Το Πάρκινσον είναι η δεύτερη συχνότερη νευροεκφυλιστική νόσος μετά το Αλτσχάιμερ και οι ασθενείς προοδευτικά εκδηλώνουν ολοένα μεγαλύτερη απώλεια ελέγχου των μυών τους, τρέμουλο, ακαμψία, βραδύτητα κινήσεων, έλλειψη ισορροπίας κ.ά. Καθώς η νόσος επιδεινώνεται, ο ασθενής μπορεί να δυσκολεύεται να μιλήσει, να περπατήσει και να κάνει απλές καθημερινές εργασίες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουν τη νόσο μετά την ηλικία των 60. Επειδή τα φάρμακα κατά της νόσου έχουν παρενέργειες και μειωμένη αποτελεσματικότητα με το πέρασμα του χρόνου, οι γιατροί αναζητούν νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις. Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν του Σικάγου, πραγματοποίησαν μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή με 128 ασθενείς έως 80 ετών.
Οι συμμετέχοντες χωρίσθηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες, η μία έκανε άσκηση μεγάλης έντασης, η δεύτερη μέτριας έντασης και η τρίτη δεν ασκούνταν καθόλου. Μετά έξι μήνες αξιολογήθηκαν τα συμπτώματα των ασθενών και συγκρίθηκαν με εκείνα που είχαν προτού ξεκινήσει η μελέτη.
Διαπιστώθηκε ότι σε όσους είχαν ασκηθεί εντατικά (στο 80% έως 85% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού τους) τα συμπτώματα του Πάρκινσον είχαν μείνει στάσιμα και δεν είχαν επιδεινωθεί περαιτέρω. Στην ομάδα που είχε ασκηθεί με μέτρια ένταση, τα συμπτώματα εμφάνιζαν μικρή επιδείνωση, ενώ σε όσους δεν είχαν ασκηθεί καθόλου η επιδείνωση ήταν ακόμη μεγαλύτερη.
«Με την έντονη άσκηση σταματάμε τους ανθρώπους από το να χειροτερεύσουν, πράγμα που είναι σημαντικό, ιδίως αν πρόκειται για όσους βρίσκονται στο αρχικό στάδιο της νόσου», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας. «Αν έχεις Πάρκινσον και θέλεις να καθυστερήσεις την επιδείνωση των συμπτωμάτων, πρέπει να ασκείσαι τρεις φορές την εβδομάδα. Είναι τόσο απλό. Η άσκηση είναι φάρμακο. Oσο πιο γρήγορα ξεκινήσει κανείς μετά τη διάγνωση, τόσο πιθανότερο είναι ότι θα μπορέσει να εμποδίσει την εξέλιξη της νόσου», πρόσθεσε.
Eως τώρα εθεωρείτο ότι η έντονη άσκηση θα δημιουργούσε ανεπιθύμητο στρες στους ασθενείς με Πάρκινσον. Oμως οι ερευνητές διαβεβαίωσαν ότι είναι ασφαλές ένας ασθενής να κάνει έντονη άσκηση εφόσον προηγουμένως έχει εξετασθεί από καρδιολόγο.
Προς το παρόν, υπό εξέταση παραμένει ποιες ασκήσεις ακριβώς έχουν το μεγαλύτερο όφελος για τους παρκινσονικούς ασθενείς, κάτι που ήδη μελετάται.
