Άνθρωποι του θεάτρου, μουσικοί, διοργανωτές εκδηλώσεων μίλησαν για τις επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στην τέχνη, τον πολιτισμό, αλλά και στους ίδιους τους καλλιτέχνες και συντελεστές
Μια πλούσια συζήτηση που ανέδειξε ότι ο πολιτισμός χωρά δύσκολα στο “online”, αλλά και ότι είναι αναντικατάστατος, ως προς την ευεργετική του διάσταση για το σύνολο της κοινωνίας
Το Σάββατο, 6 Μαρτίου , πραγματοποιήθηκε η πρώτη online εκδήλωση του Συλλόγου ΠΑΣ ΑΝΤΙΚΑΣ σε συνεργασία με το Black Box, η οποία είχε ως αντικείμενο συζήτησης τις επιπτώσεις της πανδημίας στο πολιτισμό. Σε αυτή συμμετείχαν και μίλησαν άνθρωποι του πολιτισμού και διοργανωτές εκδηλώσεων οι οποίοι εξέφρασαν τους προβληματισμούς τους για τις επιπτώσεις της πανδημίας στο χώρο του πολιτισμού, ο οποίος αδιαμφισβήτητα έχει πληγεί περισσότερο από όλους τους τομείς της καθημερινότητας.
Οι ομιλητές αναφέρθηκαν στη νέα πραγματικότητα την οποία αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν, τόσο ως προς τις οικονομικές επιπτώσεις, όσο και ως προς την απώλεια της επαφής με τους πολίτες και την κοινωνία, που αποτελούν ένα κορυφαίο κομμάτι της τέχνης και της πολιτιστικής δημιουργίας.
Εισαγωγή στα νέα δεδομένα που έφερε η πανδημία έκανε η Μαρία Κουτσαϊμάνη από το Blackbox, με τις ηλεκτρονικές πωλήσεις, την τηλεκπαίδευση, την τηλεργασία και τα θεσμικά κενά που επιτρέπουν την καταπάτηση δικαιωμάτων, αλλά και που εκ των πραγμάτων στερούν πολλές βασικές ποιότητες της καθημερινότητας.
Ο Νάκης Γιαννακίδης εκ μέρους του ΠΑΣ ΑΝΤΙΚΑΣ, εξήγησε το σκεπτικό για τη διοργάνωση της εκδήλωσης, επισημαίνοντας ότι ο πολιτισμός, που έκλεισε πρώτος, αλλά εκτιμάται ότι θα επαναλειτουργήσει τελευταίος, μένει στην αφάνεια, με διττή αρνητική επιρροή. Αρχικά, όπως είπε, πλήττει τους πολίτες που στερούνται τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, αλλά την ίδια στιγμή, έχει πολύ αρνητικές συνέπειες για τους ίδιους καλλιτέχνες και δημιουργούς.
Στην τοποθέτησή του ο Όμηρος Πουλάκης, ηθοποιός, αναφέρθηκε στην πανδημία που επήλθε και στην τέχνη, επισημαίνοντας πως πλέον η τέχνη θεωρείται πολυτέλεια, ενώ ταυτόχρονα για πολλούς ανθρώπους αποτελεί μέσο βιοπορισμού. Ακόμα αναφέρθηκε στο γεγονός πως παρόλο που πολλά δρώμενα διοργανώνονται διαδικτυακά, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει την επαφή που υπήρχε όταν διοργανώνονταν εκδηλώσεις δια ζώσης.
Εν συνεχεία ο Βαγγέλης Λάσκαρης, ηθοποιός και σκηνοθέτης, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι τα προβλήματα που υπάρχουν στην πανδημία δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενα καθώς αποτελούν ένα διαρκές φαινόμενο το οποίο εντάθηκε και από την οικονομική κρίση. Επίσης εστίασε στο ρόλο της πολιτείας που πρέπει να είναι καθοριστικός και να δώσει το λόγο, αλλά και την απαραίτητη υποστήριξη στους καλλιτέχνες. Εξήγησε την ανάγκη θεσμικής οχύρωσης των καλλιτεχνών αναφερόμενος σε κλάδους ασφάλισης, αλλά και στην δημιουργία ενός καλλιτεχνικού επιμελητηρίου.
Ακολούθως, ο Θάνος Γκουντάνος, μουσικός- κιθαρίστας, χαρακτήρισε την Ελλάδα ως μια αφιλόξενη χώρα για καλλιτέχνες, και ανέφερε πως η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και από την εκπαίδευση. Αναφέρθηκε ακόμη στην ανάγκη προσαρμογής των καλλιτεχνών, εξηγώντας ότι πρέπει να διευρυνθούν οι διαδικτυακές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, παρότι είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη δια ζώσης λειτουργία του πολιτισμού.
Παρακάτω στην ομιλία τους τα μέλη του Θραξ Πανκς , εστίασαν στα ίδια προβλήματα με τους προλαλήσαντες, λέγοντας ότι οι καλλιτέχνες ούτε αμείβονται ικανοποιητικά, ούτε αναγνωρίζονται κοινωνικά κάτι το οποίο έχει επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο και από την υγειονομική κρίση. Τόνισαν ωστόσο ότι, παρόλο που η κατάσταση είναι δυσχερής, η υποστήριξη του κόσμου είναι πολύ μεγάλη, ενώ διαπιστώνουν και κατανόηση για την αξία της μουσικής από την πλευρά του κοινού.
Ο Ηλίας Παπανικολός, ο γνωστός Εισβολέας, σημείωσε μεν ότι είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση για τους καλλιτέχνες που έχουν μάθει να κάνουν αυτό στη ζωή τους, αλλά έδωσε και μία αισιόδοξη νότα, σημειώνοντας ότι «η τέχνη και ο πολιτισμός θα βρουν την ’τρύπα’ να διαπεράσουν τις δυσκολίες».
Συνεχίζοντας ο λόγος δόθηκε στους ανθρώπους που εργάζονται στο backstage, δηλαδή τους διοργανωτές των εκδηλώσεων.
Ο Τάσος Διολάντζης, ο οποίος είναι μουσικός διοργανωτής και μουσικός , ανάφερε πως ο πολιτισμός έπρεπε να μπει στην πρώτη γραμμή ώστε να μπορούν να πραγματοποιηθούν δράσεις και εκδηλώσεις. . Συγκεκριμένα, σημείωσε ότι τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα δεν στηρίχτηκε ο σύγχρονος πολιτισμός και προάγεται «ένα άλλος πολιτισμός», όπως είπε, κυρίως αυτός που αφορά δηλαδή το παρελθόν, αλλά και το μέλλον. Σημείωσε ότι διαχρονικά δεν δόθηκαν κίνητρα για να ενισχυθεί ο σύγχρονος πολιτισμός και να υποστηριχτεί η πολύπλευρη προβολή πολιτιστικού περιεχομένου. «Οι περισσότεροι διοργανωτές πολιτιστικού περιεχομένου δε θα ήθελαν απλά χρήματα, αλλά κίνητρα, ώστε να δοθούν διέξοδοι για να προβληθεί και αυτό το είδος πολιτισμού έστω και διαδικτυακά», πρόσθεσε ο ίδιος.
Έπειτα ο Μιχάλης Τσέπελης , διοργανωτής εκδηλώσεων και συναυλιών, τάχθηκε επίσης υπέρ των προβληματισμών των συνομιλητών του, ενώ τόνισε πως πρέπει να στηριχθούν όλοι οι συντελεστές οι οποίοι συμβάλουν στα δρώμενα. Ο ίδιος εκτίμησε ότι η ψηφιακή μορφή των live και των συναυλιών θα εξασθενίσει και τα μέτρα θα έχουν κουράσει τον κόσμο, όταν θα βελτιωθεί και ο καιρός, οπότε ο κόσμος θα είναι λιγότερο με το tablet ή το κινητό για να παρακολουθήσει μία μουσική εκδήλωση. Έδωσε επίσης έμφαση στο γεγονός ότι για τα μεγάλα ονόματα ακόμη και η online εκδήλωση μπορεί να έχει ένα ωραίο αποτέλεσμα και με ανταπόκριση από το κοινό, κάτι που δεν μπορεί να είναι το ίδιο για μια μικρή μπάντα ή έναν λιγότερο γνωστό καλλιτέχνη.
Τέλος, ο Κωνσταντίνος Ελευθεράκης, μουσικός και ιδρυτικό μέλος της electronic community, χαρακτήρισε τον πολιτισμό ως ένα από τα βασικότερα αγαθά για το πνεύμα , το οποίο θα έπρεπε να πραγματοποιείται υπό όρους και να μην διακοπεί εξ ολοκλήρου. Τόνισε ότι ειδικά λόγω των συνθηκών ο πολιτισμός έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως «αποκούμπι» για την κοινωνία και την ψυχολογική υποστήριξη του κόσμου και ζήτησε να υπάρξει μία κοινή διεκδίκηση για να δοθούν περιθώρια με μέτρα για μπορέσουν και οι πολιτιστικές εκδηλώσουν να μπουν σε τροχιά επιστροφής στην κανονικότητα.
Ακολούθησε μία πλούσια συζήτηση σχετικά με το μέλλον του πολιτισμού, αλλά και τις επιπτώσεις που η έλλειψή του έχει φέρει και οι οποίες θα μας ακολουθούν ακόμη και στο διάστημα μετά τους περιορισμούς, γιατί οι σχέσεις που δημιουργεί, η ψυχολογική ανάταση και απελευθέρωση που τον συνοδεύει δεν αντικαθίστανται, ούτε συμπληρώνονται με τρόπο αυτόματο ή στιγμιαίο.
