Ανακοίνωση για την εκ των υστέρων δικαίωση του ΑΟΞ στο ζήτημα της πολυιδιοκτησίας
Την οργή και την αγανάκτησή τους εκφράζουν οι οργανωμένοι οπαδοί του ΑΟΞ, οι xanthifans, για την ηθική – μόνον- δικαίωση της ξανθιώτικης ομάδας στην υπόθεση της πολυιδιοκτησίας με τον ΠΑΟΚ, για την οποία αθωώθηκε τελικά ο δικέφαλος του βορρά, ενώ η δική μας ομάδα υποβιβάστηκε άδικα στην δεύτερη κατηγορία μετά από 31 χρόνια διαρκούς παρουσίας στην μεγάλη ποδοσφαιρική κατηγορία της χώρας. Δεν παραλείπουν βέβαια να αποδώσουν και ευθύνες στην τότε διοίκηση της ομάδας για την ολιγωρία της αλλά και στους τοπικούς άρχοντες που δεν έπραξαν ότι μπορούσαν για να σωθεί η ομάδα.
Αναφέρουν συγκεκριμένα οι Xanthifans:
«Η σημερινή αθώωση του ΑΟΞ δεν είναι κάτι που μας εκπλήσσει. Ολομόναχοι παλεύαμε με το μεγαλύτερο σκάνδαλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο την ώρα που τοπικοί ”άρχοντες” είχαν γίνει λαγοί, Επιτροπές αποφάσισαν χωρίς δικαιοδοσία και τεκμήρια, ”κοντά γρανάζια του συστήματος” τσίριζαν στα κανάλια και η πρώην διοίκηση της ομάδας μας μαζί με τον πρώην μεγαλομέτοχο ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΟΡΘΙΟΙ.
Όσο όλη η Ελλάδα μας ”λιθοβολούσε” με τα ψέματα και τις ”λάσπες” τους, ο κόσμος του ΑΟΞ (συνδεσμίτες και μη) πάλευε καθημερινά με το σύστημα. Πάλευε να πει την αλήθεια.
Δε κρυφτήκαμε ποτέ. Στα δύσκολα, στα άσχημα, τα ανάποδα. Ήμασταν πάντα εκεί, με την ίδια πυγμή, το ίδιο θάρρος να δράσουμε και το ίδιο θράσος να αντιδράσουμε. Σταθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα με τη μπόρα να μαίνεται κατά πάνω μας πιο λυσσασμένα από ποτέ.
Παρόντες πάντα εκεί που ξεχωρίζουν οι ζόρικοι, αυτοί που αντέχουν και υπομένουν τα πάντα για τα πιστεύω τους.
Αυτοί που στο βωμό της επιβίωσης, με ιδανικά και αξίες να θυσιάζονται και ηθικούς φραγμούς να εκπίπτουν, δε τολμήσανε να κάνουνε ποτέ σπονδή. Μια μόνιμη αντίρρηση στο καθεστώς που επέβαλλε η «τάξη» των ισχυρών και των διαπλεκόμενων.
Με καρδιές ματωμένες αλλά με βαθιά χαραγμένες τις αξίες και τα ιδανικά δεν επιτρέψαμε, ούτε τώρα που στεκόμαστε στα τάρταρα της καταιγίδας, να βεβηλωθεί το όνομα μας και η φήμη μας. Με ανοιχτά τα μάτια θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε, μακριά και απέναντι από αυτούς με τις γραβάτες και τα ακριβά κοστούμια.
Από δω και πέρα καθιερώνουμε το δικό μας νόμο, απροσκύνητοι, άπιστοι. Παθιασμένοι όσο ποτέ και αποφασισμένοι.
Η μάχη συνεχίζεται, ολοένα και πιο δυναμικά, πιο αντιδραστικά, θα δώσουμε τις απαντήσεις όπου χρειάζεται.
Σε αυτούς που λοιδορούν, αν και από μέσα τους το φυλλοκάρδι τους ξέρει μόνο πόσο καυτή αισθάνεται την ανάσα μας.
ΑΟΞΑΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ.
ΥΓ. ….Λένε η εκδίκηση δεν είναι δικαιοσύνη, εγώ λέω ποιος είναι αυτός που θα το κρίνει…”
