Θανάσης Μουσόπουλος
Φιλόλογος-συγγραφέας-ποιητής
Πολλές φορές στο παρελθόν έχω εκφράσει την ευγνωμοσύνη μου στην εφημερίδα «Εμπρός», στον Γιάννη Διαφωνίδη, στους συνεργάτες και συντελεστές και τα τελευταία χρόνια στην Ελένη Διαφωνίδου – γιατί εδώ και σαραντατρία χρόνια όχι μόνο στεγάζουν τα γραπτά μου, αλλά γενικότερα προβάλλουν το έργο και τις προσπάθειές μου.
Με την ευκαιρία της φετινής επετείου και εισόδου του Εμπρός στην τεσαρακοστή τέταρτη χρονιά κυκλοφορίας του, νιώθω την ανάγκη – ευχόμενος συνέχιση της ανοδικής πορείας – να εκφράσω δύο σκέψεις μου.
Εξαιτίας της πανδημίας λόγω του κορωνοϊού τα μέσα ενημέρωσης ενισχύθηκαν οικονομικά για να συνδράμουν στα μέτρα απομόνωσης και προφύλαξης. Διάβασα ότι τα χρήματα κατευθύνθηκαν κατεξοχήν στα κεντρικά κανάλια. Ο περιφερειακός και επαρχιακός τύπος αγνοήθηκαν. Αν αυτό που αντελήφθηκα ισχύει ακριβώς έτσι – μακάρι να κάνω λάθος! – τότε είναι σοβαρό ολίσθημα η υποτίμηση της εκτός Λεκανοπεδίου Ελλάδας. Θεωρώ ότι είναι αντισυνταγματική πράξη και αδικία.
Η δεύτερη σκέψη μου, σχετίζεται με τον τίτλο του κειμένου μου «τύπος και υπογραμμός». Με τη φράση αυτή, που πληροφορήθηκα ότι τη συναντούμε σε βυζαντινά μεσαιωνικά κείμενα, δηλώνουμε: τον υποδειγματικό άνθρωπο, την υποδειγματική συμπεριφορά και το πρότυπο προς μίμηση. Στην περιοχή μας κυκλοφορούν πολλές εφημερίδες. Έχω τη χαρά κατά καιρούς να δημοσιεύω κείμενά μου ή να αποστέλλω κείμενά μου προς δημοσίευση. Πιστεύω ότι όλος ο τύπος συμβάλλει στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο, πότε θετικά, πότε αρνητικά.
Πιστεύω ότι το «Εμπρός» είναι «τύπος και υπογραμμός». Αυτό δε σημαίνει ότι συμφωνώ με όλα, ότι δεν έχω διαφορετική άποψη για θέσεις της εφημερίδας. Για μένα σημαντικότερο είναι το ήθος.
Με τούτη την έννοια συγχαίρω και εύχομαι συνέχιση από τη νέα γενιά του Εμπρός, πάντοτε Εμπρός.
