Το πολυφωνικό μυθιστόρημα της Σ.Μαραγκοζάκη «συνομίλησε» με το κοινό την Παρασκευή στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης
Σ. Μαραγκοζάκη: «Επιδιώκουμε ‘’να αγγίξουμε’’ τον αναγνώστη, να επιτύχουμε την ικανοποίηση από τον πλούτο των λέξεων ,την τέχνη του λόγου»
Μέσα από ένα εγχείρημα συγκερασμού μεταμυθοπλασίας και ντοκουμέντου, έπους και αρχαίου δράματος έρχεται «Ο Κλήρος του Αίματος» με φόντο την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου αποβλέποντας να μεταφέρει τους αναγνώστες σε μία περίοδο που τα υπαρξιακά διλήμματα και οι σφοδρές συγκρούσεις αποτελούσαν καθημερινότητα. Λόγος γίνεται για ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα με την υπογραφή της Εβρίτισσας γραφιά (όπως αυτοαποκαλείται η ίδια), Σωτηρίας Μαραγκοζάκη. Το απόγευμα της Παρασκευής 5 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του μυθιστορήματος στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης σε συνεργασία με τον Σύλλογο Εβριτών του Νομού Ξάνθης με παρουσία κοινού που είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει σε μία μακρινή εποχή, να την υπερβεί και τελικά να συνομιλήσει με το μέλλον. Για το βιβλίο μίλησαν η Καθηγήτρια γλωσσολογίας ΔΠΘ, Πηνελόπη Καμπάκη -Βουγιουκλή, ο νομικός-υποψήφιος διδάκτορας νεοελληνικής φιλολογίας, ΤΕΦ, ΔΠΘ, Δρ.Αλέξανδρος Η.Στυλιανίδης και ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Εβριτών του Νομού Ξάνθης. Το «Ε» βρέθηκε στον χώρο της παρουσίασης ,κατέγραψε τις μνήμες του εμφυλίου, φωτογράφισε το βιβλίο και τη δημιουργό του!
Λόγος-Ιδιαιτερότητες
Η ροή των νοημάτων ξετυλίγεται μέσα από τον συνδυασμό της συγγραφικής πένας με δόση δημοσιογραφικής πινελιάς παίζοντας πολλές φορές με ομόρριζες λέξεις, μοίρα, μερίδιο, μερτικό και τονίζοντας ταυτόχρονα πως ο πόλεμος επενέβη στη μοίρα των ανθρώπων. Η αγωνία που διαποτίζει τους πρωταγωνιστές και κατακλύζει εν δυνάμει και τους αναγνώστες εμπεριέχεται σε έναν μικροπερίοδο, κοφτό, σύντομο, γοργό και αγωνιώδη λόγο.
Π. Καμπάκη -Βουγιουκλή: «Ένα μυθιστόρημα που μας φέρνει αντιμέτωπους με πολλές μνήμες»
Παίρνοντας τον λόγο η κα Βουγιουκλή τόνισε: «Δίνουμε ώθηση στους ανθρώπους! Η αναμέτρηση με τις νέες προκλήσεις συνδράμει στην καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή έχουμε τον εμφύλιο. Το μυθιστόρημα χαρακτηρίζεται από υποκειμενικότητα και ασάφεια συνάμα, ωστόσο δεν υπάρχει η αμνησία, διότι η μνήμη καθοδηγεί συμπεριφορές και τελικά διαμορφώνει την τελική μορφή της ιστορίας. Αντικρίζουμε μία εποχή που δεν είναι διαχρονία, μία εποχή που «τώρα» διαμορφώνεται. Επιπλέον, αξιομνημόνευτο είναι πως το βιβλίο ακολουθώντας πιστά την Ιλιάδα χωρίζεται σε 24 ραψωδίες ,έχει ένα στάσιμο και έξοδο. Η καθεμία ραψωδία φέρει το γράμμα της μαζί με τον αντίστοιχο τίτλο. Οι περιγραφικές και συνάμα όμορφες λέξεις αποδίδουν τα ψυχοραγίσματα και τις έντονες συγκινήσεις ».
Δρ. Αλ.Στυλιανίδης: «Η μία πραγματικότητα δίνει ύπαρξη στην αμέσως επόμενη-Η διαλογικότητα έχει τον πρώτο ρόλο»
Προς επίρρωση, ο κ. Στυλιανίδης σημείωσε: «Διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα που θέτει στο προσκήνιο ζητήματα θεματικής τολμηρότητας, ανθρωπιάς, ενσάρκωσης της θεωρίας του λογίου της λογοτεχνίας, Μιχαήλ Μπαχτίν, ο οποίος ‘’αγγίζει’’ θέματα διαλογικότητας. Αναδύονται πλήθος αντιμαχόμενων κοινωνικών φωνών. Ένα έργο που βρίθει από αφηγητές ,οι λόγοι έρχονται αβίαστα ως απαντήσεις στο πλαίσιο ενός μεταιχμιακού κόσμου. Ο κάθε λόγος αλληλεπιδρά με τους άλλους, αναφέρεται σε μία συγκεκριμένη πραγματικότητα. Επιπροσθέτως, ένας καλός παρατηρητής θα σταθεί στην πολυδιάστατη πραγματικότητα, η μία τροφοδοτεί την άλλη κινούμενη σε έναν μεθοριακό χώρο».
Ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα προς ερμηνεία…
Επίσης, συνέχισε διευκρινίζοντας: «Η συγγραφέας επηρεασμένη από το πολυφωνικό μυθιστόρημα του Μ. Μπαχτίν παρουσιάζει φωνές ανεξάρτητων και διακριτών συνειδήσεων που βρίσκονται σε σύγκρουση, μπλέκονται σε έναν διάλογο. Στη συνέχεια, η δημιουργός τοποθετείται δημοκρατικά. Οι χαρακτήρες δεν δρουν ως αντικείμενα της συνείδησης της συγγραφέως ,αλλά ως ελεύθεροι άνθρωποι.Ένας ατελέσφορος διάλογος χτίζεται που οι ερμηνείες του είναι πολλαπλές. Οι άνθρωποι αποδεσμεύονται από τις επίσημες νόρμες και αναζητούν την αλήθεια ή μάλλον τις αλήθειες. Επίσης, οι λόγοι αυθεντίες αποτελούν ένα ισχυρό κέντρο εξουσίας εξυπηρετώντας ιδιοτελή συμφέροντα».
Σ. Μαραγκοζάκη: «Η μυθοπλαστική αληθοφάνεια κάνει το έργο να κερδίζει σε αισθητική πληρότητα και συγκίνηση»
Σε τελευταίο στάδιο η κα Μαραγκοζάκη μίλησε για τους προβληματισμούς της, για τα σημεία που της κέντρισαν το ενδιαφέρον και τέλος για τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε. Yπογράμμισε: «Αναμφισβήτητα εμπνεύστηκα από ποικίλες τραγωδίες όπως και από τη δημοτική ποιητική παράδοση. Διαπίστωσα πως όσον αφορά την γλώσσα είναι βέβαιο πως δίνει τη δυνατότητα έκφρασης. Απεναντίας, υπάρχουν και στιγμές που νιώθουμε να μας εγκλωβίζει με την παντοδυναμία της. Μέσα από τη συγγραφή μου η αρχική επιδίωξή μου ήταν να αποτυπώσω με τέτοιο τρόπο τις συγκρούσεις, ώστε να «ξετρυπώνουν» από τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων και να αντανακλώνται στην γλώσσα».
Ένα ζητούμενο αλήθειας
«Αυτό που με προβλημάτισε ήταν το ζητούμενο της αλήθειας, το οποίο κλήθηκα να αντιμετωπίσω. Έτσι, συγκέντρωσα αρχειακό υλικό, μαρτυρίες μαζί με πολύτιμες για την εποχή φωτογραφίες. Κινούμενη σε τέτοια μονοπάτια κατάφερα να πετύχω την αισθητική πληρότητα, τη συγκίνηση με πρωταγωνιστές πιστικούς χαρακτήρες που χαρακτηρίζονται από μυθοπλαστική αληθοφάνεια προκαλώντας συγκίνηση. Ο πρωτεύων στόχος μας είναι να «αγγίξουμε τον αναγνώστη, να νιώσει ικανοποίηση από την τέχνη του λόγου. Με απασχόλησαν το δίπολο ζωής-θανάτου, η μοναξιά, η απελπισία ,το παράλογο του πολέμου ,τα πάθη της ιστορίας σε μία ταραγμένη περίοδο».
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Σωτηρία Μαραγκοζάκη γεννήθηκε το 1964 και μεγάλωσε στα Λουτρά Αλεξανδρούπολης. Στη συνέχεια, σπούδασε διοίκηση και οικονομία. Επίσης, εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην ΕΡΑ,σε εφημερίδες, περιοδικά και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ.Βραβεύτηκε για τα διηγήματά της και τη συμβολή της στην προώθηση της ανάγνωσης σε άτομα με αναπηρίες. Έχει μία κόρη, την Χριστίνα Μπαχαράκη.Συνολικά έχει γράψει δύο μυθιστορήματα, «Ο Κλήρος του Αίματος»,Αθήνα 2020 και «Ο ύπατος της Σμύρνης»,Αθήνα 2012.
Υπόθεση
Μεταφερόμαστε στα ζοφερά χρόνια του εμφυλίου με πρωταγωνιστές δύο γυναίκες και τέσσερις άντρες. Σ’ αυτή τη δίνη του εμφυλίου οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με το υπαρξιακό τους δράμα. Με λίγα λόγια, συγκρούονται με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό τους. Από τη μία διψούν την αλήθεια,από την άλλη δε διστάζουν μερικές φορές να στραφούν και προς τη περιοχή του ψεύδους στην προσπάθειά τους να γιατρέψουν τις «ανοιχτές» πληγές τους. Σημειώνεται πως είναι πάντα παρόντες στη διαμόρφωση της ιστορίας ανεξαρτήτως με την τελική επιλογή τους.
Χρύσα Κιατίπη
