Περί γειτονίας με την Τουρκία
Η συζήτηση στην παρέα για την γείτονα και φίλη Τουρκία και τις συνεχείς και χωρίς διάθεση τερματισμού των παραβιάσεων και παραβάσεων εναέριων και θαλάσσιων συνόρων και άλλων προκλήσεων καθημερινά σχεδόν.
Ελέχθησαν πολλά. Ο πυρήνας της συζήτησης η αναφορά σ’αυτό που είπε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στον Κεμάλ Ατατούρκ · «Είμαστε καταδικασμένοι να γειτονεύουμε».
Πρέπει ως εκ τούτου λοιπόν, συμφώνησε η ομήγυρη, να συνεχίσουμε αυτή την επικίνδυνη γειτνίαση και να κερδίσουμε όσο περισσότερους πόντους μπορέσουμε στο μεγάλο χαρτοπαίγνιο που παίζεται γύρω μας…
Γ.Δ.
Οι επισημάνσεις δεν αρκούν
Δεν μπορεί κανείς λογικός άνθρωπος και κυρίως του ιδιωτικού, επιχειρηματικού τομέα να μη συμφωνήσει με όσα δήλωσε προχθές ο Κώστας Ζαγναφέρης στο ρεπορτάζ της εφημερίδας μας στη σελίδα 9.
Οι επισημάνσεις του σωστές, οι παρατηρήσεις του επίσης, η διάγνωση σωστή, αλλά υπάρχει κάτι που λείπει. Κι αυτό που λείπει είναι η λύση.
Αγαπητέ Κώστα, μείναμε στις διαπιστώσεις. Έργο δεν τελειώνει όμως με την διαπίστωση μόνον. Περιμέναμε από σένα ως εκ του ιδιωτικού τομέα προερχόμενος, να παραγάγεις έργο.
Δυστυχώς, στη θητεία σου δεν έγινε αυτό. Έμεινες στο να δημοσιοποιείς τις αγκυλώσεις της δημόσιας δυσλειτουργίας. Κάποια πράγματα όφειλες να είχαν λυθεί και άλλα να δρομολογηθεί.
Το ότι για άλλη μια φορά κάνεις τις επισημάνσεις σου, πλέον, μικρή αξία έχουν. Η ευκαιρία που είχες πέρασε.
Γ.Δ.
Άμεση λύση για χρήση αιγιαλού
Διαδικασίες fast track για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας καθιερώνει το υπουργείο Οικονομικών. Με απόφαση που υπογράφουν οι υπουργοί Τάκης Θεοδωρικάκος, Κωστής Χατζηδάκης και ο υφυπουργός Οικονομικών Απόστολος Βεσυρόπουλος, προβλέπεται η προσκόμιση μόνο των απαραίτητων δικαιολογητικών προκειμένου να υπογραφούν και να προχωρήσουν γρήγορα οι συμβάσεις παραχώρησης για την εκμετάλλευση παραλιών. Η κίνηση αυτή κρίθηκε επιβεβλημένη, λόγω των συνθηκών έκτακτης ανάγκης που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού.
Γ.Δ.
Καιρικό
Η συζήτηση στην παρέα χθες, τι άλλο; η αλλαγή του καιρού.
Που από τους 35 βαθμούς το Σαββατοκύριακο, έπεσε στους 23-25, συνοδεία βροχής και αέρα μάλιστα.
Καιρικές ιδιοτροπίες τις οποίες έχουμε συνηθίσει πλέον. Βέβαια από το ζενίθ στο ναδίρ, είναι μια διαδρομή που σε αναστατώνει και σου χαλάει τη διάθεση γενικώς.
Όμως, υπάρχει και κάτι ακόμη. Θα πρέπει να συνηθίσουμε στις ξαφνικές και μεγάλες κλιματολογικές αλλαγές. Κι αυτό διότι το περιβάλλον έχει πληγωθεί πάρα πολύ εδώ και χρόνια, και τώρα πληρώνουμε τον λογαριασμό με ακραία φυσικά φαινόμενα που είναι σοβαρά έως καταστροφικά.
Γ.Δ.
Φτάνει τόσο γυαλί
Όποια τηλεόραση ή ραδιόφωνο κι αν ανοίξεις, θα πέσεις σε κάποιον υπουργό που σχολιάζει, ασκεί κριτική στην προηγούμενη κυβέρνηση ή στη χειρότερη περίπτωση τσακώνεται με κάποιον Συριζαίο. Υπουργοί που είχαν θεωρηθεί η αιχμή του μεταρρυθμισπκού δόρατος μοιάζει να ασχολούνται περισσότερο με την προσωπική πολιτική τους ατζέντα παρά με τα θέματα του υπουργείου τους.
Ίσως κάποια στιγμή, πριν είναι πολύ αργά, ο Πρωθυπουργός που επενδύει σε μια πιο τεχνοκρατική και όχι λαϊκιστική αντίληψη της πολιτικής θα πρέπει να τους εξηγήσει ότι πολιτικό μάνατζμεντ δεν σημαίνει λόγια του αέρα και ανέξοδες υποσχέσεις, αλλά καθημερινή μάχη με τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και τις ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις του μέλλοντος.
Μπορεί το πολιτικό κλίμα να έχει αλλάξει, μπορεί οι προσδοκίες της κοινωνίας για έξοδο από το τούνελ της κρίσης να είναι ορατές, αλλά ο χρόνος και τα προβλήματα δεν περιμένουν. Και η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο πρόσκαιρος ενθουσιασμός πολύ εύκολα μεταβάλλεται σε οργή και αγανάκτηση αν οι ελπίδες που έχουν επενδυθεί, διαψευστούν.
Γ.Δ.
Η μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία από συστάσεως ελληνικού κράτους…
Η ψηφοφορία στη Βουλή για τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου κατά του πρώην Υπουργού Δ. Παπαγγελόπουλου δεν ήταν μια συνηθισμένη υπόθεση. Για πρώτη φορά πρώην υπουργός της Ελληνικής δημοκρατίας κατηγορείται για σύσταση συμμορίας, δωροληψία και εκβιασμό.
Η απόφαση αποτελεί προπομπό παραπομπής της ομάδας Ρασπούτιν σε Ειδικό Δικαστήριο και ήρθε μετά τις ανατριχιαστικές αποκαλύψεις που προέκυψαν από τις εργασίες της προανακριτικής επιτροπής και από τις επώνυμες καταθέσεις τεσσάρων ανώτατων εισαγγελικών λειτουργών και του επιχειρηματία Σάμπυ Μιωνή.
Δεν αφορά καν στο «σκάνδαλο Novartis» το οποίο παρέμεινε για μια ακόμα φορά στο απυρόβλητο αφού, από την προηγούμενη κυβέρνηση δεν χρησιμοποιήθηκε παρά σαν πρόσχημα για τη διαπόμπευση των πολιτικών της αντιπάλων. Πρόκειται κυρίως για μία υπόθεση που αφορά την αξιοπιστία του πολιτικού και δικαστικού συστήματος της χώρας.
Κατηγορήθηκαν 10 πολιτικά πρόσωπα, χωρίς, όπως αποδείχτηκε, να υπάρχουν καν αποχρώσες ενδείξεις σε βάρος τους. Οι καταθέσεις των μαρτύρων στοιχειοθέτησαν την κατηγορία ότι το «μεγαλύτερο μεταπολεμικό σκάνδαλο» ήταν τελικά η μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία για τη στήριξη της οποίας στήθηκε ολόκληρο παραδικαστικό κύκλωμα ενώ ο εμπνευστής του κυκλώματος, κατονομάστηκε επανειλημμένως από τους μάρτυρες.
Το κατηγορητήριο όμως – για «σύσταση συμμορίας» – δεν στρέφεται μόνον κατά του πρώην Υπουργού και των παραδικαστικών «φίλων» του. Στρέφεται επί της ουσίας εναντίον εκείνων που τον επέλεξαν για να κάνει τη βρώμικη δουλειά της «Αριστεράς», που ενέκριναν το έργο του και τον ενθάρρυναν να το υλοποιήσει χωρίς ηθικούς δισταγμούς….
Βαρβαρότητα με βιτριόλι
Το περιστατικό συνέβη προχθές στην Αθήνα. Μια γυναίκα, για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους, επιτέθηκε και έριξε βιτριόλι σε γυναίκα 35 χρόνων. Το θύμα της αποτρόπαιης αυτής πράξης πήγαινε στην εργασία της.
Η δράστιδα το γνώριζε, την περίμενε και την περιέλουσε με το καυστικό αυτό υγρό, προξενώντας σοβαρά εγκαύματα στο πρόσωπο και το σώμα. Αυτό το περιστατικό.
Η ουσία είναι ότι η συγκεκριμένη πράξη πέρα από το γεγονός ότι είναι βάρβαρη, δείχνει και τον πολύ κακό ψυχικό κόσμο της δράστιδος που με τον τρόπο εκδίκησης ουσιαστικά «εξαφανίζει» το θύμα. Του αλλάζει πρόσωπο και το κυριότερο του καίει την ίδια την ψυχή του.
Είναι προφανές πως στην ενέργεια αυτή η δράστιδα οδηγήθηκε από αντιζηλία και διάθεση εκδίκησης. Κάποτε, πριν πολλά χρόνια, η εκδίκηση με βιτριόλι ήταν συχνό φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία.
Εδώ και χρόνια έχει μειωθεί σημαντικά και όποτε εμφανίζεται συγκλονίζει την κοινή γνώμη.
-Βάρβαρη και αποτρόπαιη πράξη.
Γ.Δ.
“Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους…”
Την λέγανε Ζωή και η ζωή της έσβησε με τον πιο φρικιαστικό τρόπο μια παγερή νύχτα του Δεκέμβρη στην Ξάνθη. Την λέγανε Ελένη και η ζωή της έσβησε βασανισμένη ανελέητα από τους βιαστές και φονιάδες της μια μέρα στην Ρόδο. Και στις δυο περιπτώσεις αποδόθηκε δικαιοσύνη. Οι ειδεχθείς φονιάδες θα πληρώσουν με την ισόβια στέρηση της ελευθερίας τους. Πόσες γυναίκες, νεαρές κοπέλες προηγήθηκαν, θύματα της διαστροφής, του σεξισμού, του ρατσισμού, της απανθρωπιάς, της ωμής βίας… Πόσες έπονται αν δεν σταματήσει αυτή η υπάνθρωπη συμπεριφορά. Πόσες χάθηκαν και μαζί τους άφησαν πίσω τους γκρεμισμένες ζωές.
Ήταν εκείνη τη στιγμή που ο φωτογραφικός φακός αποτύπωσε τη μάνα της Ελένης, το πρόσωπο της οποίας έχει γράψει όλον τον σπαραγμό της. Η φιγούρα της βγαλμένη από αρχαία τραγωδία να ρίχνει ανάθεμα σ’ όλους τους βασανιστές του κόσμου, να ξορκίζει το μίσος και τη βία και να πονάει για την Ελένη της γιατί όπως λέει ο Γιάννης Ρίτσος:
«Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί
Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι».
Ποτέ άλλη Ζωή ποτέ άλλη Ελένη!
Τραπεζάκια έξω… και στο οδόστρωμα
Η κρίση του κορωνοϊού μπορεί να αποδειχθεί μέγιστη ευκαιρία για επέκταση του δικτύου πεζοδρόμων των πόλεων, που τα τελευταία χρόνια έχει φρενάρει λόγω της 10ετούς κρίσης η οποία έχει ματαιώσει πολλά σχέδια πολεοδομικών παρεμβάσεων, καθώς τα δημοτικά χρήματα έπρεπε δικαίως να κατευθυνθούν σε κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία και σε υπηρεσίες αρωγής των φτωχών. Παράλληλα, η μείωση των εισοδημάτων έφερε συρρίκνωση των υπηρεσιών εστίασης, δημιουργώντας ερήμωση σε κομμάτια των κέντρων των πόλεων.
Και τώρα, ξάφνου, λόγω κορωνοϊού, η εστίαση ζητά διπλούς και τριπλούς χώρους για να απλώσει τα τραπεζάκια της. Η μάχη που θα διεξαχθεί, δεν θα είναι ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα και τους πεζούς που θέλουν χώρο για να περπατήσουν αλλά μια μάχη ανάμεσα στον άνθρωπο και στο αυτοκίνητο. Η ιδέα να επεκταθούν οι επιχειρήσεις εστίασης (εστιατόρια, καφέ, μπαρ κ.λπ.) σε κεντρικές οδούς των πόλεων, ενδέχεται να αποδειχθεί ένα από τα θετικά απομεινάρια της κρίσης του κορωνοϊού.
Η κρίση της εστίασης και η απεγνωσμένη ζήτηση χώρου ενδέχεται να λειτουργήσει ως επιταχυντής, όπως η καραντίνα λειτούργησε στον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους. Αλλαγές που θα χρειάζονταν πέντε χρόνια έγιναν μέσα σε δέκα μέρες και δίχως κανείς να κουνήσει το δακτυλάκι του. Και αφού αυτό ωριμάσει και ο καινούργιος τρόπος ζωής της πόλης κατοχυρωθεί πρακτικά, τότε θα έρθει και η σειρά της κανονικής πεζοδρόμησης με όλους τους τύπους και τις μελέτες…
Δ.Ε.
