Η γειτονιά μας περνάει δύσκολες ημέρες
Ουσιαστικά είμαστε μια μεγάλη γειτονιά οι βορειοελλαδίτες. Κι όταν ο γείτονας έχει πρόβλημα τον βοηθάμε να το ξεπεράσει. Αυτή είναι μια παλιά τακτική με θετικά αποτελέσματα.
Μόνο που τώρα με τον κορωνοϊό, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι κυρίως διότι ο ιός δεν αστειεύεται και δεν κάνει διακρίσεις εάν είσαι καλός ή κακός, έχεις καλές προθέσεις ή όχι.
Πράγματι, η γειτονιά μας, Θεσσαλονίκη, Δράμα και αλλού, έχει προβλήματα. Προβλήματα με την πανδημία που όμως δεν μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε.
Αυτή η βοήθεια είναι υπόθεση άλλων, του ίδιου του κράτους, των φορέων, των γιατρών.
Γ.Δ.
Αστόλιστα σπίτια-μπαλκόνια
Η παρατήρηση έγινε από τους περισσότερους. Παρότι είμαστε στην αρχή του Δεκεμβρίου (και καλό μήνα σε όλους), εντούτοις η επικρατούσα κατάσταση με τον κορωνοϊό και την πανδημία του δεύτερου κύκλου, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για Χριστουγεννιάτικο στολισμό.
Πριν την πανδημία και όλο αυτό το κακό που μας βρήκε, τα σπίτια και τα μπαλκόνια στολίζονταν μέσα έξω.
Γιρλάντες, φώτα, άστρα και άλλα στολίδια συν το δέντρο μέσα με τα λαμπιόνια.
Σήμερα ακόμη μια αποχή, ένα μούδιασμα. Σκέψεις για το γείτονα που «έφυγε». Πως να γιορτάσεις, να χαρείς όταν καθημερινά το δελτίο νέων θανάτων σε προσγειώνει στην σκληρή πραγματικότητα.
Γ.Δ.
Ευκαιρία θετικής αντίδρασης
Βέβαια, υπάρχει και η άλλη άποψη. Αυτή που βλέπει την υπόθεση που βιώνουμε όλοι με τον εγκλεισμό, ας μια ευκαιρία θετικής αντίδρασης, αντί αρνητικής.
Δηλαδή, κόντρα στην στεναχώρια, τη θλίψη, να αντιδράσουμε με θετικό τρόπο. Να δείξουμε ένα πνεύμα διαφορετικό. Τέτοιο που θα μας δώσει αισιοδοξία, ελπίδα και δύναμη πως όλα θα τα ξεπεράσουμε, θα βγούμε νικητές από τη δοκιμασία, δεν θα κάνουμε πίσω, θα τιμήσουμε την Γιορτή, θα στολίσουμε τα σπίτια, τα μπαλκόνια, θα ψάλουμε τα κάλαντα, θα δείξουμε ότι είμαστε δυνατοί, αποφασισμένοι να νικήσουμε, να ζήσουμε τη ζωή, τις μικρές και μεγάλες χαρές αγωνιζόμενοι στην τήρηση των υγειονομικών κανόνων.
Γ.Δ.
Η κοροϊδία των προστίμων
Ομολογώ πως το περίμενα γιατί στην Ελλάδα ζω αρκετά χρόνια τώρα και γνωρίζω αρκετά καλά πως λειτουργεί το σύστημα.
Τέσπα, όπως λένε οι νέοι μας (τέλος πάντων εννοούν),η επιβεβαίωση ήρθε από στοιχεία επίσημα του ίδιου κράτους, της κυβέρνησης, και χαμογέλασα ειρωνικά, δεν το κρύβω.
Ακούστε και διαβάστε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Λοιπόν, τα χιλιάδες πρόστιμα που έχουν κοπεί σε διάφορους πολίτες, καταστηματάρχες και άλλους πολλούς, τώρα με τις διάφορες απαγορεύσεις, ουσιαστικά ΔΕΝ πληρώνονται.
Οκτώ στα 10 πρόστιμα οι παραβάτες τα έχουν γραμμένα στα παλιά τους υποδήματα!
-Δεν θα εκπλαγώ μάλιστα εάν στο τέλος τα διαγράψουν τα πρόστιμα. Κι έτσι, άλλη μια φορά, η ίδια η Πολιτεία δείχνει την αναξιοπιστία της και ότι κοροϊδεύει τους συνεπείς πολίτες όπως συνήθως κάνει χρόνια τώρα…
Γ.Δ.
Ο λόγος του μας …τρόμαξε
Μπορεί ο γνωστός εικαστικός Κώστας Τσόκλης να είναι ένας άνθρωπος της τέχνης, αναγνωρισμένης καλλιτεχνικής αξίας και κύρους και να έχει προσφέρει σ’ αυτή και στον πολιτισμό αλλά δεν μπορεί καλλιτεχνική αδεία να εκφράζει τέτοιες απόψεις δημόσια και να μην υπόκειται σε κριτική. Με αφορμή το θέμα του κορωνοιού ο 90χρονος κ. Τσόκλης διατύπωσε απόψεις που τρομάζουν καθώς αναδύουν έναν υφέρποντα φασισμό: «Έχω ένα είδος απογοήτευσης και θυμού για το πώς φέρθηκε η κοινωνία σε διαφορετικές ηλικίες. Δηλαδή, ένα μωρό παιδί το θεωρούμε άξιο για να ζήσει, αλλά δεν ξέρουμε αν είναι βόδι όρθιο ή είναι άνθρωπος που έχει μια αξία. Έναν γέρο ξέρουμε τι ψάρια έπιασε στη ζωή του. Εγώ, αν ήταν να σώσω έναν άνθρωπο στην ηλικία μου, που ζει ακόμα και δεν τα ‘χει χάσει, παρά ένα παιδί που δεν ξέρω τι θα γίνει, θα ‘σωζα τον γέροντα, γιατί να το ρισκάρω, ο γέρος είναι μια πραγματική αξία…», δήλωσε στην εκπομπή artweek της Ερτ2. Μάλιστα, έφερε ως παράδειγμα τον Πικάσο και την… κυρά Μαρία, διερωτώμενος: «Σκοτώνεις τον Πικάσο για να ζήσει η κυρά Μαρία, ακόμη και αν ο ένας είναι 84 χρονών και η άλλη 17;».
-Καταρχάς η ανθρώπινη ζωή έχει την ίδια αξία για όλους νέους, γέρους, γνωστούς άγνωστους, μορφωμένους, αμόρφωτους, πλούσιους, φτωχούς και δεν μετριέται με το πόσο έχει προσφέρει κανείς στην κοινωνία. Μόνο οι Ναζί εξέφραζαν αυτή την ρητορική και εφάρμοζαν πρακτικές εξόντωσης, όπως στους Εβραίους. Στο απευκταίο και τρομακτικό σενάριο που θα κληθούν οι γιατροί να επιλέξουν το κάνουν με βάση ένα αναγνωρισμένο πρωτόκολλο σε τέτοιου είδους κρίσεις και συνήθως με βάση τις προοπτικές που έχει κάποιος να επιβιώσει.
Και με την ίδια λογική, ναι πρέπει να ρισκάρεις για το μωρό γιατί μπορεί να γίνει ένας νέος Πικάσο , ενώ ο 84χρονος Πικάσο ότι είχε να προσφέρει το έχει ήδη κάνει, όπως και για την κυρά – Μαρία που και τίποτε να μη γίνει έχει το δικαίωμα να ζήσει και σε κάθε περίπτωση το προσδόκιμό ζωής της είναι πολύ περισσότερο από έναν 90χρονο!
Καλύτερα λοιπόν θα ήταν ο κ. Τσόκλης να ζωγραφίζει παρά να μιλάει…
Μ.Ξ.
Εύλογη απορία
Συμπολίτης ολίγον τι «αρπαγμένος» για να μην πω αρκετά, μου τηλεφώνησε Δευτεριάτικα και μαζί με την καλημέρα χωρίς ανάσα, μου έθεσε τον προβληματισμό του για την υφιστάμενη κατάσταση ως προς το ύψος των κρουσμάτων μεταξύ Βορρά και Νότου.
«Πως είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια διαφορά;» μου είπε «μεταξύ πόλεων του βορρά και πόλεων του νότου. Και δεν μιλάμε για μικρή διαφορά, αλλά ιδιαίτερα μεγάλη. Μας κρύβουν κάτι ή εκεί δεν γίνονται τεστ στον πληθυσμό κατόπιν εντολών;»
Πριν προλάβω να απαντήσω, φουριόζος όπως στην αρχή, μου έκλεισε το τηλέφωνο. Δεν σας κρύβω ότι με προβλημάτισε λίγο η άποψή του.
Γ.Δ.
Διαπρέπει ξανθιώτισα ηθοποιός
Την κυρία Παρθενόπη Μπουζούρη δεν την γνωρίζω προσωπικά. Όμως έχω εδώ και καιρό πληροφορηθεί πως στην Αθήνα όπου βρίσκεται υπηρετεί με υπεύθυνο τρόπο το θέατρο και μάλιστα με επιτυχία.
Την Κυριακή λοιπόν στο ΒΗΜΑ, διάβασα για τη συμμετοχή της στην παρακμιακή «κωμωδία» της Σάρας Κέιν «Φαίδρας Έρως» σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου.
Σας μεταφέρω αυτούσιο το κείμενο από την κριτική του Κωνσταντίνου Μπούρα, ο οποίος μάλιστα γενικά για την παράσταση γράφει «Ένας εξαιρετικός Ιππόλυτος πέρα από τα όρια.. Ερμηνεία για βραβείο».
Γράφει λοιπόν για την ερμηνεία της κυρίας Μπουζούρη: «μοναδικής ενέργειας και εκρηκτικής εκπαγλότητας η ερμηνεία της Παρθενόπης Μπουζούρη, στα όρια μεταξύ εξπρεσιονισμού και επικούρειας ερμηνείας αρχαίου δράματος έδωσε τον τόνο και τον ρυθμό σε αυτή τη μαύρη κωμωδία που ξεπερνά και τον ρεαλισμό και τον σουρεαλισμό δημιουργώντας στο μυαλό του συνδημιουργικού θεατή, ένα αλλόκοτο «θέατρο ιδεών» που εκτυλίσσεται σε κάποιο «πριβέ» σαδομαζοχιστικό κλαμπ».
Ιδού λοιπόν, άλλη μία άξια εκπρόσωπος της Ξάνθης στην Τέχνη, στην θεατρική.
Γ.Δ.
Να καταγραφούν οι εκτός Ξάνθης
Να λοιπόν που γίνεται επίκαιρη η πρόταση της στήλης, όχι πριν αρκετό χρόνο, για την καταγραφή των Ξανθιωτών που βρίσκονται και δημιουργούν εκτός Ξάνθης, και εκτός Ελλάδος βέβαια.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι γνωστό πόσοι Ξανθιώτες δημιουργούν, προκόβουν, διακρίνονται σε κάποιο τομέα. Ξανθιώτες που διακρίνονται στις Τέχνες, τα Γράμματα, το Επιχειρείν και γενικά σε κάποιον τομέα.
Υποστηρίξαμε πως αυτό θα πρέπει να ξεκινήσει από τον δήμο. Ο οποίος θ’ αναθέσει σε ένα άτομο με όρεξη και διάθεση, να κάνει μια μεγάλη έρευνα μέσω των Συλλόγων και Σωματείων Θεσσαλονίκης, Αθηνών και άλλων ανά την Ελλάδα.
Αυτή η καταγραφή και αξίζει να γίνει αλλά και πρέπει. Πρέπει, διότι οι άνθρωποι αυτοί είναι, αποτελούν ένα άυλο κεφάλαιο για την Ξάνθη.
Τα σημερινά ηλεκτρονικά μέσα βοηθούν πάρα πολύ στο να γίνει η έρευνα αυτή. Τ’ αποτελέσματα δε που θα συγκεντρωθούν θα μας ξαφνιάσουν ευχάριστα.
Επιτέλους, ας το ξεκινήσει ο δήμος Ξάνθης, δεν θα χάσει, θα κερδίσει.
Γ.Δ.
