Υπ. δημοτικός σύμβουλος δήμου Ξάνθης με το συνδυασμό “Δήμος Πρότυπο” του Χαρ. Δημαρχόπουλου
Ο γνωστός Ορθοπαιδικός και Πρόεδρος του αθλητικού συλλόγου ‘Λεύκιππος’ περιγράφει τη άρρηκτη σχέση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τον εθελοντισμό και πώς ο ίδιος προσεγγίζει ως πρόκληση την ανάγκη συνεργασίας στο Δημοτικό Συμβούλιο για το σχεδιασμό και τη δέσμευση υλοποίησης μιας μακροπρόθεσμης αναπτυξιακής στρατηγικής για το δήμο
Με αποφασιστικότητα και… φόρα, όπως ο ίδιος αναφέρει, επιστρέφει στα αυτοδιοικητικά ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό «Δήμος Πρότυπο» του Μπάμπη Δημαρχόπουλου ο Ματθαίος Σαββίδης και μέσα από τη συνέντευξή του στο «Ε» περιγράφει τον τρόπο που ο ίδιος προσεγγίζει την αυτοδιοίκηση, κάνει λόγο για ένα «κοινωνικό συμβόλαιο» όλων των αιρετών για να καθοριστούν και να υλοποιηθούν τα οράματα για την Ξάνθη και τονίζει με νόημα ότι, «για να γίνει πιο ανθρώπινη και θελκτική η πόλη χρειάζονται ρήξεις και γκρεμίσματα και όχι φτιασίδια και γιατροσόφια».
«Ε»: Ποια είναι η φιλοσοφία σας για την άσκηση διοίκησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Μ.Σ.: Ο ρόλος του Δήμαρχου είναι θεσμικός. Ο Δήμαρχος πρέπει να έχει οράματα και να θέτει στόχους. Η υλοποίηση και διαχείρισή τους αφορά τους αιρετούς και τις υπηρεσίες.
Ο δήμος και κάθε μηχανισμός του πρέπει να λειτουργεί ομαλά και ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο Δήμαρχος. Πρέπει η λειτουργία της πόλης να είναι εύρυθμη ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ εξαρτάται «από τη διάθεση» του Δημάρχου, των αιρετών και των δημοτικών υπαλλήλων. Οι υπηρεσίες πρέπει να λειτουργούν απρόσκοπτα και αυτό πρέπει να το διασφαλίσουμε όλοι μαζί. Καθώς μάλιστα ο «Κλεισθένης» ευνοεί τις συνεργασίες, στο νέο δημοτικό συμβούλιο που θα προκύψει, όλοι μαζί να συμφωνήσουμε, ότι θα στηρίξουμε την ανεμπόδιστη λειτουργία του δήμου και οι αιρετοί να συνεργαστούμε ώστε να σχεδιάσουμε οραματικά την πόλη, να είναι πιο ανθρώπινη και πιο ελκυστική.
Για την ποιότητα ζωής μας όμως, η συνεργασία δεν πρέπει να αφορά μόνο τους αιρετούς, αλλά και τους δημότες. Είναι θέμα αλληλεγγύης αλλά και αλλαγής της κουλτούρας μας στην καθημερινότητά μας. Οι υπηρεσίες π.χ. Καθαριότητας, Πρασίνου κλπ πρέπει να δουλεύουν σωστά, αλλά κι εμείς, ως δημότες οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τα όποια προβλήματα προκύπτουν με κατανόηση και διάθεση για συνεργασία. Δεν πρέπει να διεκδικούμε ποιότητα ζωής μόνο για… τη δική μας γειτονιά! Εγώ λέω, να κάνεις κριτική από οποιαδήποτε θέση, αρκεί να έχει προηγηθεί η αυτοκριτική σου.
Ο στόχος λοιπόν, του νέου δημοτικού συμβουλίου πρέπει να είναι μέσα στην επόμενη πενταετία/ δεκαετία να αλλάξει την κουλτούρα της πόλης. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο μπορούν να δρομολογηθούν και τα εμβληματικά έργα πνοής για την Ξάνθη.
«Ε»: Οι υποψήφιοι για το δήμο Ξάνθης είναι κάποιες εκατοντάδες. Πώς πιστεύετε ότι μπορεί μέσα σε ένα δημοτικό συμβούλιο να συνδυαστεί δημιουργικά η εμπειρία των παλαιότερων με τους νέους στην πολιτική;
Μ.Σ.: Πολλοί ισχυρίζονται πως η απλή αναλογική, που εισάγεται για πρώτη φορά φέτος με το «Κλεισθένη», θα δημιουργήσει δυσλειτουργικά προβλήματα στους δήμους. Η γνώμη μου είναι ότι έχει και την καλή της πλευρά! Ένας λόγος που αποσύρθηκα την προηγούμενη φορά που είχα εμπλακεί στα αυτοδιοικητικά ήταν, ότι ο δήμος λειτουργούσε βασικά δημαρχοκεντρικά και χωρίς δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης των δημοτικών συμβούλων. Είμαι βέβαιος ότι με το νέο σύστημα τα πράγματα θα επανατοποθετηθούν, σε άλλη βάση. Καλοί υποψήφιοι υπάρχουν σε όλους τους συνδυασμούς. Πιστεύω στο αισθητήριο του κόσμου και ότι θα επιλέξουμε αυτούς που θεωρούμε άριστους. Αλλά κι αν δε το κάνουμε, ας δεχθούμε τις συνέπειες των επιλογών μας. Αυτή άλλωστε δεν είναι και η έννοια της Δημοκρατίας; Δεν υπάρχουν τέλειος Πρωθυπουργός, τέλειος Δήμαρχος ή δημοτικός σύμβουλος. Αν μη τι άλλο όμως, όσοι θέτουμε υποψηφιότητα, υποκινούμαστε από την διάθεση για προσφορά, με την έννοια του εθελοντισμού, να διαθέσει δηλαδή ο κάθε υποψήφιος κομμάτι από τον εαυτό του, ανιδιοτελώς, χωρίς να επιδιώκει αντάλλαγμα ή αντίδωρο.
Για παράδειγμα, εμείς στο Λεύκιππο που δημιουργήσαμε μία ολοκαίνουρια αθλητική ομάδα από το μηδέν. Μέσα σε μία τριετία μετά από πολλά λάθη, από πολλές δυσκολίες, από πολλά έξοδα φτάσαμε στο σημείο να υπάρχουμε στον αθλητικό χάρτη. Δεν έχει σημασία αν κάναμε επιτυχίες, αλλά ότι γράφουμε ιστορία. Αφήσαμε τους καναπέδες μας, αφήσαμε την καλοπέρασή μας, και συνεργαστήκαμε για να χτίσουμε το σύλλογο, ώστε να ενισχυθεί ο αθλητισμός στην πόλη, να δοθεί διέξοδος σε περισσότερα παιδιά, να ενδυναμωθεί η ιδέα του γνήσιου εθελοντισμού. Κι εμείς από αυτό παίρνουμε χαρά και επιπλέον έτσι, δίνουμε παράδειγμα στα παιδιά μας. Αυτό αποτελεί ένα μέρος, αυτού που έλεγα και στην προηγούμενη θητεία μου , είναι ότι αφού παραλάβαμε την πόλη των γονιών μας, ας φτιάξουμε την πόλη των παιδιών μας με όραμα, μεράκι κι αγάπη. Αυτό είναι το χρέος μας ως δημοτών και ως γονιών.
«Ε»: Πώς μπορούν οι αιρετοί να προσεγγίσουν τους πολίτες ώστε να τους κάνουν να αλληλεπιδράσουν πιο ενεργά με το δήμο;
Μ.Σ.: Για να είναι επιτυχής μία συνεργασία παντού αλλά και στα κοινά απαιτεί να ανήκεις σε μια ομάδα ομοϊδεατών σου, το ίδιο… τρελών υπό μία έννοια, που να έχει στόχευση και πίστη στο σκοπό. Και με κάποιο τρόπο να μεταφέρεις τα οράματά σου στον κόσμο! Και να τους πείθεις ότι το όραμα, μας αφορά όλους, ώστε να… γουστάρουμε που είμαστε ξανθιώτες! Κανείς δε μπορεί να λειτουργήσει μόνος του, ούτε να μεγαλουργήσει χωρίς συνοδοιπόρους η συνεργάτες! Αυτό είναι το νόημα, αλλά και η ουσία. Και δε μπορεί να στηρίζεται κάθε εγχείρημα μόνο στη λογική, αλλά και στο συναίσθημα!
Για μένα όμως, υπάρχει και μια κόκκινη γραμμή. Δεν μπορώ να αποδεχτώ ούτε αυτούς που πλούτισαν, ούτε αυτούς που ανελίχθηκαν κοινωνικά μέσω της συμμετοχής στα κοινά, είτε στην κεντρική πολιτική σκηνή είτε στα αυτοδιοικητικά. Σ’ αυτό όμως θεωρώ πως είμαστε συνυπεύθυνοι όλοι μας με τις εκάστοτε επιλογές μας!
«Ε»: Πού αισθάνεστε ότι μπορείτε να είστε χρήσιμος σε αυτή τη διαδικασία; Πού τοποθετείται το στίγμα της υποψηφιότητάς σας;
Μ.Σ.: Νομίζω ότι αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε όλοι, είναι ένα «κοινωνικό συμβόλαιο». Δηλαδή, όλοι όσοι εκλεγούν, που ανάμεσά τους πιστεύω ότι θα είμαι κι εγώ, να συνεργαστούν- γιατί θα αναγκαστούν έτσι κι αλλιώς να το κάνουν- και αντί να μοιράζονται οι θέσεις, να μοιράζονται οι ιδέες, που πρέπει να συγκεραστούν, ώστε να δημιουργηθεί ένα πλάνο δεκαετίας με τη δέσμευση ότι όποιος διαδέχεται τον άλλο θα ακολουθεί αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο με τους πολίτες. Και αυτό πρέπει να γίνει οραματικά και με στοχοπροσήλωση.
Όπως για παράδειγμα το χρόνιο θέμα του κολυμβητηρίου. Προσωπική μου άποψη είναι ότι το κολυμβητήριο δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργήσει με την ίδια χρήση, αυτή του παρελθόντος! Πρέπει να αποδεχθούμε τα χρόνια προβλήματα της παλαιότητας, της νομιμότητας, της θέσης που βρίσκεται. Πρέπει να θέσουμε ως στόχο/σκοπό την αλλαγή χρήσης της δεξαμενής, αλλά και του λιμνίου γενικά. Να γίνει ας πούμε χώρος αποκατάστασης/αναψυχής με τις ανάλογες χρήσεις/προσθήκες έτσι ώστε να λυθούν με τον καλλίτερο τρόπο χρόνια αιτήματα/προβλήματα που ταλανίζουν την εκάστοτε δημοτική αρχή. Επιπλέον και ως όραμα λειτουργεί και δεύτερο όραμα προκύπτει εξ αυτών και δεν είναι άλλο από την δημιουργία ενός νέου/ με προδιαγραφές τόσο αγωνιστικές όσο και λειτουργικές, σύγχρονου κολυμβητηρίου στη περιοχή. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την ικανοποίηση πολλών αναγκών της πόλης που αφορούν την άθληση, την αναψυχή, την αποκατάσταση αλλά και την προσέλκυση επισκεπτών τόσο για αναψυχή, όσο και για αθλητικές εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου. Ως τελευταία, αλλά όχι έσχατη μου σκέψη θα ήθελα να αναφερθώ και στην επιτακτική ανάγκη συμμετοχής/συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο, καθώς θεωρώ πως έχει πολλά να προσφέρει κάτι τέτοιο στην Ανάπτυξη, στην Ευημερία και εν τέλει στην Ευτυχία του κάθε Ξανθιώτη.
