Εδώ έχουν δίκιο
Πρόβλημα υποστελέχωσης έχουν οι περισσότεροι μικροί, λεγόμενοι δήμοι. Προβλήματα σοβαρά και υπαρκτά που αντιμετωπίζουν όλοι οι Δήμοι της ενδοχώρας: ελλιπές διοικητικό προσωπικό, ελάχιστο επιστημονικό, όπως μηχανικοί, υπηρεσίες που είτε είναι ανύπαρκτες είτε υπολειτουργούν (π.χ. τεχνικές υπηρεσίες). Από τις φιλόδοξες διακηρύξεις του «Καλλικράτη», περί δημιουργίας εντός των δύο πρώτων ετών της εφαρμογής του, Τεχνικών Υπηρεσιών, Πολεοδομίας κλπ σε κάθε δήμο, προσγειωθήκαμε στη σκληρή πραγματικότητα των Μνημονίων. Ναι μεν υπάρχουν βασικές υπηρεσίες, όμως, με πολύ λιγότερο κόσμο από την περίοδο προ κρίσης, καλούνται να βγάλουν πολύ περισσότερη δουλειά αφού έχουν επωμιστεί και την τεχνική υποστήριξη των μικρότερων Δήμων της ενδοχώρας.
Το βέβαιο είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να πάει μακριά. Χρειάζονται γενναίες προσλήψεις για να σταθεί στα πόδια της η Αυτοδιοίκηση. Όσο, δε, δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα, τόσο δίνεται «τροφή» και έδαφος σε κάποιους να οραματίζονται την αντικατάσταση των δημοτικών υπηρεσιών από ιδιώτες εργολάβους. Ένα Δήμο Α.Ε. με άλλα λόγια…
Δημ. Μαρ.
Η άλλη πλευρά
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος. Ο οποίος είναι σοβαρός και την ευθύνη της ύπαρξης του αντιλόγου την έχουν οι ίδιοι οι δήμοι και οι εκάστοτε δήμαρχοι. Οι οποίοι έναντι προσωρινών ικανοποιήσεων κάποιων πιέσεων ή πιέσεων συντεχνιών συνδικαλιστών, υποχωρούν και δεν εφαρμόζουν όσα πρέπει να υλοποιηθούν προς όφελος των δημοτών βέβαια.
Έτσι, οι παρεχόμενες υπηρεσίες χωλαίνουν, επικρατεί η νοοτροπία της μονιμότητας, της χαλαρότητας και του ωχαδελφισμού. Γνωστά πράγματα θα πει κανείς. Τα ζούμε, τα βλέπουμε. Η τοπική Αυτοδιοίκηση από βασικός πυρήνας εξυπηρέτησης των δημοτών και συμπαραστάτης αυτών, αρχίζει μια αρνητική λειτουργία που ουσιαστικά πρόκειται για δυσλειτουργία. Η οποία προκαλεί αγανάκτηση και άσχημα σχόλια. Αυτοί λοιπόν οι δημότες, έχουν επίσης δίκιο.
Γ.Δ.
Αντί ευχών
Οι γιορτές ημερολογιακά πέρασαν. Όμως το πνεύμα τους υπάρχει ακόμη. Κι αξίζει να σας παραθέσω δύο αποσπάσματα που τα έστειλε φίλος συμπολίτης με την σημείωση «… αποσπάσματα που ξεχώρισα και πρέπει να καλλιεργούμε στην κοινωνία».
Το πρώτο απόσπασμα: A)… από την ανάρτηση της Αγγελικής Σπανού, το απόσπασμα που αντιγράφω: «Μια άνοιξη της δεκαετίας του 40’ σε μια παραλιακή πόλη της Αλγερίας, στο Οράν, που έγινε το σκηνικό για τη μυθοπλασία του Α. Καμύ, ο δημοσιογράφος Ραμπάρ εγκλωβίζεται. Πηγαίνει εκεί για ένα ρεπορτάζ και τελικά πέφτει θύμα της καραντίνας για την πανούκλα που έχει απλωθεί στη πόλη και αποκλείεται εκεί. Στην αρχή θα κάνει ότι μπορεί για να φύγει, θα χρησιμοποιήσει θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να γυρίσει στο Παρίσι, εκεί όπου τον περιμένει η ζωή και η αγαπημένη του, αλλά στην πορεία του χρόνου θα αισθανθεί ότι αυτή η μάχη είναι και δική του και θα μείνει, με τη θέλησή του πια, για να παλέψει μαζί με τον γιατρό για την υγεία των άλλων». «…Δεν είναι ντροπή να προτιμάς την ευτυχία. Ναι, είπε ο Ραμπάρ, μα ίσως είναι ντροπή η ευτυχία του ενός…».
«Ε»
Το δεύτερο απόσπασμα
Το δεύτερο απόσπασμα το αντλώ από το βιβλίο της ιστορικού Μαρίας Ευθυμίου «Μόνο λίγα χιλιόμετρα» και αναφέρετε στο τρόπο που διασχίζουν τα ελάφια το ποτάμι:
“κολυμπώντας το ένα πίσω από το άλλο, στη σειρά, με το κεφάλι και το λαιμό ακουμπισμένα στη πλάτη του ελαφιού μπροστά τους. Έτσι στηρίζονται μεταξύ τους και μπορούν να διασχίσουν το ποτάμι ευκολότερα. Όταν αντιληφθούν ότι το πρώτο είναι κουρασμένο, το αφήνουν να περάσει τελευταίο, και ένα άλλο μπαίνει επικεφαλής».
«Ε»
Το παράδοξο του Σταύρου Θεοδωράκη
Υπάρχουν κάτι παίκτες του πόκερ που, στις βραδιές με γκίνια, μένουν στο παιχνίδι ροκανίζοντας τις μάρκες τους. Θα κερδίσουν μερικές γύρες, θα χάσουν περισσότερες. Θα κάνουν και θα «φάνε» μπλόφες. Μία φορά, όμως, θα παίξουν τα ρέστα τους. Αυτή η στιγμή έφτασε για τον Σταύρο Θεοδωράκη. Τώρα δεν υπάρχει «θα δούμε».
Τι θα κάνει; Θα πράξει αυτό που θεωρεί εθνικά ωφέλιμο, στηρίζοντας μία κυβέρνηση που, σύμφωνα και με τον ίδιο, είναι εθνικά επιζήμια; Θα ψηφίσει αυτό που θεωρεί εθνικό στηρίζοντας ταυτόχρονα την κυβέρνηση που καταγγέλλει κάθε μέρα; Θα είναι σαν να δικαιώνει τις εκτροπές που στηλιτεύει. Και θα καταστεί απολογητής του Τσίπρα, έτσι και η κυβέρνηση σταθεί με την ανοχή του Καμμένου. Στη δική του καμπούρα θα φορτώνεται κάθε κυβερνητικό ολίσθημα. Εν τέλει ο Θεοδωράκης καλείται να μας πει τι θεωρεί πιο ωφέλιμο. Να λυθεί το Μακεδονικό ή να φύγει αυτή η κυβέρνηση; Και τι προκαλεί μεγαλύτερη ζημία; Ο διπλωματικός τραυματισμός ή η παράταση του κυβερνητικού βίου;
Είναι ένα παράδοξο το οποίο θα μπορούσε να πάρει και το όνομά του. Μεγάλη απόφαση…
Κ.Γ.
Ανελίτικα
Στο κέντρο των πολιτικών συζητήσεων είναι αυτές τις ημέρες το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Αιτίες και αφορμές πολλές που ξεκινούν από τους ίδιους τους Ανελίτες συνήθως και τις δηλώσεις του αρχηγού Καμμένου. Ένας αρχηγός κόμματος (για λίγο ακόμη διότι πάει για διάλυση το μαγαζί) ο οποίος άλλα δηλώνει σήμερα, άλλα αύριο κι άλλα μεθαύριο. Η πολιτική σκηνή δεν μπορεί να τον παρακολουθήσει πλέον όπως και μερίδα των βουλευτών που προτιμούν τα αξιώματα που κατέχουν από το να αποχωρήσουν από την εξουσία της καρέκλας. Ανελίτικα τερτίπια που ο λαός μας τα έχει καταλάβει γι’αυτό και θα τους αφήσει εκτός βουλής τη φορά αυτή!
Γ.Δ.
Ο νομός πρέπει να απεχθάνεται τη στασιμότητα
Είναι λογικό πέρα για πέρα. Η στασιμότητα σημαίνει θάνατος. Σημαίνει ακόμη αποδοχή του μοιραίου, της μη αντίδρασης, της παράδοσης των όπλων. Δεν κερδίζει τίποτε ατομικά και συλλογικά από τη στασιμότητα που σε αποστασιοποιεί από τη δράση, τις εξελίξεις.
Ο νομός θα πρέπει τώρα, με την ευκαιρία των εκλογών να προχωρήσει μπροστά. Νομός, πόλεις, Περιφέρεια, Ξάνθη. Ας σκεφτούμε όλοι ότι η πολιτεία του χαμένου χρόνου δεν υπάρχει. Ο χρόνος έχει διαδρομή προς τα μπρος. Ό,τι χρόνος χάθηκε, πάει χάθηκε και σίγουρα πίσω δεν γυρίζει. Γι’αυτό και για άλλα πολλά, οι Ξανθιώτες με τις επιλογές τους θα πρέπει να στηρίξουν όλους όσους επιθυμούν και αγωνίζονται για δράση, έργα, συγκρούσεις και πορεία προς τα εμπρός.
Έτσι, τόσο απλά.
Γ.Δ.
Ο σωστός στόχος
Μιλάμε για τις πόλεις, τους δήμους, την πόλη. Αυτή λοιπόν η πόλη-δήμος, μικρή ή μεγάλη θα πρέπει να είναι βιώσιμη. Κι αν δεν είναι, να καταστεί για να ζήσει κανείς με αξιοπρεπείς όρους, με ένα επίπεδο ζωής καλύτερο των γονιών του σε όλους τους τομείς. Οι προκλήσεις είναι εδώ, στο 2019, ένα ιδιαίτερο έτος που θα μας προσκαλέσει σε αποφάσεις επιλογών. Κι αυτές οι επιλογές των πολιτών-δημοτών θα κρίνουν την πορεία των δήμων-πόλεων-περιφέρειας-χώρας.
Ξεκινάμε από το μικρό τοπικό και καταλήγουμε στο όλον, που είναι η ίδια η πατρίδα μας. Ιστορικής σημασίας ως εκ τούτου η όποια επιλογή μας. Γι’αυτό θα πρέπει με νηφαλιότητα και λογική να σημαδέψουμε τον σωστό δρόμο.
Γ.Δ.
Πριν 526 χρόνια
«Έτος 1493… Ο Χριστόφορος Κολόμβος επιβιβάζεται στο μοναδικό πλοίο που του έχει απομείνει, τη «Νίνια» και παίρνει το δρόμο της επιστροφής, μετά το πρώτο ταξίδι του και την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου….»
Τα σκέφτομαι όλα αυτά, μέρες του Ιανουαρίου 2019, χαζεύοντας στο γραφείο μου ένα γυάλινο αντίγραφο του πλοίου «Νίνια» που πριν χρόνια ευγενικός φίλος μου χάρισε. Έτσι, σαν ταξιδευτής στο πέλαγος των ειδήσεων, των γεγονότων, των σχολίων, των άρθρων, για το ταξίδι με προορισμό την «ανακάλυψη» της αλήθειας.
Πριν 526 χρόνια ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική σ’ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό. Ταξιδευτές και οι δημοσιογράφοι, σε θάλασσες άγνωστες και δύσκολες.
Γ.Δ.
Έπρεπε να το δουν αλλιώς….
Προφανώς και η αντιπολίτευση του δήμου Ξάνθης στην προσπάθεια της να αντιπολιτευτεί πέφτει σε λάθη που τελικά έχουν αντίχτυπο στους δημότες. Κάτι τέτοιο έγινε και με το αίτημα της Ειδικής Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους που υπέβαλλε αίτημα για παραχώρηση χώρου από τον δήμο με 2 υπολογιστές, 2 έπιπλα γραφείο και καρέκλες ώστε να λειτουργήσει Γραφεία στην Ξάνθη όπως και σε 16 άλλες περιφερειακές ενότητες . Μια υπηρεσία που δεν θα επιβαρύνει το δήμο εκτός από αυτό αφού τη στελέχωση και τα λειτουργικά είναι της Ειδικής Γραμματείας. Εντούτοις η αντιπολίτευση είπε όπως και οι δικηγορίνες της συμπολίτευσης επικαλούμενοι «Θολό τοπίο» και διάφορα άλλα επουσιώδη. Έτσι οι δανειολήπτες συμπολίτες μας χάνουν την ευκαιρία να έχουν ένα γραφείο που θα τους παρέχει συμβουλευτική και θα τους υποδεικνύει τρόπους για να διαχειριστούν το χρέος τους. Τι φοβήθηκαν ότι θα μπει μέσα ο δήμος αν παραχωρήσει ένα χώρο με δυο γραφεία και καρέκλες ; Ή θα ζημιώσουν οι δικηγόροι της Ξάνθης;
Μήπως βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος;
Μ.Ξ.
