Στέργιος Γιαλάογλου
Δικηγόρος
Διαβάζω στον Τύπο ότι τελικά στις ευρωεκλογές θα συμμετάσχει και το μειονοτικό κόμμα ΚΙΕΦ (DEB) με υποψήφιους από την μουσουλμανική μειονότητα. Ομολογώ ότι κατανοώ την κίνηση καθώς πρέπει να δικαιολογήσει την παρουσία και την χρηματοδότηση του. Σε κάθε περίπτωση οι πόροι ενός τέτοιου εγχειρήματος, όπως και άλλων ανάλογων που αφορούν σε σωματεία και οργανώσεις με διεθνή προσανατολισμό θα έπρεπε να απασχολήσουν την ελληνική πολιτεία, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα στην παρούσα στιγμή. Ειλικρινά (πείτε με αφελή) πίστευα ότι δεν υπήρχαν πλέον περιθώρια για τέτοια εγχειρήματα. Και τούτο διότι οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια, σε ότι αφορά την μειονότητα, καθιστούσαν την ύπαρξη κόμματος, ξεπερασμένη.
Το γεγονός της εκλογής τεσσάρων βουλευτών από την μειονότητα στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, είχε επιβεβαιώσει μια νέα αντίληψη αναφορικά με τις δυνατότητες που μπορούν να έχουν τα μέλη της μειονότητας να εκπροσωπούνται ευπρεπώς και ουσιαστικώς μέσα από τα υπάρχοντα κόμματα, και είχε καταστεί πλέον συνείδηση στους επικεφαλής κάθε κόμματος, ότι τα στελέχη της μειονότητας δικαιούνται να έχουν περίοπτη και όχι διακοσμητική θέση στα ψηφοδέλτια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλά μέλη της μειονότητας, σε αντίθεση με τις περιορισμένες και αμφιλεγόμενες επιλογές του παρελθόντος, να θέλουν να εκτεθούν στην πολιτική και να διεκδικούν την ψήφο των συμπολιτών τους, σε κάθε πολιτικό ή συνδικαλιστικό στίβο, γεγονός που δείχνει μια ωρίμανση και μια εξέλιξη που χαρακτηρίζει πλέον τα πολιτικά δρώμενα στην περιοχή μας και που μόνο ωφέλιμη μπορεί να αποδειχθεί. Θεωρώ λοιπόν ατυχή και αδικαιολόγητη την συμμετοχή ενός αμιγώς μειονοτικού κόμματος στις επικείμενες ευρωεκλογές όπως και σε κάθε άλλη εκλογική αναμέτρηση, γιατί η περιχαράκωση προσώπων της μειονότητας σε έναν δήθεν κομματικό φορέα χωρίς ιδεολογία, υποδηλώνει έναν αδικαιολόγητο φόβο, μια ανασφάλεια που δεν συνάδει με την εξέλιξη των σχέσεων των δύο θρησκειών τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε η δημιουργία μειονοτικών κομμάτων με δικαιολογία μια αμφισβητούμενη εθνική ταυτότητα στοίχισαν στην ευαίσθητη Θράκη.
Γενικότερα τέτοιες δράσεις δείχνουν ανωριμότητα, συμπλεγματική και παρωχημένη αντίληψη για τις σχέσεις πλειονότητας και μειονότητας, αφού η ενθάρρυνση και διάδοση της “μειονοτικής” ιδέας, ωθεί τα μέλη τέτοιων δράσεων να συμπεριφέρονται φοβικά απέναντι σε άλλες θρησκείες και να απομονώνονται χωρίς λόγο. Είναι απολύτως αβάσιμη η επίκληση μιας δήθεν “καταπίεσης” και “καταπάτησης δικαιωμάτων” ως λόγο ίδρυσης μειονοτικού κόμματος στην Θράκη, που επιτάσσει την στοίχιση προσώπων υπό μια επικίνδυνη έξωθεν καθοδήγηση. Μια τέτοια κίνηση σημαίνει άρνηση ή αδυναμία προσαρμογής στις επικρατούσες συνθήκες ενός ευρωπαϊκά προσανατολισμένου κράτους όπου επικρατεί ισονομία και ισοπολιτεία.
Ας το δούμε διαφορετικά: Τί υπάρχει αυτήν την στιγμή που να δικαιολογεί την ύπαρξη μειονοτικού κόμματος; Τί θέλουν να πουν οι εμπνευστές μιας τέτοιας κίνησης; Ότι είναι ανεπαρκής η εκπροσώπηση της μειονότητας από τέσσερις μουσουλμάνους βουλευτές όπως οι Ιλχάν, Μουσταφά, Καραγιουσούφ και Ζεϊμπέκ με εγνωσμένη και αναμφισβήτητη προσωπικότητα και κύρος; Ότι δεν πρέπει η μειονότητα να εκφράζεται μέσα από τα υπάρχοντα κόμματα; Πώς είναι δυνατόν να ξεχνούν ότι αυτή η Πολιτεία έστω και με καθυστέρηση, εκσυγχρονίζει το θεσμό των Μουφτειών και τη Σαρία, δίνει δικαίωμα επιλογής στους μουσουλμάνους σε ζητήματα κληρονομικού και οικογενειακού δικαίου, ιδρύει Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών παρέχοντας την δυνατότητα πτυχίου Θεολογίας ΑΕΙ σε όλους τους έλληνες μουσουλμάνους πολίτες, διορίζει ιεροδιδάσκαλους σε όλα τα τεμένη προς υποβοήθηση του έργου των Μουφτήδων; πώς μπορούν να αγνοούν ότι η Πολιτεία ανταποκρίνεται στο αίτημα για δίγλωσσα σχολεία και το ξεκίνησε, εξυγιαίνει τα οικονομικά των διαχειριστικών επιτροπών βακουφικής περιουσίας, παρέχει σε όλους τους νέους και τις νέες της μειονότητας το δικαίωμα να εισαχθούν προνομιακά στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας με ειδική ποσόστωση;
Η απάντηση είναι ότι μπορούν να τα αγνοούν αν θέλουν να προωθήσουν συμφέροντα άλλης χώρας, και παράλληλες δομές όπως οι παραμουφτήδες, τα παρασχολεία, προς όφελος της ξένης χώρας που βρίσκεται πίσω από την λειτουργία μειονοτικού κόμματος, η οποία ανέκαθεν προωθούσε και ενθάρρυνε νοοτροπίες μειονοτικών ιδεοληψιών και ενίσχυε (με κάθε τρόπο) την δημιουργία μειονοτικών συνδυασμών. Έτσι πετύχαινε τον “χειρισμό” της μειονότητας δια του ασφυκτικού περιορισμού της σε παρακρατικούς κλειστούς σχηματισμούς. Ένας τέτοιος, είναι και το μειονοτικό κόμμα. Άλλωστε η σύνθεση του ψηφοδελτίου από πρόσωπα με σπουδές στην Τουρκία και με εμφανείς καταβολές ή σχέσεις με την γείτονα αποδεικνύει τον συλλογισμό αυτό. Μόνο ένα πρόσωπο από την πόλη μου, με ελληνικές σπουδές, περιλαμβάνεται στο ψηφοδέλτιο και ομολογώ ότι δεν περίμενα μια τέτοια κίνηση, καθώς μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι ένας νέος που γεννήθηκε, σπούδασε και καταξιώθηκε επαγγελματικά στην Ελλάδα, θα μπορούσε να εμφορείται από τέτοιες φοβικές και ανεξήγητα διχαστικές ιδέες.
Εν πάση περιπτώσει, θέλω να πιστεύω ότι η μειονότητα δεν θα ανταποκριθεί στην συγκεκριμένη πρωτοβουλία, με την ίδια θέρμη όπως στο παρελθόν. Τρέφω συγκεκριμένες προσδοκίες ότι έχουμε ωριμάσει αρκετά ως λαός, και ως Θρακιώτες για να αφήσουμε πίσω τις διαχωριστικές παρωπίδες του παρελθόντος. Η ελπίδα μου δεν είναι τυχαία. Βασίζεται σε πρόσωπα όπως η Αμέτογλου Χιουμεϊρά, η Ουφούκ Μουσταφά, η Σεβτζάν Σαδουλά που κοσμούν τα ευρωψηφοδέλτια των κομμάτων και αξίζουν την στήριξη μας. Οφείλουμε όλοι να δουλέψουμε για να αποδείξουμε ότι η Θράκη είναι πρότυπο αρμονικής συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων και όχι φράση κενή περιεχομένου ή ξύλινος λόγος. Να εργαστούμε για την συσσωμάτωση και όχι ενσωμάτωση της μειονότητας με βασικό εφόδιο την άριστη γνώση της ελληνικής γλώσσας.
Περιμένω την μέρα που θα μπορώ να διαβάζω τα προφίλ των μουσουλμάνων υποψηφίων βουλευτών ή δημάρχων, ή και απλών συναδέλφων μου δικηγόρων (και) στα ελληνικά για να γίνονται κατανοητά όλα όσα θέλουμε να πούμε, όλα όσα θέλουμε να καταλάβουμε, όλα όσα θέλουμε να πετύχουμε. Οι διαχωρισμοί δεν προσέφεραν απολύτως τίποτε διαχρονικά. Είμαστε όλοι πολίτες της Ελλάδας και της Ευρώπης. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε και να το μεταφέρουμε στα παιδιά μας που ακολουθούν. Γιατί η κοινωνία μας είναι πλέον καλύτερη και μπορεί να γίνει ακόμη καλύτερη.
