Ευτυχήσαμε από μικροί, οι γονείς μας να μας μυήσουν στην μαγεία της μεγάλης οθόνης.
Η πόλη που πρώτο-περπατήσαμε ωσάν παιδιά του κέντρου της, φημιζόταν ανέκαθεν για τις μοναδικές αίθουσες κινηματογράφου που διέθετε.
Ξοδέψαμε συνειδητά τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια στα Χειμερινά Ηλύσια, Ολύμπια, Τιτάνια, Άλφα, Ρέξ και στο ονειρικό Όσκαρ.
Και το καλοκαίρι, το αιώνιο νεανικό ερωτικό μας καλοκαίρι, ταξιδεύαμε τα απραγματοποίητα όνειρά μας στα Θερινά Ολύμπια και στον κινηματογράφο Drive in στο Κουτσό, με μπύρα ΦΙΞ και Lowenbray, δίπλα στην Εθνική παρέα με τους ξενυχτισμένους τρακτερτζήδες της Σ.Ε.Β.Α.Θ.
Αξέχαστα χρόνια ΑΛΛΑΓΗΣ.
Σπάνια τοπόσημα, της προβολής του προσωπικού χρόνου πολλών ξανθιωτών στον χώρο της Πόλης.
Εικόνες αναδρομικές της καθ’ ημάς πολιτισμικής αγοράς, που κάθε μέρα στον χώρο των εκδόσεων και του βιβλιοπωλείου, συμπληρώνονται και εμπλουτίζονται πολύ πιο μεγαλόκαρδα και γνωσιακά με την δημιουργική παραγωγή από την βαθειά δεξαμενή της μνήμης εξαίρετων Ξανθιωτών όπως ο κύριος Πέτρος, ο κύριος Στέλιος, ο κύριος Νίκος και που και που και ο κύριος Άρμεν.
Μαρτυρίες διαχρονίας που διασταυρώνουν τις διαδρομές τους με σαφήνεια εκλεκτικής συγγένειας, σε σχέσεις μαθητείας και συνοδοιπορίας, μακριά από ημιμαθείς νεόκοπους «ιστορικούς μελετητές», της περί πάρτης αποτυχημένης μετάλλαξης των απογόνων που κληροδότησε στον Ξέρξη τον νεότερο ο κατσάκιας Δαρείος, μαζί με τα κιλίμια, τα παπλώματα και τα μιντέρια του.
Η εξέλιξη όμως της χειροπιαστής χειροκίνητης κατ’ οίκον τηλεοπτικής ευδαιμονίας κατάφερε να σφραγίσει μια και καλά αυτούς τους χώρους συνάθροισης ανθρώπων.
Η Πόλη εδώ και πολλά χρόνια ευτύχησε, «κατά λάθος σωστό» όπως έλεγε και ο μακαρίτης Κετσελίδης, να διαθέτει έναν εκπληκτικό σε τοποθεσία αμφιθεατρικό χώρο.
Το Δημοτικό Θερινό Αμφιθέατρο κάτω από τα βυζαντινά της κάστρα.
Ένας χώρος ο οποίος θα μπορούσε να αποτελεί ετήσιο συναπάντημα κινηματογραφικού και όχι μόνο πολιτισμού, αν και μόνον αν, δεν ευδοκιμούσαν τόσα χρόνια οι λαθραίοι, σε λαθραίες αφίξεις και σε λαθραία περάσματα.
Θερινός Δημοτικός ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΣ λοιπόν εν έτη 2020; Ανέκδοτο, μέσα σε συνθήκες απαράμιλλης τραγικής βιωματικής πραγματικότητας.
Megale ΔΑΡΕΙΕ, κατάφερες να τα συμποσώσεις και να τα γαλβανίσεις και στο δια ταύτα τα πάντα εν σοφία να διαλύσεις.
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
Μέλος του συνδυασμού
«Αγάπη για την ΞΑΝΘΗ μας»
