Τελέστηκε Επιμνημόσυνη Δέηση και πραγματοποιήθηκε ομιλία από την Ιφιγένεια Σπανοπούλου
Εκπρόσωποι του Δήμου και του Στρατού βρέθηκαν στον χώρο του Ιερού Καθεδρικού Ναού Της Του Θεού Σοφίας
Ο εορτασμός της ημέρας του Μακεδονικού Αγώνα «αγκαλιάστηκε» από την πόλη μας με μία σειρά εκδηλώσεων αρχής γενομένης την Παρασκευή 15 Οκτωβρίου, με ομιλίες στα σχολεία. Ακολούθως, κατά τις πρωινές ώρες της Κυριακής 17 Οκτωβρίου 2021 πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη Επιμνημόσυνη Δέηση-Δοξολογία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Της Του Θεού Σοφίας. Το παρών έδωσαν ο Δήμαρχος Ξάνθης, Μανώλης Τσέπελης, ο Αντιπεριφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Νίκος Ευφραιμίδης, εκπρόσωποι του στρατού και συμπολίτες. Στη συνέχεια, εκφωνήθηκε ομιλία από την κα Σπανοπούλου Ιφιγένεια, υπάλληλο της ΠΑΜΘ.Η εκδήλωση κινήθηκε μέσα σε κλίμα διαποτισμένο με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη προς τα πρόσωπα των αγωνιστών της Μακεδονίας (1904-1908).Το «Ε» ήταν εκεί, αποτύπωσε τον απόηχο του αγώνα, τη γενναιότητα των αγωνιστών, αλλά και τα πραγματικά κίνητρα των Βουλγάρων.
Μετά την ολοκλήρωση της Επιμνημόσυνης Δέησης, η κα Σπανοπούλου εκφώνησε ομιλία με θέμα τον Μακεδονικό Αγώνα υπογραμμίζοντας:
«Δυστυχώς, η Μακεδονία δεν απελευθερώθηκε με την επανάσταση του 1821,όχι γιατί δεν αγωνίστηκαν οι κάτοικοί της. Ίσα, ίσα οι αγώνες και οι θυσίες τους έμειναν στην ιστορία. Ωστόσο, παρά τους αγώνες η Μακεδονία παρέμεινε υπόδουλη, μιας και δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τους Τούρκους, μα και τους Βουλγάρους που είχαν έναν και μοναδικό σκοπό, την προσάρτηση της Μακεδονίας. Για αυτό άλλωστε επιδίδονταν στον αγώνα για τον εκβουλγαρισμό της Μακεδονίας και την ένωσή της με το βουλγαρικό κράτος».
Τα πραγματικά βουλγαρικά κίνητρα-Κομιτατζήδες και αντάρτικα σώματα
Επιπροσθέτως, σε δεύτερο στάδιο αναφέρθηκε στα πραγματικά κίνητρα των Βουλγάρων τονίζοντας ταυτόχρονα την δράση των αντάρτικων σωμάτων. Σημείωσε:
«Οι ένοπλες ομάδες των Βουλγάρων, οι κομιτατζήδες, τρομοκρατούσαν τα ελληνικά χωριά πιέζοντας συνάμα τους κατοίκους να ομολογήσουν ότι είναι Βούλγαροι. Απειλούσαν ιερείς, δασκάλους και απλούς πολίτες. Ωστόσο, η δράση τους συνετέλεσε αποφασιστικά στην αφύπνιση της Ελλάδας και του απλού λαού της Μακεδονίας. Έτσι, έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα ανταρτικά σώματα με πρωτεργάτες μεταξύ άλλων τους Ίωνα Δραγούμη και Λάμπρο Κορομηλά. Συνεπικουρικά έδρασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφού διατήρησε αλώβητο τον πληθυσμό στην Μακεδονία».
Αποτύπωση και αποτίμηση της συνεισφοράς του Παύλου Μελά
Επιπροσθέτως, έκανε μνεία στην προσωπικότητα του Παύλου Μελά στεκόμενη στην καταλυτική του δράση. Χαρακτηριστικά, επεσήμανε:
«Αξιωματικοί, απλοί πολίτες από όλη την Ελλάδα κρυφά πήγαιναν στη Μακεδονία και πολεμούσαν τους Βουλγάρους. Ανάμεσά τους φιγουράρει η φυσιογνωμία του Παύλου Μελά. Ως ανθυπολοχαγός του ελληνικού στρατού, με ένα ντουφέκι και λίγα παλικάρια μπήκε στο έδαφος της «βασανισμένης» Μακεδονίας και απέκτησε αυτομάτως ανεξίτηλη φήμη. Ωστόσο, μία σφαίρα που τον χτύπησε στις 13 Οκτωβρίου 1904 στάθηκε η αιτία να χάσει την ζωή του. Μπορεί ο Μακεδονικός Αγώνας να μην απελευθέρωσε τη Μακεδονία, όμως γέννησε νέους Μακεδονομάχους, οι οποίοι υποκινούμενοι από αίσθημα αυταπάρνησης ρίχτηκαν στο πεδίο της μάχης με γνώμονα την ελευθερία, πέτυχαν τη συνοχή του μακεδονικού λαού. Άλλωστε, η Μακεδονία είναι, ήταν και θα είναι ελληνική. Μία διαπίστωση που δεν πρέπει να ηχεί ως κάτι παρωχημένο, αλλά ως μία αλήθεια.Το τέλος του β’ βαλκανικού επισφραγίστηκε με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, η Μακεδονία και η Ήπειρος ήταν ελληνικές. Η ελληνική σημαία κυμάτιζε στον Λευκό Πύργο. Καταληκτικά, εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε να δείξουμε σεβασμό και ευγνωμοσύνη για άλλους αυτούς που μας υπερασπίστηκαν και συνετέλεσαν στην αποσιώπηση της βουλγαρικής απειλής».
Χρύσα Κιατίπη
