Τους φίλους τους μετρούμε με τις ώρες και τις στιγμές.
Η παρουσία τους είναι φωτεινή, χωρίς χρόνο, διάχυτη στο διάστημα.
Η απουσία τους όμως βαριά, δεν χωράει σε σταθμά και σε μέτρα. Πληγές απανωτές, λόγια ανείπωτα.
Έφυγε τις μέρες που ήμασταν κλεισμένοι. Έφυγε χωρίς δίπλα του τους πολλούς φίλους, συντρόφους και συνοδοιπόρους του. Ο Γιώργος Κολλάρος.
Τον Γιώργο τον ήξερα από τότε που ήρθε φοιτητής στην Ξάνθη, 1974. Τότε ήταν πιο λίγοι οι φοιτητές και, όσοι είχαν τη διάθεση να πάρουν μέρος στα πράγματα της πόλης, γίνονταν γνωστοί και συνοδοιπόροι στους αγώνες και στα δρώμενα.
Σαράντα και έξι χρόνια, τα δύο τρίτα της ζωής του τα πέρασε στην Ξάνθη. Αγωνιστής σε όλα τα επίπεδα.
Όλα αυτά τα χρόνια συναντιόμασταν σε διάφορα επίπεδα. Κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά. Διασταυρωνόταν το όραμα για ένα καλύτερο κόσμο, άλλοτε συμφωνώντας και άλλοτε διαφωνώντας. Πάντοτε όμως με αγάπη, αλληλεγγύη, σεβασμό. Η ζωή και το έργο του σε οδηγούσε σε προβληματισμό και, συχνά, σε αναθεώρηση πεποιθήσεων και στάσεων.
Ήταν Homo Universalis. Καθολικός, πολυεπίπεδος, διαλλακτικός. Κάθετα αντίθετος στο δογματισμό. Επιστήμη, τέχνη, πολιτισμός, πολιτική. Όλα σε αρμονική σύζευξη. Ζούσε την κοινωνία από όλες τις πλευρές.
Τα τελευταία χρόνια τον παρακολούθησα στη δουλειά του στο Δήμο ως δημοτικό σύμβουλο, στις δευτεριάτικες παρουσίες του στο δημοτικό ραδιόφωνο και στην πλούσια δράση του ως προέδρου της Επιτροπής Ειρήνης στην οποία με δική του πρόταση ευχαρίστως συμμετείχα.
Για μένα ένα κριτήριο μετράει πολύ μετά θάνατον. Όλοι τον θαυμάζουν και τον επαινούν. Θα μου πείτε, τι νόημα έχει αυτό. Δεν αναφέρομαι στο λεγόμενο «ο νεκρός δεδικαίωται». Τα καλά λόγια τα άκουγε ο Γιώργος και όσο ζούσε.
Οι κομματικοί σύντροφοί του τον έκλαψαν και τον τίμησαν, το ίδιο τον τίμησαν και οι παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου. Εκτίμησα και συγκινήθηκα ιδιαίτερα με το κείμενο του Δημάρχου Μανόλη Τσέπελη.
Κλείνοντας το κείμενό μου αυτό θα προσθέσω ένα βιογραφικό του και ένα απόσπασμα από χαιρετισμό του Θωμά Βουγιουκλή.
«Ο Γιώργος Κολλάρος γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και ήρθε στην Ξάνθη το 1974 ως φοιτητής του τμήματος πολιτικών μηχανικών. Παρέμεινε στην Ξάνθη και συνέχισε την ακαδημαϊκή του καριέρα ως μέλος ΔΕΠ όπου έφτασε στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή, ενώ το επιστημονικό του πεδίο ήταν οι συγκοινωνίες. Ήταν μέλος του ΚΚΕ από το 1975 και είχε διατελέσει πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης του Νομού Ξάνθης, επί σειρά ετών μέλος της Διοίκησης του ΤΕΕ Θράκης και του Πανελλήνιου Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών, Γραμματέας του Συλλόγου μελών ΔΕΠ της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης. Στις δημοτικές εκλογές του 2010 και του 2014 είχε εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος, ως επικεφαλής της παράταξης της Λαϊκής Συσπείρωσης».
Ο Θωμάς Βουγιουκλής ανάμεσα στα άλλα γράφει:
«Ο Γιώργος Κολλάρος ήταν πάντα ‘Πολίτης’ με όλη τη σημασία της λέξης. Συνεπής κομμουνιστής, ιδεολόγος, αγωνιστής, υπόδειγμα δασκάλου και επιστήμονα, διεκδικητής, επίμονος στην αναζήτηση της αλήθειας, λιτός στον τεκμηριωμένο λόγο, συνδυασμός του ήπιου και απόλυτου κοινωνικού επιχειρήματος. Ο μειλίχιος μαρξιστικός λόγος του με τα απαραίτητα επιχειρήματα πάντοτε κατακτούσε τους πάντες. Δεν αποτελούν αυτά γνώμες δικές μου αλλά πολλών άλλων και μάλιστα πολιτικών του αντιπάλων. Τους άκουγα πάντα να μιλάνε με θαυμασμό και ήταν περήφανοι για τη συνεργασία τους με τον Γιώργο. Εξαιρετικά σημαντική η τακτική εβδομαδιαία ενημέρωσή του πολιτική, πολιτισμική στο Δημοτικό Ραδιόφωνο που αποτέλεσε θεσμό ενημέρωσης των πολιτών.
Και όταν ήρθαν τα προβλήματα υγείας και όλοι τον συμβουλεύαμε να ξεκουραστεί λίγο, αυτός δεν περιόριζε καθόλου και καμμιά στιγμή το πάθος του για το κοινό καλό και τις σοσιαλιστικές ιδέες του. Αταλάντευτος στις διεκδικήσεις των εργαζομένων και των ανθρώπων του πνεύματος και κυρίως της νεολαίας. Τον απασχολούσαν από το πιο μικρό πρόβλημα και ανάγκη του κάθε πολίτη της Ξάνθης μέχρι τα οικουμενικά προβλήματα. Παρών σε κάθε πολιτιστική εκδήλωση με παρεμβάσεις, υποδείξεις και προτάσεις. Πάντα στο πλευρό του Εργαζόμενου, της Ειρήνης και του Κομμουνισμού!»
Στις 25 Μαρτίου 2020, το πρωί, απομονωμένος στην Αβραμυλιά, μόλις πληροφορήθηκα από την Ελένη Διαφωνίδου το τρομερό νέο, μετά το σοκ δήλωσα στο «Εμπρός» δυο απλά λόγια:
«Ένας συνεπής αγωνιστής της ειρήνης, του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Ένας γνήσιος κομμουνιστής. Ένας πρωτοπόρος, πάντα πρώτος στα δύσκολα. Καλό ταξίδι Γιώργο… Παρηγοριά σε οικείους και συνοδοιπόρους».
1600 ώρες χωρίς τον φίλο και συνοδοιπόρο Γιώργο Κολλάρο…
Δυστυχώς οι ώρες περισσεύουν… Τις σκεπάζει ευτυχώς η ανάμνηση της γόνιμης διέλευσής σου από τη ζωή…
Θανάσης Μουσόπουλος
Φιλόλογος-συγγραφέας-ποιητής
