματά να κινείται σε «εικαστικά πλαίσια», είτε με το να συνεχίζει να ζωγραφίζει, είτε με το να βρίσκεται έμπρακτα στον καλλιτεχνικό κόσμο της σύγχρονης νέας χιλιετίας.
«…..Ο ζωγράφος Χρήστος Παυλίδης υπήρξε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην σχέση μου με την πολιτιστική Ξάνθη και κυρίως με τις από κοινού προσπάθειες που καταβάλλαμε προς αυτή την εικαστική διαδρομή. Υπήρξα μαθήτρια αλλά και μοντέλο του, καθώς μου έκανε την προσωπογραφία, αλλά και μια προσωπική γλυπτική σύνθεση. Και μάλιστα η επιμονή μου για εκμάθηση και γνώση, συνετέλεσε και στην δημιουργία της Σχολής Παυλίδη. Δεν θα ξεχάσω ότι ήμουν η τυχερή της βασιλόπιτας σε κάποια εκδήλωση για την νέα χρονιά στην καθιερωμένη γιορτή της Σχολής. Μπορώ να πω πλέον ότι ήμουν και στην πράξη τυχερή, καθώς έκτοτε είχα μεγάλη άνοδο στην καριέρα και τη ζωή μου. Συνέχισα τις σπουδές μου σε Αθήνα, Αμβούργο και Αμερική, συμμετέχοντας, παράλληλα, σε πολλές εκθέσεις. Είχα κάνε δύο εκθέσεις στο εξωτερικό, δυο στη Σόφια (1998 και 2000) και μια στη Κύπρο (Λεμεσός, 2009).
Είχα πολύ καλή σχέση με τον Δήμαρχο Φίλιππο Αμοιρίδη. Θα τολμήσω να πω ότι συνέβαλα και τον παρακίνησα ώστε να αγοράσει εκ μέρους του Δήμου πίνακες του Χρήστου Παυλιδη, οι οποίοι σήμερα κοσμούν το Δημαρχείο Ξάνθης. Το πιο σημαντικό είναι όμως ότι ο Φίλιππος μπόρεσε και διέκρινε αμέσως την αξία και σημαντικότητα του μεγάλου ζωγράφου της Ξάνθης, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την δημιουργία της Δημοτικής Πινακοθήκης και δίνοντας εν τέλει το όνομα Χ. Παυλίδης σε αυτή (αρχοντικό Καλευρά – οδός Ορφέως)….»
Όπως όλα τα καλά πράγματα κάποτε ήρθε και το τέλος στην καλλιτεχνική παρουσία του Κέντρου Τέχνης Γκέρμαν. Ήταν τότε που η Ανθή πηγαινοέρχεται ανάμεσα σε Ξάνθη και Θεσσαλονίκη, λόγω προσωπικών και επαγγελματικών υποχρεώσεων. Ο πρόεδρος της κατασκευαστικής εταιρίας «Μηχανική» κ. Πρόδρομος Εμφιετζόγλου εκδηλώνει έντονο ενδιαφέρον για να αγοράσει το ακίνητο στην παλιά Ξάνθη. Παράλληλα εκείνο το χρονικό διάστημα η Εθνική Τράπεζα, έψαχνε να αγοράσει διατηρητέα κτίρια, σε όλη την χώρα. Κάπως έτσι το αρχοντικό τερμάτισε την παρουσία του στο χώρο της τέχνης. Αργότερα αγοράστηκε απ’ το Ελληνικό Δημόσιο. Σήμερα ανήκει στο Υπουργείο Εξωτερικών και φιλοξενεί την Υπηρεσία Πολιτικών Υποθέσεων.
Η Ανθή Γκέρμαν ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, αρνούμενη να αποχωριστεί την λατρεμένη της ζωγραφική τέχνη και διατηρώντας εικαστική γκαλερί στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής. Ευτυχώς συνεχίζει να δηλώνει παντού ότι παραμένει ερωτευμένη με την Ξάνθη, ανυπομονώντας να βρεθεί και πάλι στο αγαπημένο της Ξανθιώτικο κοινό και ανάμεσα σε γνωστούς και φίλους, πλαισιωμένη με αμέτρητες και γλυκές αναμνήσεις…..
