Το βιβλίο του Θοδωρή Γκόνη παρουσίασε η ποιήτρια Γλυκερία Μπασδέκη στο βιβλιοπωλείο ΔΥΟ
Μεγάλο έλλειμμα της πόλης η απουσία ενός μεγάλου θεάτρου για παραστάσεις
Η ποιήτρια Γλυκερία Μπαρδέκη ανέλαβε την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Θοδωρή Γκόνη «Εφτά λευκά πουκάμισα», που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στο βιβλιοπωλείο ΔΥΟ. Στην εισαγωγή της η Γλυκερία Μπασδέκη, ενθουσιασμένη και συγκινημένη γι’ αυτή την παρουσίαση, ανέφερε: «τη μέρα που γιορτάζεται η ελληνική γλώσσα, ο Θοδωρής Γκόνης, που υπηρετεί την ελληνική γλώσσα πάρα πολλά χρόνια και την έβαλε σε υπέροχα βουνά και λαγκάδια, έρχεται στην Ξάνθη για την παρουσίαση του βιβλίου του». Η ίδια χαρακτήρισε την ποιητική συλλογή του Θοδωρή Γκόνη, ο οποίος από τον Απρίλιο του 2009 έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ Φιλίππων – Θάσου, ένα μικρό βιογραφικό και ποιητική διαδρομή του συγγραφέα έως σήμερα. Όπως σημείωσε, πρόκειται για «συμπυκνωμένη θεολογία» που γράφτηκε σε χώρους αναμονής λεωφορείων, αεροδρομίων κλπ. «Μέσα υπάρχει απίστευτα το στοιχείο ενός πένθους, που φεύγει μαλακώνει και γίνεται γλυκύτητα γιατί οι νεκροί του Θοδωρή Γκόνη έρχονται κοντά του, τους φιλοξενεί και μετατρέπει το πένθος σε μια οικεία γλυκιά καθημερινότητα που πονάει, αλλά απαλύνεται λόγω της οικειότητας», περιέγραψε η κ. Μπασδέκη.
Ο ίδιος ο Θοδωρής Γκόνης παρουσίασε τους ανθρώπους και τα ταξίδια που «γέννησαν» το βιβλίο και τον τρόπο που επέλεξε τις ιστορίες που συμπεριλήφθηκαν στα «εφτά λευκά πουκάμισα». Ακόμη, αναφέρθηκε στις μουσικές επιρροές από το οικογενειακό του περιβάλλον, καθώς και την ενασχόληση με το θέατρο που του «επέβαλε» να κρατήσει μόνο εκείνες τις ιστορίες που θεώρησε ότι συμβάλλουν στη λιτότητα και την απλότητα που ήθελε να εκφράσει.
Πρόκειται ουσιαστικά για την ιστορία από το οικογενειακό του περιβάλλον, με επτά μουσικούς και ένα και μοναδικό λευκό πουκάμισο. «Νόμιζες ήταν επτά, αλλά ήταν στην πραγματικότητα ένα λευκό πουκάμισο που το φορούσε μόνο αυτός που το είχε ανάγκη, για μουσικές εκδηλώσεις ακόμη και για δικαστήρια που είχαν», σημείωσε ο Θοδωρής Γκόνης, εξηγώντας ότι για τον ίδιο η «κατάθεση» αυτή αποτελεί ένα φόρο τιμής σε ανθρώπους που ο ίδιος θαύμαζε μ’ ένα τρόπο, ανθρώπους εργατικούς που είχαν μια ευλογία, την ευλογία ότι πίστευαν σε κάτι και η πίστη σε κάνει να μη λυγίζεις.
Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με το κοινό, όπου ο Θοδωρής Γκόνης απάντησε σε ερωτήσεις για τη λογοτεχνία, τους έλληνες λογοτέχνες και φυσικά τη δική του συμβολή και τη σχέση του με το φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου. Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Γκόνης ανέδειξε την έλλειψη της περιοχής τόσο στην Ξάνθη, όσο και στην Καβάλα σε κάποιο χώρο θεάτρου για το χειμώνα, ώστε μικροί και μεγάλοι να μπορούν να απολαμβάνουν μεγάλα θέατρα και παραστάσεις. «Παρότι έγιναν μεγάλοι αθλητικοί χώροι, αλλά όχι χώροι θεάτρου», σημείωσε ο ίδιος, εξηγώντας ότι αν υπήρχαν κατάλληλοι θεατρικοί χώροι που μπορούσαν να φιλοξενήσουν μεγάλες διοργανώσεις θα είχαν τη δυνατότητα οι κάτοικοι της περιοχής να δουν αξιόλογες παραστάσεις με εύλογο κόστος, χωρίς να αναγκάζονται να ταξιδεύουν στην Αθήνα γι’ αυτό το λόγο. Ο ίδιος σύνδεσε μάλιστα, χωρίς κατακριτική διάθεση, την ανάδειξη αυτής της ανάγκης με τις προθέσεις των πολιτικών, που πριν αναλάβουν την εξουσία διεκδικούν πολιτιστικούς χώρους και εκδηλώσεις, αλλά όταν «πάρουν τη θέση» σταματούν την προσπάθεια. Πάντως, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι, ακόμη κι αν ο κόσμος δεν είναι «ζυμωμένος» στον πολιτισμό και το θέατρο, αν βρεθεί μπροστά στη δυνατότητα «λειτουργεί αναδρομικά», άρα κάποιος το βιώνει και στη συνέχεια γίνεται βίωμα για όλους.
