Η Λυδία Κοκκινίδου και ο Βασίλης Τσολακίδης, αριστούχοι στις πανελλήνιες 2018, μιλούν στο «Ε» για την προσπάθειά τους και πώς κατάφεραν να πετύχουν τους στόχους τους
Από το 1ο ΓΕΛ Ξάνθης η Λυδία, από το 3ο ΓΕΛ ο Βασίλης πήραν το εισιτήριο για την Ιατρική. Συνέπεια και ποιοτικό διάβασμα, τα «κλειδιά» για την επιτυχία της Λυδίας.
Ο Βασίλης κυνήγησε το όνειρό του να περάσει Ιατρική και πέτυχε με τη δεύτερη αλλά δεν …έτυχε!
Έλαμπαν τα πρόσωπά τους από χαρά και στο νεανικό τους βλέμμα διέκρινε κανείς τη χαρά, την ικανοποίηση και την πληρότητα που νιώθει κάποιος όταν πετύχει τον στόχο του, όταν φτάνει στην Ιθάκη του γεμάτος …γνώσεις μετά από ένα κοπιαστικό και μαγευτικό ταξίδι. Ο λόγος για ένα κορίτσι, την Λυδία Κοκκινίδη και ένα αγόρι, τον Βασίλη Τσολακίδη, δυο παιδιά της Ξάνθης, που πέρασαν με επιτυχία τον …πήχη που έθεσαν στις πανελλήνιες εξετάσεις του 2018, συγκεντρώνοντας πολύ υψηλό αριθμό μορίων που τους δίνει το εισιτήριο για να εισαχθούν στη Σχολή που θέλουν, την Ιατρική! Οι δύο αριστεύσαντες πέρασαν το κατώφλι του «Ε» για να μοιραστούν μαζί μας, την βιωματική τους εμπειρία, τα «μυστικά» της επιτυχίας τους αλλά και τα όνειρά τους και τους νέους τους στόχους. Γιατί όπως και οι δυο νέοι μας είπαν με περισσή ωριμότητα και ρεαλισμό: «Αυτό είναι το πρώτο σκαλί… κι έχει πολλά ακόμη…».
Συνέπεια και ποιοτικό διάβασμα, τα «κλειδιά» γι την επιτυχία της Λυδίας
Πρώτη έκοψε το νήμα το 1ο ΓΕΛ Ξάνθης η Λυδία Κοκκινίδου που διαγωνίστηκε στην θετική κατεύθυνση και συγκέντρωσε 19.075 μόρια. Σύμφωνα με τις περσινές βάσεις περνάει σίγουρα στην Ιατρική Θεσσαλονίκης (19.046 μόρια) και αν πέσουν οι βάσεις όπως πιθανολογείται και στην Ιατρική Αθηνών (19.110 μόρια πέρσι). Η Λυδία φοίτησε στο Μουσικό Σχολείο Ξάνθης στις τάξεις του Γυμνασίου και την Α΄ Λυκείου και τις δύο τελευταίες τάξεις στο 1ο ΓΕΛ Ξάνθης. Όπως λέει η επιτυχία της στις πανελλήνιες είναι αποτέλεσμα μιας προσπάθειας χρόνων: «Πάντα διάβαζα ήμουν συνεπής…», μας λέει και χαμογελά όταν τη ρωτάμε το στερεότυπο: ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της: «Νομίζω ότι πρέπει να αγαπάει κανείς το διάβασμα. Να μην διαβάζεις στεγνά επειδή στο λέει ο καθηγητής σου και πρέπει να βγάλεις αυτές στις ασκήσεις. Να ψάχνεις να δεις ποιο είναι το ωραίο σ’ όλο αυτό. Εμένα ποτέ δεν με πίεσε κανείς να διαβάσω τόσες ώρες. Απλά μόνη μου είχα αυτή την επιθυμία, την αγάπη για τη γνώση. Αν το δεις με την θετική του πλευρά δεν σκέφτεσαι ούτε το χρόνο που αφιερώνεις, ούτε τα πράγματα που αφήνεις στην άκρη γι αυτό. Βγαίνει πιο ευχάριστα η χρονιά και μαθαίνεις και τον εαυτό σου. Έμαθα να σκέφτομαι, έβαλα το μυαλό μου σε μια διαφορετική διαδικασία. Θεωρώ ότι πρέπει να βρεις την τεχνική όταν διαβάζεις να τα εσωτερικεύεις κάπως και να τα καταλαβαίνεις σε βάθος. Έτσι όπως είναι το σύστημά μας πιο εύκολα κανείς παπαγαλίζει παρά μαθαίνει πραγματικά…». Η Λυδία θίγει ένα χρόνιο και ουσιαστικό πρόβλημα του εκπαιδευτικού μας συστήματος: «Στην δική μου κατεύθυνση δεν έχει τόσο αποστήθιση όσο στην θεωρητική. Αν πούμε ότι υπάρχει ένα «κλειδί» για την επιτυχία είναι αυτό. Να καταλαβαίνεις τι διαβάζεις κι όχι να παπαγαλίζεις… Εγώ διάβαζα 4– 5 ώρες την ημέρα. Δεν ήμουνα με το ρολόι, απλά ήξερα πως έπρεπε να προετοιμαστώ για το μάθημα και έβαζα καθημερινούς στόχους στο πρόγραμμά μου. Δεν είχα αυστηρό πρόγραμμα, ήθελα να είμαι συνεπής. Αυτό που έχει αξία νομίζω δεν είναι ο χρόνος που διαβάζουμε αλλά το ποιοτικό διάβασμα. Να βρεις τον τρόπο να καταλαβαίνεις αυτό που διαβάζεις».
Είναι βασικό να βρεις τον τρόπο να διαχειρίζεσαι το άγχος
Οι πανελλήνιες είναι συνυφασμένες με το άγχος υποψηφίων αλλά και γονέων και μερικές φορές με τους γονείς να υπερτερούν. Η Λυδία λέει ότι είχε άγχος αλλά υπό έλεγχο: «Κατά τη διάρκεια της χρονιάς ένιωθα αρκετά πιεσμένη. Είχα άγχος. Κι αυτό που πρέπει να κάνει κανείς μέσα στην χρονιά είναι να προετοιμαστεί σε συνθήκες άγχους για να μπορεί να το διαχειριστεί εκείνη την ώρα που θα κληθεί να γράψει. Είναι ο χρόνος που πιέζει είναι γενικά αγχωτική η κατάσταση. Οι γονείς μου ήταν πιο πιεσμένοι από μένα τις τελευταίες μέρες αλλά δεν το έδειχναν. Χάρηκαν γιατί ανταμείφθηκε η προσπάθεια μου…». Μιλώντας για την προσπάθεια της επικεντρώθηκε: «Τους τελευταίους μήνες σκέφτηκα την Ιατρική. Ο στόχος μου ήταν να γράψω όσο καλύτερα μπορώ. Τα τελευταία 2 χρόνια έβρισκα πολύ ενδιαφέρουσα την Βιολογία γι αυτό αποφάσισα να πάρω αυτή την κατεύθυνση. Θέλω το πτυχίο όχι απαραίτητα για να γίνω γιατρός αλλά για να μου ανοίξει νέους δρόμους, σκέφτομαι περισσότερο να το κάνω σε πιο ερευνητικό επίπεδο και όχι ο κλασσικός γιατρός που έχουμε στο μυαλό μας».
Μπήκαμε στην Σχολή , πήραμε πτυχίο και μετά εδώ ή αλλού;
Ιδού το μέγα ερώτημα που απασχολεί όλους τους νέους πτυχιούχους μας. Και ο ιατρικός κλάδος μετρά πολύ μεγάλες μεταναστευτικές απώλειες: «Αυτό είναι το δυσκολότερο κομμάτι. Νομίζω απλά ότι έμαθα να ξεκινάω πάντα και μετά να αξιολογώ τις καταστάσεις. Ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να προκύψει στο πανεπιστήμιο. Θέλω να έχω μια βάση και να δω ποιες ευκαιρίες θα μου δοθούν, ποια θα είναι τα ενδιαφέροντα μου τότε», σημειώνει η Λυδία.
«Χρειάζεται πάθος για να πετύχεις τον στόχο σου»
Μεγάλες κουβέντες από ένα κορίτσι 18 χρονών: « Όσο είμαστε στο σχολείο δεν έχουμε ιδέα τι μας περιμένει έξω. Βγαίνουμε και είναι σαν να προσγειωθήκαμε σ’ έναν άλλο πλανήτη που δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε… Δεν υπάρχει καθόλου σύνδεση της εκπαίδευσης από την κοινωνία. Στη χώρα μας είναι πιο δύσκολο να κυνηγήσει κάποιες ευκαιρίες, πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο. Αν έχεις όμως πάθος για τον στόχο σου και τον κυνηγάς θα τον πετύχεις».
Πως βλέπει το εκπαιδευτικό σύστημα και των πανελλήνιων – Ποια τα μειονεκτήματά του
«Θεωρώ ότι είναι το πιο αξιοκρατικό σύστημα που υπάρχει στη χώρα μας. Αυτό είναι πολύ καλό απ’ την άλλη το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι μια ολόκληρη χρονιά επικεντρώνεσαι μόνο στα μαθήματα που δίνεις πανελλήνιες. Δεν κοιτάς τα μαθήματα της γενικής παιδείας . Και αυτό σε γεμίζει άγχος. Θεωρώ ότι το σημαντικότερο πρόβλημα του συστήματός μας είναι ότι σε γεμίζει άγχος. Άλλο αρνητικό του εκπαιδευτικού μας συστήματος νομίζω ότι είναι η παραπαιδεία, φροντιστήρια που δεν μπορείς να αποφύγεις. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει, πιέζονται οικονομικά οι γονείς μας, πιεζόμαστε κι εμείς και σε θέμα χρόνου…”.
Όλα αυτά που έχασε… και η στήριξη της οικογένειας
Δεν μπορώ να πως ότι στερήθηκα και εκδρομές πήγα και έξω έβγαινα. Δεν στερήθηκα και τόσο πολλά. Τώρα που τέλειωσε σκέφτομαι ότι μπορώ να τα αναπληρώσω όλα και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Είναι πολύ σημαντική η Ψυχική υποστήριξη που σου παρέχει η οικογένεια κι εγώ την είχα. Όταν ένιωθα πολύ πιεσμένη μου έλεγαν ότι «δεν είναι αποκλειστικά αυτό που πρέπει να ακολουθήσεις. Θα βρεις κάτι άλλο να κάνεις», ότι «δεν είναι μονόδρομος η επιτυχία στις πανελλήνιες για να πετύχεις και στην ζωή σου». Το πιστεύω αυτό. Γιατί βλέπω παιδιά που έχουν να αποτύχει στις πανελλήνιες να έχουν πετύχει σε άλλα επίπεδα στη ζωή τους, να έχουν προοπτικές αξιοποιώντας τις δυνατότητες που έχουν».
Ο Βασίλης Τσολακίδης κυνήγησε το όνειρό του να περάσει Ιατρική και πέτυχε αλλά δεν …έτυχε
Το κατώφλι του «Ε» πέρασε και ένας άλλος αριστούχος. Ο Βασίλης Τσολακίδης από το 3ο ΓΕΛ Ξάνθης. Ο Βασίλης δίνει για δεύτερη φορά πανελλήνιες και συγκέντρωσε 18.955 μόρια. Σύμφωνα με τις περσινές βάσεις περνάει στην Ιατρική Κρήτης και ίσως και στης Θεσσαλονίκης αν πέσουν οι βάσεις. Στις πανελλήνιες του 2017 πέρασε στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του Βόλου αλλά αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει γιατί ήθελε να έχει ακόμη μια ευκαιρία να περάσει στη Σχολή που ήθελε από μικρός την Ιατρική: «Μου έκανε κλικ η Ιατρική. Από μικρός είχα όνειρο να γίνω γιατρός για αυτό και αποφάσισα να ξαναδώσω. Γράφτηκα στη Σχολή που πέρασα αλλά δεν παρακολούθησα. Έμεινα στην Ξάνθη και διάβασα… διάβασμα και φροντιστήριο…”.
Το άγχος της προετοιμασίας
«Πολλοί με ρωτούν αν τη δεύτερη χρονιά είναι πιο διαχειρήσιμο το άγχος. Ναι είναι γιατί είσαι πιο εξοικειωμένος με τον ρυθμό των πανελληνίων και τις απομυθοποιείς. Όμως εμένα μου έλειπε το σχολείο… Ναι όσο κι αν ακούγεται περίεργο το σχολείο σε βάζει σε μια τάξη , σ’ ένα πρόγραμμα και μια διαδικασία. Αυτό δεν το είχα τη δεύτερη χρονιά και έπρεπε εγώ να οργανώσω το χρόνο μου έτσι ώστε να βγάζω την ύλη που θέλω. Αυτό με άγχωνε λίγο, αλλά σίγουρα είναι πιο ξεκούραστη και αν κάποιος είναι οργανωτικός δεν έχει κανένα πρόβλημα. Σ’ ότι αφορά το άγχος γενικά είχα περισσότερο από πέρσι ειδικά στο τέλος. Γιατί πέρσι σκεφτόμουν πως αν δεν περάσω στην Σχολή που θέλω θα ξαναδοκιμάσω ενώ φέτος δεν θα είχα άλλη ευκαιρία δεν θα το έκανα ξανά γιατί όλο τον χρόνο είχα την αίσθηση ότι έμεινα στάσιμος».
Το διάβασμα και οι απαραίτητες …θυσίες
«Δεν είχα σταθερό ωράριο διαβάσματος αλλά ήξερα ότι κάθε μέρα θα διαβάσω είτε μία ώρα είτε 7 ώρες! Μέσος όρο 4 – 5 ώρες την μέρα ανεξάρτητα με τις 2 ώρες το φροντιστήριο. Έκανα θυσίες και πέρσι και φέτος ποιο πολύ που δεν έβλεπα συγγενικά μου πρόσωπα ή διακοπές με φίλους Χριστούγεννα ή εξόδους. Τώρα όμως που τα σκέφτομαι και μετά από μια χρονιά που άξιζε για να περάσω δεν με συγκινούν γιατί ξέρω ότι όλα αυτά έγιναν για ένα λόγο για τον στόχο τον οποίο πέτυχα και αυτή η ικανοποίηση με κάνει να ξεχνώ όλα αυτά που έχασα».
Το Πανεπιστήμιο στην Κρήτη και η Νευρολογία
Ο αδελφός του Βασίλη σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Ηράκλειο. Αυτό είναι ένα ακόμη κίνητρο: «Έχω ακούσει ότι είναι πολύ καλή Σχολή η Ιατρική του Ηρακλείου. Είναι καινούργιο το Πανεπιστήμιο και συνεργάζεται με ξένα πανεπιστήμια. Είναι και ο αδελφός μου και αυτό μου κινεί το ενδιαφέρον. Προσανατολίζομαι στην νευρολογία ως ειδικότητα με συγκινούσε πάντα…».
Το άγχος του μετά και η ιδέα της μετανάστευσης …
Ο Βασίλης λέει ναι στην ιδέα να πάει έξω είτε για μεταπτυχιακό είτε για εργασία: «Το μετά με απασχολεί πολύ αλλά τώρα θέλω να δω τι θα κάνω με την Σχολή μου. Θέλω να τελειώσω τη σχολή με τον καλύτερο βαθμό που μπορώ και από κει και έπειτα το εξωτερικό μοιάζει μια πολύ καλή λύση και μεταπτυχιακά είτε για εργασία. Θα εξαρτηθεί και από την κατάσταση που θα είναι η χώρα μας .Έχουμε χρόνο μετά τα 9 χρόνια… που είναι η σχολή και η ειδικότητα.
Το εκπαιδευτικό σύστημα και τα «τρωτά» του σημεία
«Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας μου φαίνεται μεν δίκαιο είναι βέβαια ανταγωνιστικό κι αυτό δεν είναι καλό για τους μαθητές . Αλλά η αλήθεια είναι ότι παρέχει παρά πολλές γνώσεις αλλά δύσκολα τις αφομοιώνεις και αναγκάζεσαι από κάποια στιγμή και μετά να κάνεις πράγματα αυτοποιημένα. Αποκτάς γνώσεις ανάλογα με το διάβασμα που κάνεις. Πολλά πράγματα τώρα δεν τα θυμάμαι γιατί τα μάθαινα για να γράψω στις εξετάσεις. Αυτό ισχύει στις πανελλήνιες, στις προηγούμενες τάξεις, γνώσεις έχεις αν ενδιαφέρεσαι και διαβάζεις».
Φέτος ήταν πολλά τα παιδιά που δώσανε για δεύτερη φορά
Φέτος περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά έδωσαν πολλοί για δεύτερη χρονιά. Η εξήγηση που δίνει ο Βασίλης είναι : «Ίσως επειδή πέρσι και πρόπερσι είχε αλλάξει το σύστημα των εξετάσεων και άλλαξε η επιτροπή των θεμάτων. Τα θέματα πλέον είναι ναι μεν πιο εύκολα αλλά είχε πιο πολλά από το σχολικό βιβλίο. Νομίζω ότι εκεί οφείλεται που ξαναδίνουν.» Κλείνοντας δεν παρέλειψε εκτός από την οικογένειά του να ευχαριστήσει τους καθηγητές στο φροντιστήριο «Ορόσημο»: «Νιώθω την ανάγκη για ένα μεγάλο ευχαριστώ στους καθηγητές μου από το «Ορόσημο» τον κ. Πάνο Αλεξόπουλο, τον κ. Δημήτρη Ιωάννου, Θεόφιλο Φυλακτάκη και τον κ. Τσαφαράκη Δημήτρη και όλους τους καθηγητές από τις προηγούμενες τάξεις που είχαμε άριστη συνεργασία και επικοινωνία».
Το «Ε» εύχεται στην Λυδία και στον Βασίλη αλλά και σ’ όλα τα παιδιά που πέτυχαν: «Καλή συνέχεια και καλή σταδιοδρομία» και σ’ όσους δεν επέτυχαν να συνεχίσουν την προσπάθειά τους!
Μαριάννα Ξανθοπούλου
