Τολμηρή παρέμβαση, αλλά με ρεαλισμό και σθένος, αποτέλεσε το μήνυμα του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως
Την εκτίμηση ότι ο λαός έδειξε και συνεχίζει να δείχνει, ίσως από κόπωση, ελλιπή ευθύνη στο θέμα του κορωνοϊού, την αναγκαιότητα συμμόρφωσης με τα μέτρα της κυβέρνησης και την ευθύνη όσων πίστεψαν ότι είναι υπεράνθρωποι και άτρωτοι και όσων με «τα εγκληματικά τους κηρύγματα, που άρδευαν αλλοφροσύνη από την εωσφορική τους έπαρση, που τελικά σκότωσε συνανθρώπους τους…», εκφράζει σε μήνυμά του, επ’ ευκαιρία των Εισοδίων της Θεοτόκου, ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. ‘Ανθιμος.
«…Πιστέψαμε ότι είμαστε υπεράνθρωποι, κρύψαμε την προσβολή μας από τον ιό και οδηγηθήκαμε στον τάφο, αντί να ομολογήσουμε το λάθος μας και να σαλπίσουμε το ορθό. Δεν είναι ταπεινωτικό να παραδεχθείς ότι ως άνθρωπος κι εσύ πάσχεις. Αλαζονικό είναι να το κρύψεις, μόνο και μόνο για να μη διαψευστεί δημόσια ο εγωισμός σου. Όταν επικρέμεται θάνατος, τότε, καλά ειπώθηκε, “μαγκιές” δεν επιτρέπονται. Οι ευλαβείς εγωισμοί… σκοτώνουν!», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Υπογραμμίζει την ανάγκη «όλοι μας να εισέλθουμε κάποτε στο Ναό του Θεού», διευκρινίζοντας όμως ότι «δεν εννοώ να ανοίξουν τα οικοδομήματα των ναών για να εισέλθουμε, που πολύ καλά έκανε η κυβέρνηση και τα έκλεισε, αφού ο λαός μας έδειξε και γενικά συνεχίζει να δείχνει (ίσως από κόπωση) ελλιπή ευθύνη πάνω στο θέμα. Εννοώ ότι και πριν την πανδημία, πριν τη λήψη των απαγορευτικών μέτρων, οι χριστιανοί δεν ερχόμασταν στους ναούς, ακόμα κι όταν εκκλησιαζόμασταν, κληρικοί και λαϊκοί, κάθε Κυριακή, ίσως και κάθε μέρα…
Πιστέψαμε ότι συν-κυβερνούμε το κράτος μας, οι θρησκευόμενοι χριστιανοί, ακόμα και πολλοί κληρικοί μας, όπως αποδείχτηκε ότι πολύ καλύτερα το κυβερνούν οι πολιτικοί, επειδή εμείς δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τελικά ούτε το ποίμνιό μας. Η ευσεβιστική αλλοφροσύνη μετέτρεψε τα λογικά πρόβατα σε απρόβλεπτα ερίφια που θέλησαν να υποκαταστήσουν τους ποιμένες. Ενώ ο ίδιος ο Θεός μας διδάσκει να υπακούμε ακόμα και στην κοσμική εξουσία (που στο κάτω-κάτω στις μέρες μας είναι από το λαό μας δημοκρατικά εκλεγμένη), πολλοί χριστιανοί μας κίνησαν επανάσταση ενάντια στην Εκκλησία τους, που δεν ξέρω αν φέρει ανάσταση, πάντως μέχρι τώρα σπέρνει θανάτους. Πιστέψαμε ότι εμάς, λόγω της πίστεώς μας, υποχρεούται ο Θεός να μας σώσει (τους άλλους όχι), και κάναμε επίδειξη αυτής της πίστεώς μας. Όμως αυτή η πίστη μας αποδείχθηκε λίγη, φτωχή, μικρή πίστη που όχι μόνο βουνά δεν μπορεί να μετακινήσει, αλλά ούτε καν τον απειροελάχιστο ιό…».
Στο άρθρο του αυτό, ο Μητροπολίτης κάνει και ειδική μνεία στη Θεία Κοινωνία και τη μετάληψη, σημειώνοντας: «Μα! Είναι και οι εκτός της Εκκλησίας που έτσι αμφισβητούν την θεία Κοινωνία! Ε! και θα πεθάνουμε εμείς επειδή υπάρχουν άγευστοι, άπειροι και ανίδεοι της πενυματικής μας πορείας και αμφισβητούν το Μυστήριο της ζωής; Βεβαίως η θεία Κοινωνία είναι ζωή, βεβαίως δεν βλάπεται κανένας απ’ αυτήν, αλλά αυτό είναι εμπειρία μετρήσιμη από μας, αλλά απροσμέτρητη από τους κοντόφθαλμους αναλφάβητους της εκκλησιαστικής βιοτής. Οπότε τι; Θα αναλάβουμε εμείς να τους αποδείξουμε τη ζωή μας; Ή να γίνουμε δικηγόροι του Χριστού. Εκείνος, δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό τουστο πραιτώριο, αλλά σιωπούσε όταν ο Πιλάτος προσπαθούσε να τον αθωώσει. Γι’ αυτό φώναζα και σας έλεγα φοράμε μάσκες μέχρι το «μετά φόβου» και εκεί, μπροστά στο άγιο Ποτηριο, βγάζουμε τη μάσκα, κάνουμε το σταυρό μας και με ταπείνωση, με συντριβή κοινωνάμε. Δεν παινευόμαστε για το Μυστήριο, δεν κραυγάζουμε «ελάτε να δείτε ότι δε θα πάθουμε τίποτε» γιατί κάτι τέτοιο είναι επίδειξη της δυνάμεως του Θεού. Εξάλλου, εμείς κοινωνάμε για να ζήσουμε κι όχι για να πεθάνουμε! Κοινωνάμε για να έχουμε στη ζωή μας και τον θάνατό μας συντροφιά το χριστό! Αλλά, αυτά είναι βίωμα, δεν είναι διαφήμιση στην αγορά!».
