Νομική τεκμηρίωση από τον Ξανθιώτη δικηγόρο Ι. Τσιλιγγίρη: Με το νόμο Σταθάκη ακυρώθηκαν οι προηγούμενοι νόμοι για το 12% αλλά και η αναστολή της παραγραφής»
Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς
Ελπίδα για χιλιάδες επιχειρήσεις της Θράκης που δεν προσέφυγαν με αγωγές να ενταχθούν στην απόφαση για συμψηφισμό των μη καταβληθέντων του 12% χωρίς να ισχύει η προϋπόθεση της μη παραγραφής που αναφέρεται στην ΚΥΑ, δίνει μια νέα ερμηνεία του Ξανθιώτη δικηγόρου Ιωάννη Τσιλιγγίρη. Η τεκμηριωμένη νομικά ερμηνεία του ήδη έχει αποσταλεί στον Πρωθυπουργό και στους αρμόδιους υπουργούς ενώ έχει επιδοθεί και στην πρόεδρο της Διακομματικής Επιτροπής κα Ντόρα Μπακογιάννη.
Με το νόμο Σταθάκη ακυρώθηκαν οι προηγούμενοι νόμοι για το 12% αλλά και η αναστολή της παραγραφής
Μιλώντας στο «Ε» ο κ. Τσιλιγγίρης επεσήμανε: «Το θέμα είναι σύνθετο. Πρόκειται για μια ιδιάζουσα περίπτωση και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το 2016 με νόμο ο τότε υπουργός Γιώργος Σταθάκης ακύρωσε τους νόμους και τις Υπουργικές αποφάσεις για την επιδότηση του κόστους εργασίας. Αυτό αποθάρρυνε κάποιους να καταθέσουν αγωγές διεκδικώντας την καταβολή της από τη στιγμή που ακυρώθηκαν όλοι οι νόμοι. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία η παραγραφή απαίτησης κατά του Δημοσίου αναστέλλεται για όσο χρόνο ο έχων την απαίτηση λόγω ανωτέρας βίας έχει εμποδιστεί να ασκήσει την αξίωση”. Εν προκειμένω ο νόμος Σταθάκη αποτελεί σε κάθε περίπτωση ανωτέρω βία, καθόσον με την αναδρομική ακύρωση όλων των προηγούμενων Υπουργικών Αποφάσεων δεν υπήρχε η δυνατότητα να ασκήσουν οι επιχειρήσεις το οποιοδήποτε ένδικο μέσο, ώστε να διακόψουν την παραγραφή, με αποτέλεσμα σήμερα να αδικούνται από την ισχύ της νέας ΚΥΑ. Επομένως είναι ορθό να θεωρηθεί ότι από την έκδοση και δημοσίευση της ΚΥΑ του 2016 ανεστάλη η παραγραφή, η οποία συνεχίζεται μετά την έκδοση της με αριθ. 305/2020 απόφασης του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ακυρώθηκε η ανωτέρω ΚΥΑ και ως εκ τούτου δεν έχει ακόμη παραγραφεί καμία αξίωση».
Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό του δικηγόρου Ι. Τσιλιγγίρη – Νομική τεκμηρίωση της μη παραγραφής
Ολόκληρος ο επιχειρηματικός κόσμος της Θράκης ανέμενε με ανυπομονησία επί σειρά ετών την αποκατάσταση της αδικίας, που είχε συντελεστεί από την αδικαιολόγητη μη καταβολή της προβλεπόμενης από τον ν. 1767/1988, οικονομικής ενίσχυσης μέσω του ΟΑΕΔ, προς τις επιχειρήσεις της περιοχής Δ΄ του αναπτυξιακού νόμου 1262/1982 (μεταξύ των οποίων ήταν και ο νομός Ξάνθης), για τα έτη 2010 και εφεξής. Αδικία η οποία “επισφραγίσθηκε” με την έκδοση της 1331/273/21-03-2016 απόφασης (ΦΕΚ Β΄ 997/11-04-2016) των Υπουργών Οικονομίας, Ανάπτυξης & Τουρισμού, Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών, με την οποία (παρανόμως) καταργούνταν όλες οι κοινές υπουργικές αποφάσεις, που είχαν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 21 του ν. 1767/1988. Έκτοτε η μόνη διαβεβαίωση που είχαμε ήταν ότι η Κυβέρνηση εξέταζε θετικά την δυνατότητα συμψηφισμού των απαιτήσεων των επιχειρήσεων τουλάχιστον για τα έτη 2010-2015.
Η διαβεβαίωση αυτή κύριε Πρωθυπουργέ, έγινε επιτέλους πράξη με την ψήφιση του άρθρου 87 του ν. 4706/2020, όπου μετά από μακρά περίοδο αναμονής και αβεβαιότητας, γινόταν δεκτό το δίκαιο αίτημα όλων των επιχειρήσεων των παραμεθορίων περιοχών, για συμψηφισμό των απαιτήσεών μας με αντίστοιχες υποχρεώσεις μας προς το Δημόσιο (φορολογικές – ασφαλιστικές υποχρεώσεις).
Δυστυχώς όμως η πρόσφατη έκδοση της με αριθ. 34341/5991/18-9-2020 ΚΥΑ, με την οποία εξειδικεύονται οι όροι και προϋποθέσεις για την διαδικασία συμψηφισμού, διέψευσε πλήρως τις όποιες ελπίδες και εντυπώσεις μας είχαν δημιουργηθεί για την λειτουργία ενός Κράτους Δικαίου, απαλλαγμένου από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.
Τούτο καθόσον μεταξύ των προϋποθέσεων για τον συμψηφισμό τίθεται και το ότι “οι εν λόγω απαιτήσεις να μην έχουν υποπέσει σε παραγραφή, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία”.
Δοθέντος, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία οι απαιτήσεις κατά του Δημοσίου παραγράφονται μέσα σε πέντε (5) έτη, οι εν λόγω απαιτήσεις, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, πλην ίσως των τελευταίων 18 μηνών (Β εξάμηνο 2014 και Α και Β εξάμηνο 2015), έχουν υποπέσει σε παραγραφή, χωρίς να υπάρχει καμία δυνατότητα συμψηφισμού τους. Οι μόνες απαιτήσεις που δεν έχουν παραγραφεί, αφορούν απαιτήσεις για τις οποίες κατατέθηκαν αγωγές σε βάρος του Δημοσίου μέχρι και το έτος 2015, με τις οποίες διεκόπη, κατά νόμο, η παραγραφή. Δυστυχώς όμως οι επιχειρήσεις αυτές, σύμφωνα και με στοιχεία από το Επιμελητήριο Ξάνθης, αφορούν μόλις το 10% του συνόλου των επιχειρήσεων. Το υπόλοιπο 90% ευρισκόμενο ήδη σε οικονομική δυσκολία, αφενός μεν από την μη καταβολή της δικαιούμενης επιδότησης, αφετέρου δε από τις ιδιαίτερα δύσκολες οικονομικές συγκυρίες της περιόδου εκείνης, δεν προέβη σε κατάθεση ενδίκου μέσου, με αποτέλεσμα σήμερα να εμφανίζεται ότι δεν δικαιούται συμψηφισμού, για όλο το χρονικό διάστημα 2010-2015, αλλά μόνο για ένα μικρό μέρος αυτού. Αυτό και μόνο έχει εξαγριώσει όλους τους επιχειρηματίες της περιοχής μας, οι οποίοι αισθάνονται απογοητευμένοι από την Κυβέρνηση.
Για να αντιληφθείτε το μέγεθος της αδικίας που δημιουργείται από την έκδοση της ανωτέρω ΚΥΑ, θα θέλαμε να θέσουμε υπόψη σας τα εξής:
Όπως προαναφέρθηκε, προκειμένου να διακοπεί κατά νόμο η παραγραφή των απαιτήσεων σε βάρος του Δημοσίου, απαιτείται κατάθεση ενδίκου μέσου, όπως έπραξε μόλις το 10% των επιχειρήσεων το έτος 2015 για το διάστημα 2010-2015.
Από τον Απρίλιο όμως του έτους 2016 και εφεξής η έκδοση της ΚΥΑ 1331/273/21-03-2018 της προηγούμενης Κυβέρνησης, με την οποία καταργούνταν όλες οι κοινές υπουργικές αποφάσεις, που είχαν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 21 του ν. 1767/1988, στερούσε από τον οποιοδήποτε το νομικό έρεισμα και τον αποθάρρυνε από το να καταθέσει ένδικο μέσο και να διακόψει την παραγραφή, αφού πλέον δεν ίσχυε κάποιος νόμος. Έτσι λοιπόν η νομοθετική πράξη της ίδιας τότε Κυβέρνησης στέρησε το δικαίωμα όλων ημών των δικαιούχων της επιδότησης, να καταθέσουμε αγωγή και να διακόψουμε την παραγραφή. Βεβαίως η ανωτέρω ΚΥΑ ακυρώθηκε πρόσφατα με την με αριθμό 305/2020 απόφαση του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, πλην όμως το επίδικο χρονικό διάστημα 2016-2020 είχε έννομα αποτελέσματα.
Και έρχεται σήμερα η νυν Κυβέρνηση, μετά την παρέλευση της προβλεπόμενης 5ετίας και αφού ουσιαστικά “εξασφάλισε” την παραγραφή του μεγαλυτέρου μέρους των δικαίων απαιτήσεων των επιχειρηματιών της περιοχής μας, ψηφίζει έναν νόμο και δίδει προσχηματικά την δυνατότητα συμψηφισμού, με απαιτήσεις όμως παραγεγραμμένες, οι οποίες δεν συμψηφίζονται.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
η εικόνα της Κυβέρνησης μέχρι και σήμερα μας έδωσε ελπίδες ότι επιτέλους θα μπορέσουν να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα της περιοχής μας, η οποία ως ακριτική έχει πληγεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, τόσο από την δύσκολη οικονομική κατάσταση που διήλθε η Χώρα τα προηγούμενα χρόνια, όσο και από την δύσκολη κατάσταση που μας έφερε η γείτονα Χώρα το τελευταίο διάστημα και την οποία εμείς περισσότερο από κάθε άλλο Έλληνα και Ελληνίδα το βιώνουμε καθημερινά.
Πραγματικά δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να πιστέψουμε ότι υπήρχε η οποιαδήποτε σκοπιμότητα από την πλευρά της Κυβερνήσεώς σας στην καθυστέρηση έκδοσης του Ν.4706/2020, μετά την παρέλευση πέντε ετών από το έτος 2015 και την συμπλήρωση του χρόνου παραγραφής, ώστε να αποφύγετε την καταβολή του ποσού της επιδοτήσεως, που κάθε επιχείρηση της περιοχής μας δικαιούται.
Θα ήταν άλλωστε εξαιρετικά οξύμωρο να θεσμοθετείται μία Διακομματική Επιτροπή για την Θράκη και την ίδια ώρα να στερούνται οι επιχειρήσεις της περιοχής μας χρηματικών ποσών, που δικαιούνται και που δεν τους καταβλήθηκαν από παράληψη των Κυβερνήσεων της Χώρας, απλώς και μόνο επειδή δεν κατέθεσαν ένδικο μέσο για να διακόψουν την παραγραφή, το οποίο όμως ένδικο μέσο δεν θα μπορούσαν να ασκήσουν, ακόμα και εάν το ήθελαν, αφού η προηγούμενη Κυβέρνηση μας στέρησε αναδρομικά το σχετικό δικαίωμα, με την έκδοση της ΚΥΑ 13311/273 τον Απρίλιο του 2016.
Ακόμη και σήμερα όμως, υπάρχει η δυνατότητα αποκατάστασης της αδικίας, αφού ο ίδιος ο νόμος 4270/2014 στο άρθρο 142 προβλέπει ότι: “Η παραγραφή απαίτησης κατά του Δημοσίου αναστέλλεται για όσο χρόνο ο έχων την απαίτηση λόγω ανωτέρας βίας έχει εμποδιστεί να ασκήσει την αξίωση”. Εν προκειμένω η έκδοση της ΚΥΑ 13371/273/21-03-2016 (ΦΕΚ Β΄997/11-4-2016) αποτελεί σε κάθε περίπτωση ανωτέρω βία, καθόσον με την αναδρομική ακύρωση όλων των προηγούμενων Υπουργικών Αποφάσεων δεν υπήρχε η δυνατότητα να ασκήσουμε το οποιοδήποτε ένδικο μέσο, ώστε να διακόψουμε την παραγραφή, με αποτέλεσμα σήμερα να αδικούμαστε από την ισχύ της νέας ΚΥΑ. Επομένως είναι ορθό να θεωρηθεί ότι από την έκδοση και δημοσίευση της ΚΥΑ 13371/273/21-03-2016 (ΦΕΚ Β΄997/11-4-2016, ανεστάλη η παραγραφή, η οποία συνεχίζεται μετά την έκδοση της με αριθ. 305/2020 απόφασης του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ακυρώθηκε η ανωτέρω ΚΥΑ και ως εκ τούτου δεν έχει ακόμη παραγραφεί καμία αξίωση. Άλλωστε και η πρόσφατη ΚΥΑ κάνει λόγο ότι “οι εν λόγω απαιτήσεις να μην έχουν υποπέσει σε παραγραφή, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία”. Η ισχύουσα λοιπόν νομοθεσία περιέχει διατάξεις και για αναστολή της παραγραφής, που μπορούν, κατά τα παραπάνω, να γίνουν αποδεκτές, ώστε να αποκατασταθεί η σε βάρος μας αδικία.
Θεωρούμε ότι μπορεί η Κυβέρνηση να προβεί στην έκδοση τουλάχιστον εγκυκλίου προς τον ΟΑΕΔ, ο οποίος είναι κατά νόμο αρμόδιος για τον προσδιορισμό του υπό συμψηφισμό ποσού, για τον ορθό τρόπο υπολογισμού του χρόνου παραγραφής, κατά τ’ ανωτέρω, ώστε να μην θεωρείται παραγεγραμμένο το διάστημα 2010-2015 ακόμη και για αυτούς που δεν άσκησαν κάποιο ένδικο μέσο.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
θεωρούμε ότι έχετε την ευαισθησία να αντιληφθείτε ότι το αίτημά μας είναι απολύτως δίκαιο και παρακαλούμε να προβείτε σε κάθε απαιτούμενη ενέργεια προς αποκατάσταση της αδικίας αυτής.
ΜΕ ΤΙΜΗ
Ιωάννης Κ. Τσιλιγγίρης
Δικηγόρος»
Μαριάννα Ξανθοπούλου
mxanthopoulou@empros.gr
