Νιώθω την ανάγκη, ως ένας από τους τελευταίους Γραμματείς του ΠΑΣΟΚ, όταν αυτό ακόμη είχε χαρακτηριστικά μαζικού κόμματος, να κάνω μια εκτίμηση της εσωκομματικής διαδικασίας διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι αλήθεια ότι οι κκ. Μωραϊτης, Σπίρτζης, Ξενογιαννακοπούλου έκαναν το καθήκον τους και τήρησαν τις δεσμεύσεις τους απέναντι στον κ. Τσίπρα (ο κ.Ραγκούσης στερούνταν πάντα κομματικής αναφοράς). Στη λίστα των μελών του διορισμένου διευρυμένου καθοδηγητικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ, φιγουράρουν ονόματα που μπορεί στον πολύ κόσμο να μην λένε τίποτα αλλά για όσους γνωρίζουμε τη γεωγραφία της, στελεχιακά μεσαίας, κομματικής διαστρωμάτωσης, του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, λένε αρκετά πράγματα.
Οι προσχωρήσεις (παρά τα αντιθέτως λεγόμενα) διατρέχουν εντυπωσιακά όλες τις τάσεις του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Επιβεβαιώνεται η καθολική προσχώρηση των εναπομεινάντων μελών της «Αριστερής Πρωτοβουλίας» του μακαρίτη Γιώργου Παναγιωτακόπουλου. Όσοι δεν είχαν προσληφθεί (υπαλληλικά ή πολιτικά) από το γραφείο κυρίως του κ. Σπίρτζη, προσχώρησαν τώρα. Αν μάλιστα δεν τύχαινε ο κ. Πολυζωγόπουλος να έχει αυτή την ορκισμένη «γεννηματική» του αφοσίωση, η προσχώρηση θα αφορούσε και το σύνολο του πάλαι ποτέ συνδικαλιστικού του ΠΑΣΟΚ. Επίσης προσχώρησαν και προεδρικοί και εκσυγχρονιστές και του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου. Πρώην βουλευτές του 2009-2012 αλλά και παλαιότεροι, πρώην περιφερειάρχες και αντιπεριφερειάρχες, πρώην υποψήφιοι βουλευτές, πρώην στελέχη οργανισμών του δημοσίου. Έχουν αναφορές σε κεντρικό αλλά και σε περιφερειακό επίπεδο.
Σημαντικό, το ότι έχει προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ μεγάλο ποσοστό των ηλικιακά μεσαίων στελεχών, με … κομματική καριέρα, που δεν πρόκαναν να γευθούν επαρκώς (πλην λίγων εξαιρέσεων), τις θέσεις εξουσίας. Τα στελέχη αυτά, 35-45 ετών, κατείχαν καίριες εσωκομματικές θέσεις στο ΠΑΣΟΚ αλλά όχι και θέσεις στη νομή της εξουσίας. Τότε -θα μου πείτε- το εγχείρημα επέτυχε. Οργανωτικά θα έλεγα αρκετά. Το πρεσάρισμα, των γνωστών για τις οργανωτικές τους ικανότητες Σπίρτζη και Μωραίτη, απέδωσε. Σωστά τους εκπαίδευσε στον κομματικό κομφορμισμό το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του, χωρίς αυτούς, δεν θα είχαν καμιά τύχη στο εγχείρημα. Σπίρτζης και Μωραίτης ξέρουν «να πατούν τον κάλο» του ωφελιμισμού της γενιάς τους και όχι μόνο.
Είναι όμως έτσι; Ουσιαστικά πολιτικά πέτυχε κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ; Προσέλκυσε όσους αγάπησαν και συμπορεύτηκαν με το ΠΑΣΟΚ στα 40 χρόνια της πορείας του, για τις αρχές του, για την ιδεολογία του, για την μέριμνά του για τους αδικημένους, για τον ριζοσπαστισμό του και τόσα άλλα; Ακόμη και εάν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015 και 2019, πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη σημερινή του σύνθεση, είναι ο φυσικός διάδοχος όλων των παραπάνω, που πρέσβευε το ΠΑΣΟΚ;
Αναγνωρίζουν στον κ. Τσίπρα τον ρόλο του ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης; Πιστεύουν ότι πολιτεύτηκε με σχέδιο και αποτέλεσμα για τον λαό και την προοδευτική παράταξη; Υιοθέτησε και υλοποίησε αλλαγές στο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα χάριν του δημοσίου συμφέροντος και των αδυνάτων;
Κατά τη γνώμη μου η απάντηση στο ερώτημα είναι: ΣΑΦΩΣ ΟΧΙ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας πολιτεύτηκαν ερασιτεχνικά σε τεχνοκρατικό πολιτικό επίπεδο, καιροσκοπικά, παλαιοκομματικά, πελατειακά σε αμιγώς πολιτικό επίπεδο και αισχρά σε ηθικό πολιτικό επίπεδο. Το δίλημμα ή ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης, εξαντλήθηκε με την ψήφο δυσανεξίας προς τον κ. Τσίπρα στις φετινές εκλογές, που τον ανέβασε στο 31%. Στην ουσία η απάντηση στο δίλημμα ή Τσίπρας ή Μητσοτάκης οι άνθρωποι που πίστεψαν και συμπορεύτηκαν με το ΠΑΣΟΚ απαντούν: ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ».
Σωκράτης Ξυνίδης
