Λόγοι πολιτιστικοί και λόγοι οικονομικής ευημερίας οδήγησαν στην απόκτησης μιας συγκεκριμένης ταυτότητας για την Ξάνθη, αυτής του Καρναβαλιού. Η πόλη δημιούργησε το δικό της brand name και αναδείχτηκε, απέκτησε τουρισμό, τοπικές επιχειρήσεις ενισχύθηκαν οικονομικά και φορείς απέκτησαν αναγνωρισιμότητα.
Στο πέρασμα του χρόνου, η οικονομική κατάσταση της χώρας, ο ανταγωνισμός καθώς και η αμφιλεγόμενη διαχείριση θάμπωσαν την κεκτημένη εικόνα παρά το αυξημένο ενδιαφέρον των πολιτών. Η πόλη παρέμεινε προσκολλημένη σε ιδέες άλλων εποχών εξαρτημένη από οικονομικές βραχυπρόθεσμες λογικές μειωμένης ανταποδοτικότητας. Αντί να αποτελεί ένα από τα χρήσιμα εργαλεία ανάδειξης της περιοχής, το Καρναβάλι κατέληξε να καθορίζει σχεδόν αποκλειστικά την ταυτότητά της.
Σε προηγμένες ευρωπαϊκές πόλεις, με ανώτερη κρατική δομή και οικονομία, με διαφορετική πολιτιστική και πολιτισμική κουλτούρα αλλά και με λιγότερο ευνοϊκό φυσικό περιβάλλον, αντιλήφθηκαν την άμεση σχέση οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας με τις διοικητικές επιλογές ανθρωποκεντρικού οράματος.
Σε μία μικρή πληθυσμιακά πόλη με ένα αστικό περιβάλλον το οποίο έχει παραμείνει στάσιμο για διάφορους λόγους, παρουσιάζεται μια ευκαιρία διαλόγου για τους στόχους της τοπικής κοινωνίας σχετικά με τους όρους διαβίωσης στην επόμενη δεκαετία, μία ευκαιρία νέας ταυτότητας. Η επένδυση στον άνθρωπο και τις ανάγκες του μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα μιας νέας αντίληψης για την ζωή της περιοχής και ό,τι αυτή συνεπάγεται κοινωνικά και οικονομικά.
Κοινωνικά να επανασχεδιαστεί η λογική της αλληλεγγύης στα πλαίσια της καθημερινότητας. Η λογική των επιδομάτων και του δικαιώματος στην πρόνοια πρέπει να εξελιχθεί. Η κάλυψη των αναγκών σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς οφείλει να αγγίξει το απόλυτο, η διευκόλυνση της νέας μητέρας στην εργασία της και η ουσιαστική υποστήριξη στην ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών θα πρέπει να εξετασθεί. Να δοθεί προτεραιότητα στις πρωτοβουλίες υποστήριξης παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και να δημιουργηθούν δομές και υπηρεσίες παράλληλα με τις υπάρχουσες. Να αντιληφθεί η κοινωνία ότι οι ανάγκες υποστήριξης των ηλικιωμένων σε μια χώρα που δημογραφικά γερνάει, θα αυξηθούν.
Ο σχεδιασμός των υποδομών οφείλει να ακολουθήσει την αντίστοιχη φιλοσοφία. Η λογική διευκόλυνσης της μετακίνησης και της ασφάλειας μιας μητέρας, ενός παιδιού ή ενός ηλικιωμένου οφείλει να σχεδιαστεί με σύγχρονους όρους. Αυτό σημαίνει σύγχρονα οδικά δίκτυα, ασφαλή πεζοδρόμια, εναλλακτικά μέσα μεταφοράς, αύξηση κοινόχρηστων χώρων πρασίνου και υποδομές που θα καλύψουν τις πολυσύνθετες ανάγκες. Σημαίνει και σύγχρονες στρατηγικές ενοποίησης ώστε η χρήση μιας υπηρεσίας ή υποδομής που χρησιμοποιείται, να διευκολύνει ή να παροτρύνει την χρήση μιας άλλης. Ένας ποδηλατόδρομος που θα ενώνει ένα σχολείο με μια αθλητική εγκατάσταση, ένας πεζόδρομος που θα ευνοεί την μετακίνηση σε χώρους πρασίνου ή ένα δίκτυο μέσων μεταφοράς που θα συνδέει γειτονιές με πολυχώρους ψυχαγωγίας.
Η κοινωνική πολιτική στην τοπική κοινωνία να μην θεωρηθεί απλά ως μια πτυχή της γενικής διοίκησης αλλά να βελτιώσει την οικονομική και πολιτιστική της δυναμική. Να αποτελέσει στρατηγική επιλογή μετατροπής μια πόλης σε σημείο αναφοράς σεβασμού προς τον Πολίτη.
Στέλιος Τσετινές
Πολιτικός Μηχανικός
Τοπικός Σύμβουλος Δημ. Κοινότητας Ξάνθης
