Παραδίδεται Παιδική Χαρά
Στα τελειώματα βρίσκεται η Παιδική Χαρά στη συμβολή των οδών Βενιζέλου-Γκίφχορν και Στ. Βλαχοπούλου.
Έχουν τοποθετηθεί τα νέα «παιγνίδια» και κούνιες, όπως και η ειδική βάση για το μισό της έκτασης. Η υπόλοιπη έκταση του πάρκου θα διατηρήσει την παλιά της μορφή με το γκαζόν, την άμμο, το χώμα για να παίζουν «εκ του φυσικού» τα πιτσιρίκια.
Πάντως οφείλουμε μια διαπίστωση. Για το εύρος της όλης εργασίας έχει αργήσει αρκετά η παράδοση κι αυτό δεν δικαιολογείται.
Γ.Δ.
Η «τιμωρία» τους
Δεν πρόκειται για ποινική, οικονομική τιμωρία. Όχι, για Πολιτική πρόκειται.
Το ΚΙΝΑΛ αποφάσισε να μην διαγράψει τους Γ. Παπανδρέου και Χ.Καστανίδη (που τρίβεται συνέχεια στην γκλίτσα του τσομπάνη).
Τους τιμώρησε λοιπόν με το να συνεχίσουν ν’ανήκουν και να παραμένουν στο ΚΙΝΑΛ.
Αυτή κι αν είναι τιμωρία για τους δύο πολιτικούς.
Απορία: Τι προσδοκούν για το πολιτικό τους μέλλον;
Από άποψη υστεροφημίας πάντως μη προσδοκούν κάτι θετικό.
-Κρίμα και για τους δύο και κυρίως για τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου που άλλα περιμέναμε από αυτόν.
Γ.Δ.
Γλάροι στην πόλη
Τους βλέπουμε, τους ακούμε, μας ξαφνιάζουν. Για τους γλάρους που άφησαν τη θάλασσα και τις παραλίες και επισκέπτονται την πόλη μας ο λόγος.
Μόνιμο στέκι τους οι ταράτσες και τα σκουπίδια. Σίγουρα κάτι βρίσκουν για τροφή γι’ αυτό και η συνεχής παρουσία τους.
Μάλιστα φωνάζουν με την άσχημη φωνή τους, κάνουν θόρυβο και φασαρία και κυκλοφορούν πρωί και βράδυ σε κοπάδια.
Ψάχνουν το εύκολο φαγητό και το βρήκαν στην πόλη οπότε τους έχουμε παρέα.
Γ.Δ.
Τι ζητάμε
Δεν ζητάμε μια θέση στον Παράδεισο. Όχι. Αυτό δεν μπορούν να μας το εξασφαλίσουν οι Τοπικοί μας Άρχοντες.
Ζητάμε εμείς οι Πολίτες να γίνουν Τολμηροί και Καινοτόμοι. Αυτοί αν προσπαθήσουν μπορούν να τα πετύχουν. Τι; Όχι; Δεν πιστεύω. Έχω εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους. για όλους. Και για τους τέσσερις δημάρχους, τους πολλούς της Περιφέρειας και τους υπόλοιπους των άλλων θεσμών.
Τι ζητάμε λοιπόν, μια ευκαιρία τους ζητάμε ν’ αποδείξουν με έργα καινοτόμα (έστω έργα άντε) και τόλμη για να τα κυνηγήσουν, με διάθεση για να υλοποιηθούν.
Αυτά, τα λίγα, είναι η ευκαιρία τους.
Θα τους μετρήσουμε…
Γ.Δ.
Για τα πανηγύρια
Ότι είμαστε ως λαός (κι όχι μόνον) για τα πανηγύρια, ε, αυτό τώρα δεν χρειάζεται πιστοποιητικό και βεβαίωση από το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας.
Κι επειδή το’ χουμε το χάρισμα, η κυβέρνηση σκέφτηκε να’ χει και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο, να παραχωρήσει το δικαίωμα της απόφασης στους δήμους.
Έτσι, να αναμένουμε σίγουρα ευγενείς πιέσεις από Συλλόγους, Σωματεία κλπ καλλιτεχνικά, ευαγή ιδρύματα να τσακώνονται με τους δήμους για να τους παραχωρήσουν χώρους και άδειες για το πανηγύρι τους.
Και για να μην το γενικεύουμε, υπάρχουν Σύλλογοι που ήδη αποφάσισαν να μην πραγματοποιήσουν την ετήσια πανήγυρή τους όπως των Τοξοτών που διοργάνωνε τη Γιορτή της Σαρδέλας.
Γ.Δ.
Για την Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης
Το γεγονός είναι γνωστό. Το Συμβούλιο της Επικρατείας της Τουρκίας έδωσε το δικαίωμα στον πρόεδρο Ερντογάν ν’ αλλάξει τη λειτουργία της Αγίας Σοφίας ακυρώνοντας αυτήν του Μουσταφά Κεμάλ. Και όπως αναμενόταν και επιθυμούσε ο Ερντογάν, δήλωσε επίσημα πως από τις 24 του μηνός θα γίνει εκεί η προσευχή, το σύμβολο του χριστιανισμού στην ανατολή, από Μουσείο θα μετατραπεί σε τέμενος.
Μετά την απόφαση αυτή λογικό ήταν να υπάρξει αντίδραση εκ μέρους του Πατριαρχείου, της Ελλάδος, της Ουνέσκο και των Ευρωπαϊκών χωρών. Με λίγα λόγια, η αντίδραση ήταν παγκόσμια.
Για άλλη μια φορά ο Ερντογάν στο πολιτικό παιγνίδι έπαιξε ένα χαρτί με ιδιαίτερη βαρύτητα και απρόβλεπτες εξελίξεις. Κι αυτό, διότι έθιξε καίρια το θρησκευτικό συναίσθημα εκατομμυρίων Χριστιανών. Κι αυτό σίγουρα δεν είναι κάτι καλό γι’ αυτόν.
Η Αγία Σοφία δεν ήταν ένας ναός εν λειτουργία. Ήταν ένα ναός- μουσείο. Που χαρακτηρίζει μια θρησκεία. Και η προσβολή που έγινε στο πρόσωπο της θρησκείας αντανακλά. Κι αυτό ακριβώς είναι το σημαντικό και που έχει δημιουργήσει αυτό το τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας και αντιδράσεων.
Στο όλο θέμα θα υπάρξουν αντιδράσεις και εξελίξεις διότι εύκολα δεν ακυρώνεις ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και μάλιστα του επιπέδου της Αγίας Σοφίας.
Γ.Δ.
Ψυχραιμία
Η διαχείριση του όλου θέματος με την εξέλιξη να λειτουργεί στο εξής ως τέμενος, προφανώς από τους χριστιανούς δεν είναι εύκολη.
Όμως, απαιτείται ψυχραιμία, όχι υπερβολές φανατισμού και κυρίως όχι δηλώσεις εις βάρος της μειονότητας. Λογικό είναι να μην υπάρχουν δηλώσεις εις βάρος της ή για τα τζαμιά σε Ξάνθη και Ροδόπη.
Θα πρέπει να ξεχωρίζουμε τον φταίχτη από τον αθώο. Και οι φταίχτες βρίσκονται αλλού και οι πράξεις τους τους χαρακτηρίζουν.
Ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά. Υπάρχει η υπεύθυνη κυβέρνηση της χώρας που έχει την ευθύνη της διαχείρισης της υπόθεσης.
Υπάρχουν κανάλια που έχουν δραστηριοποιηθεί, υπάρχουν φορείς και οργανώσεις. Με βωμολοχίες και λόγια άκρατου φανατισμού, λύσεις δεν υπάρχουν, δεν κερδίζεις βρίζοντας.
Ψυχραιμία ως εκ τούτου και εμπιστοσύνη στην ελληνική και ευρωπαϊκή πλευρά. Και μια πρόγνωση: Μετά τις επόμενες εκλογές που θα χάσει ο Ερντογάν, η Αγία Σοφία θα ξαναγίνει μουσείο. Για πολλούς λόγους αλλά και για οικονομικούς.
Σημειώστε το αυτό και θα το ξανασυζητήσουμε…
Γ.Δ.
Μας πληγώνει αλλά και μας ενώνει
Σ’ ότι μας αφορά: Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν προσεγγίσουμε το θέμα της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς (έτσι μάθαμε να την λέμε) σε τζαμί με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, μας πονά και μας πληγώνει βαθιά. Γιατί συνδέεται άρρηκτα με την ιστορική μας κληρονομιά, την παράδοσή μας. Είναι ο Παρθενώνας της βυζαντινής εποχής με ελληνοχριστιανική ταυτότητα. Όσο κανείς και να θέλει να αποστασιοποιηθεί από τα συναισθήματά του τον προδίδει το δέος που αισθάνεται όταν βρίσκεται στο χώρο. Ένας χώρος περίλαμπρος που έχει ταυτιστεί με την παράδοσή μας και η απώλειά του όπως και η Πόλη έχουν αφήσει βαθύ πλήγμα στην εθνική μας συνείδηση.
Όμως όχι δεν πρέπει να αντιδράσουμε σπασμωδικά αλλά με σοβαρότητα. Δεν πρέπει να το δούμε μόνο σαν ελληνοτουρκικό θέμα. Είναι ένα θέμα παγκόσμιας κλίμακας και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Με συντονισμένα μέτρα αποκλεισμού και περιθωριοποίησης της Τουρκίας κι όχι για λόγους εκδίκησης αλλά στη βάση των αποτελεσμάτων των επιλογών και των πράξεών της ως κράτος.
Μ.Ξ.
Τα γιατί και τα διότι μιας πράξης βίας
Σε μια προσπάθεια να δώσουμε μια πειστική εξήγηση ποια ήταν τα κίνητρα αλλά και τα προσδοκώμενα οφέλη που οδήγησαν τον Ερντογάν να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί, η προσέγγισή μας πρέπει να είναι ολιστική και πολυδιάστατη. Καταρχάς η Αγιά Σοφιά είναι ένα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς που προστατεύεται από την Unesco και λειτουργεί με απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ από το 1934 ως μουσείο. Η απόφαση αυτή του Ατατούρκ ήταν το επιστέγασμα μιας προσπάθειας να καταστήσει την Τουρκία κοσμικό κράτος και όχι ισλαμικό. Η απόφαση αυτή μετά από 86 χρόνια του Ερντογάν είναι το επιστέγασμα της προσπάθειάς του από την στιγμή που ανέλαβε την εξουσία να ισλαμοποιήσει απόλυτα την Τουρκία. Κατά συνέπεια είναι ένα «μάθημα» προς του Κεμαλικούς αλλά και ένα μάθημα κυριαρχίας προς τον ισλαμικό κόσμο που θέλει να αναγνωριστεί ως ο εκφραστής του.
Απ’ την άλλη το να καταστήσει ως χώρο προσευχής του Ισλάμ ένα παγκόσμιο σύμβολο του χριστιανισμού είναι δίκοπο μαχαίρι, μια ριψοκίνδυνη ακραία ενέργεια που μπορεί να του γυρίσει μπούμεραγκ. Εκτός από τις αντιδράσεις ή τις πιθανές κυρώσεις αν βέβαια του επιβληθούν, εκτός από τα έσοδα που θα χάσει σε μια εποχή που η οικονομία της χώρας του έχει πρόβλημα, οι σκεπτόμενοι Τούρκοι πολίτες μπορεί να αναρωτηθούν: «Μα έχουμε έλλειψη από τζαμιά για να προσευχηθούμε και πρέπει να το κάνουμε σ’ ένα χριστιανικό ναό;». Οι μη σκεπτόμενοι όμως θα το δούνε σαν μια πράξη επίδειξης δύναμης και κυριαρχίας. Σ’ αυτούς βασίζεται ο Ερντογάν.
Μ.Ξ.
Άρθρο ουσιαστικής παρέμβασης
Διαβάζοντας κανείς το Άρθρο του Αλέξ. Κοντού για τον Αγροτικό τομέα που δημοσιεύτηκε στο χθεσινό φύλλο της Δευτέρας στην σελίδα 7, ο αναγνώστης κάνει μια διαπίστωση.
Κι αυτή δεν είναι άλλη από την αναγνώριση των γνώσεων και της εμπειρίας που έχει ο συμπολίτης μας πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης. Γι’ αυτό εξάλλου στο Ειδικό Αφιέρωμα Επιχειρείν, ζήτησαν τις δικές του απόψεις, αναγνωρίζοντας πως κατέχει το αντικείμενο του πρωτογενούς τομέα.
Με δυο λόγια, ο Αλέξανδρος Κοντός δηλώνει πως πρέπει ο αγροτικός τομέας να βρεθεί οπωσδήποτε στο κέντρο του νέου παραγωγικού μοντέλου της κυβέρνησης. Παράλληλα ο κ. Κοντός με στοιχεία αποδεικνύει τη συμβολή του πρωτογενούς τομέα στο εθνικό ΑΕΠ, αλλά και τη συμβολή του στην ανάπτυξη της χώρας και την επιβίωση όλης της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. Εξάλλου, από τις ανησυχίες και προβληματισμούς αυτούς εμφορούμενος ο κ. Κοντός ίδρυσε μαζί με άλλους τον Σύνδεσμο Αγροτικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων και Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΑΣΟΕΕ).
Γ.Δ.
