Η Ξάνθη αντιμετωπίζει ζητήματα με την επάρκεια των αρδευτικών δικτύων και την χαμηλή ποιότητα του υδροφόρου ορίζοντα σε όλο και μεγαλύτερες εκτάσεις. Η σημασία της επαρκούς ποσοτικά και κατάλληλης ποιοτικά δυνατότητας άρδευσης στη σύγχρονη γεωργία είναι τεράστια, βελτιώνοντας την παραγωγική ικανότητα, μειώνοντας το κόστος παραγωγής, αυξάνοντας το εισόδημα.
Το αρδευτικό δίκτυο της περιοχής μας, σχεδιασμένο πριν από πολλές δεκαετίες είναι αναμενόμενο να αντιμετωπίζει προβλήματα και ελλείψεις. Δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα ζητήματα που έχουν προκύψει αλλά και τις σύγχρονες ανάγκες των αγροτών. Παρεμβάσεις συντηρήσεων και μικρών επεκτάσεων, δεν μπορούν να καλύψουν τα κενά. Τα έργα αναδασμού προχωρούν με πολύ αργά βήματα και χωρίς ουσιαστικά να δείχνουν ότι μπορούν να συμβάλουν σε κάποια άμεση λύση στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Συσκέψεις πολλές, η υλοποίηση έργων όμως θολή και ακαθόριστη χρονικά. Στο μεταξύ οι αγρότες μας συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν την δύσκολη καθημερινότητα και οι δικαιολογίες που ακούνε τους αφήνουν αδιάφορους, μιας και στο τέλος της ημέρας αυτοί είναι που βλέπουν τα εισοδήματα τους να συρρικνώνονται και τα έξοδα να αυξάνονται. Οι οικογένειες τους έχουν ανάγκες που δεν καλύπτονται από συσκέψεις και θεωρίες χωρίς ορατό χρονοδιάγραμμα υλοποίησης έργων.
Το μεγάλο αρδευτικό, ένα έργο πνοής και πραγματικά αναγκαίο, ξεκίνησε σαν ιδέα λίγο μετά το 2000, σχεδιάστηκε και δημοπρατήθηκε, όμως ποτέ δεν κατασκευάστηκε (οι λόγοι γνωστοί στην τοπική κοινωνία). Σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά όχι μόνο το πότε αλλά ακόμη και το εάν θα γίνει ποτέ. Ένα έργο που εφόσον ξεκινήσει να ωριμάζει ξανά, με βάση τις απαιτούμενες τεχνικές, γραφειοκρατικές και χρηματοδοτικές διαδικασίες, θα έχει εκτιμώμενο χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης -με τις πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις- το 2030!
Μέχρι τότε; Μπορεί ο αγρότης της Ξάνθης να περιμένει; Το αντέχει η Ξάνθη;
Χρειάζεται λοιπόν να βρούμε λύσεις και τρόπους ώστε να την επόμενη δεκαετία να υποστηρίξουμε άμεσα τις ανάγκες μας και να στηρίξουμε έτσι την οικονομία όλης της Ξάνθης, μιας και το αγροκτηνοτροφικό εισόδημα είναι αυτό που στηρίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την τοπική οικονομία. Η βαριά βιομηχανία της Ξάνθης μας είναι ο μικρομεσαίος αγρότης και κτηνοτρόφος. Αυτούς πρέπει να συνδράμουμε για να επιβιώσουμε ως Νομός.
Διεκδικώντας οπωσδήποτε την υλοποίηση του μεγάλου αρδευτικού δικτύου, συγχρόνως απαιτείται να προγραμματίσουμε συντηρήσεις αλλά και να σχεδιάσουμε την κατασκευή νέων μικρότερης κλίμακας έργων, άμεσα εφαρμόσιμα και με δυνατότητα χρηματοδότησης μέσα από το ΠΕΠ της δικής μας Περιφέρειας εξ ολοκλήρου ώστε να μην εξαρτιόμαστε από πανελλαδικές προτεραιότητες, χρονοδιαγράμματα και συνθήκες. Οι προτάσεις των αγροτών και των γεωπόνων απαραίτητες, έχουν άμεση γνώση των συνθηκών, της περιοχής και μπορούν και πρέπει να δώσουν την εμπειρία τους οι μεν, την επιστημονική τους άποψη οι δε. Σχεδιασμοί χωρίς αυτούς δεν έχουν πιθανότητα επιτυχίας.
Μία πρόταση που δεν είναι καινούργια, βρίσκει σύμφωνες πολλές αρμόδιες υπηρεσίες, έχει παράδειγμα και μέτρο σύγκρισης στην περιοχή, είναι ο τεχνητός εμπλουτισμός του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, η αποκατάσταση του οικολογικού δυναμικού και της χημικής κατάστασης των υδάτινων σωμάτων με ανάσχεση της υφαλμύρωσης με:
α) Συντήρηση υφιστάμενων και κατασκευή νέων αναβαθμών σε χείμαρρους. Παράδειγμα ο αναβαθμός στην περιοχή του Πολυσίτου.
β) Σχεδιασμό επιφανειακών καναλιών με αυλάκια και τάφρους. Πιλοτικό έργο και παράδειγμα εφαρμογής αποτελεί η τάφρος των Μαγγάνων, για την οποία μόνο καλά λόγια ακούγονται γενικότερα εδώ και χρόνια.
Αντίστοιχα έργα λοιπόν με χαμηλό κόστος μελέτης και σχεδιασμού, γρήγορη χρονικά ωρίμανση – αδειοδότηση και προϋπολογισμό που μπορεί να καλυφθεί άμεσα από το ΠΕΠ της Περιφέρειας μας, πρέπει να υλοποιηθούν σε διάφορα σημεία του Νομού. Αυτά θα δώσουν αποτελέσματα που θα τα δούνε στην πράξη άμεσα οι αγρότες μας και κατά συνέπεια όλη η Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης.
Γνωστοποιώ τις σκέψεις και την πρόταση μου ώστε να υπάρξει η κριτική σε αυτήν αλλά και να ξεκινήσει μία συζήτηση σε επίπεδο Περιφερειακής Ενότητας μοχλεύοντας την υλοποίηση έργων που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη της Ξάνθης μας οικονομικά και κοινωνικά. Αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να μην συζητούνται ευρέως και να μην λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες και την εμπειρία των πολιτών.
Το νερό ήταν πάντα πηγή ανάπτυξης και πολιτισμού, ας το βάλουμε σε ένα αυλάκι και εδώ, μία ώρα γρηγορότερα, με τρόπο που να εξαρτάται από εμάς και μόνο, σε αυτή την περίπτωση.
Μιχάλης Αμοιρίδης
Περιφερειακός Σύμβουλος Ξάνθης
