Έλαβε το 3ο βραβείο Ποίησης στον 7ο Πανελλήνιο και Παγκύπριο Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος για εφήβους Λυκείου
Μια ακόμη σπουδαία διάκριση για την Ξάνθη έρχεται με τη βράβευση του μαθητή της Γ΄ τάξης του 3ου Λυκείου Ξάνθης στον 7ο Πανελλήνιο και Παγκύπριο Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος για εφήβους Λυκείου, που διοργάνωσε η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.
Το φετινό θέμα του διαγωνισμού ήταν αφιερωμένο στα «Διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821» και πάνω σε αυτό το θέμα που συνδυάζει την ιστορία με τη διαχρονικότητα του αγώνα μαθητές έγραψαν ποιήματα και διηγήματα, μέσα από τη δική τους ματιά.
Ο Παντελής Δημητρόγλου, που βρίσκεται στον αγώνα των Πανελληνίων, μαθητής με γνήσια διάθεση για γνώση και αναζήτηση, γοητευμένος από μικρός από την ιστορία της χώρας και του τόπου του, έγραψε την «Ωδή στη Σημαία», η οποία του χάρισε το 3ο βραβείο στον διαγωνισμό.
Θερμά συγχαρητήρια του ευχόμαστε και να συνεχίσει με την ίδια δημιουργικότητα, τον ίδιο ενθουσιασμό για τη γνώση και την ίδια αγάπη για τα γράμματα και το λόγο.
Ευχαριστούμε για την παραχώρηση του ποιήματος που βραβεύτηκε το οποίο δημοσιεύουμε σήμερα.
Ωδή στη σημαία
Κάτω από τον ίδιο ήλιο που οι παλιοί πολεμήσαν,
τρώμε τώρα εμείς, πίνουμε κρασί και τραγουδούμε.
Τρυφερά με σεβασμό, δάφνινο στεφάνι οι μεγάλοι αφήσαν,
πάνω στα μάρμαρα, στους τάφους, γιατί έτσι τους τιμούμε.
Ραγίζει η γη κι απ’ τα ραγίσματά της αναβλύζει μύρο,
απ’ τα ιερά των προγόνων τα οστά και απ’ του αίματος τον ρου.
Μου ‘παν η Ελλάς σιγοσβήνει, αρκεί να τη σώσει ναύτης από την Σύρο,
Θέλει ανδρεία να μη πάψει το φως από πτώση στρατιώτη νεκρού.
Στου Μοριά τις πλαγιές και τις ράχες, ένα φλάμπουρο στέκει σκισμένο,
μανιασμένοι τσολιάδες ορμάνε προς των Τούρκων τη βέβαιη στρατιά.
Τούτα μάρμαρα θέλουν να σώσουν, το Σταυρό και έναν πόθο πνιγμένο,
με το δείλι του ήλιου ήρθε η νίκη, τα ντουφέκια αρπάξαν φωτιά.
Πίσω απ’ τα τείχη, της πείνας η πόλη, σθεναρά Θερμοπύλες κρατάει,
του Ιμπραήμ τα κατάμαυρα βόλια δεν αρκούν για να πέσει ο ουρανός.
Στοιβαγμένα κορμιά και κανόνια, μία μάνα ένα βρέφος κοιτάει,
κι ο Θεός τις ψυχές τους μετράει, μπρος στη πύλη Σουλιώτης νεκρός.
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, περιστέρια λευκά φτερουγίζουν,
θησαυρίζει η έρημη γη από δάση σπαθιών των Γραικών.
Το ελεύθερο έθνος γιορτάζει, λευτεριά οι καρδιές ψιθυρίζουν,
κι καμπάνες χαρμόσυνα παίζουν στους ρυθμούς των οπλαρχηγών.
Κυανόλευκο πέπλο ανεμίζει, σε βουνά, σε νησιά και χωριά
Πάντα η τόλμη μας χαρακτηρίζει, μας ορίζει η αρχαία λαλιά.
Μαύρα σύννεφα πάλι και αν έρθουν, αναμένει ο ήλιος ψηλά,
Δεν αργούν οι αχτίδες να πλύνουν μ’ αγιοσύνη τα χώματα αυτά!
