Εκδήλωση παρουσίασης του έργου της Χρύσας Μπαΐρα με θεατροποιημένα κομμάτια και αδημοσίευτο και επίκαιρο φωτογραφικό υλικό του προσφυγικού
Η ΦΕΞ γιορτάζοντας τα εκατό χρόνια προσφυγιάς στον τόπο μας, συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά της και την παρουσίαση μιας συγγραφικής δουλειάς της Χρύσας Μπαΐρα, που εκδόθηκε το 2019, αλλά καταγράφει με ένα νοσταλγικό όσο και επίκαιρο τρόπο την οδύνη της προσφυγιάς μέχρι και σήμερα.
Η σχετική εκδήλωση παρουσίασης του πονήματος «Κι οι πρόγονοί μας πρόσφυγες» με θεατροποιημένα κομμάτια από το βιβλίο, θα πραγματοποιηθεί σήμερα, Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου ώρα 8 μ.μ. στο Ιστορικό και Λαογραφικό μουσείο.
Πρόκειται για μια προσωπική καταγραφή, μία οικογενειακή ιστορία που αποτυπώθηκε στο χαρτί μέσα από περιγραφές και ακούσματα και με την ματιά της ίδιας της απογόνου μιας προσφυγικής οικογένειας του τόπου μας, που συνδέει τη Ραιδεστό με την Πεζούλα του δήμου Αβδήρων και μαζί κάθε ιστορία κακουχίας, ταλαιπωρίας και ξεριζωμού που συνοδεύει τα προσφυγικά βιώματα και διαδρομές σε όλη την πορεία του χρόνου.
Έτσι εύστοχα και οδυνηρά καταγράφεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «….από τα λιγοστά αντικείμενα που χώρεσαν στην οδύνη του ξεριζωμού, που στριμώχτηκαν στην περιπλάνηση της προσφυγιάς. Ήταν ασημένια και είχαν σκαλισμένο στο άκρο της λαβής ένα μπουμπούκι τριανταφυλλιάς, ανθίζοντας σε μιαν άξια έκφραση της τέχνης, της λαïκής παράδοσης και μιας ανυπέρβλητης αξιοπρέπειας ζυμωμένης με ρίζες και χώμα από πατρίδες. Εκείνης που στυλώνεται στην αρχιτεκτονική της ιστορίας, όταν τα δημιουργήματά της καταρρέουν, παρασύροντας μυριάδες αθώους και ανεύθυνους».
Από τον πρόλογο του Βιβλίου
Η Διδώ Σωτηρίου στο βιβλίο της “Η Μικρασιατική Καταστροφή και η στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο” γράφει: “Το κείμενο αυτό για τους πραγματικούς ένοχους της Μικρασιατικής καταστροφής το βρήκα ατημέλητο κι αχτένιστο, σαν προσφυγάκι, κρυμμένο σε μέρη όπου μέναν θαμμένα στην επταετία της τυραννίας πολλά χαρτιά μου και άλλα μούχλιασαν, άλλα γέρασαν πρόωρα, άλλα… Με κάποια απογοήτεψη ομολογώ, το ανάσυρα. Μπορούσε να χει περισωθεί κάτι καλύτερο. Όμως κι αυτό όταν το ξαναδιάβασα, πληγωμένη από την εισβολή των Τούρκων στη Κύπρο, είπα: “Όσα κουσούρια κι αν έχει-και έχει πολλά-είναι τούτη τη στιγμή ένα χρήσιμο αλφαβητάρι, ίσως κι ένα κλεφτοφάναρο που βοηθά να δεις σε σχέση με τα παλιά τα καινούρια μας παθήματα”.
Διδώ Σωτηρίου
Πόσο μοιάζουν οι καιροί; Για το κείμενο που ακολουθεί, αιτία στάθηκε τούτο το μοιάσιμο των καιρών. Και η πάρα πέρα δημιουργία του τροφοδοτήθηκε από ενα σέβας στα παθήματα των λαών που γεμίζουν τους καιρούς. Κι ύστερα ήρθε η σιγουριά, για τα φιλόξενα ράφια του Ιστορικού Λαογραφικού Μουσείου και για τον καθημερινό αγώνα εκείνων που αγκαλιάζουν και στηρίζουν αυτή την πολιτιστική ανάβρα της ΦΕΞ. Το δικό μας τόλμημα ένας ελαχιστότατος κόκκος άμμου, σε τούτη την όχθη της τέχνης και του πολιτισμού. Χ.Μ.
