Ιστορικό ντοκουμέντο: Τι έγραφε το «Βήμα» της 17ης Νοεμβρίου 1973
44 χρόνια από τη νύχτα που σηματοδότησε την αυγή της Δημοκρατίας
Με το φύλλο του «Βήματος» της 17ης Νοεμβρίου 1974 θυμόμαστε και τιμούμε σήμερα την 44η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όταν τα τανκς της Δικτατορίας βίαια προσπάθησαν να διαλύσουν τις διαδηλώσεις, αλλά δεν κατάφεραν να ανακόψουν την αυγή της Δημοκρατίας. Η μνήμη των νεκρών και τραυματιών της νύχτας εκείνης, το πάθος για την ελευθερία και την ανόθευτη λαϊκή κυριαρχία και ο κοινός αγώνας αποτελούν σήμερα ένα φάρο προσανατολισμού, από τον οποίο μπορεί οι σημερινές συνθήκες να μας έχουν κάνει να στρέφουμε το βλέμμα, αλλά είναι εκεί για να φωτίζει τον μοναδικό δρόμο του μέλλοντος για την Ελλάδα.
Με τον τίτλο «Κατά την βίαιαν διάλυσιν διαδηλώσεων ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ Τεθωρακισμένα κατήλθαν στην πόλη» κυκλοφόρησε η εφημερίδα «Το Βήμα» της 17ης Νοεμβρίου, όπου στις πρώτη σελίδα περιλαμβάνονται δηλώσεις των πολιτικών Π. Κανελλόπουλου, Γ. Μαύρου, Ι. Ζίγδη και Α. Παπανδρέου, αλλά και της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατικής Νομιμότητας, όπου αποτυπώνεται η δυναμική όσων συμβαίνουν στους φοιτητικούς χώρους.
Οι καταλήψεις και η διακοπή μαθημάτων σε πανεπιστημιακές σχολές, το κλείσιμο των θεάτρων και οι συνεχείς εκκλήσεις για είδη πρώτων βοηθειών από το Πολυτεχνείο των Αθηνών μαρτυρούν την αναταραχή και το πείσμα στον αγώνα που σηματοδότησε την πορεία προς τη Δημοκρατία.
Σε ανυπόγραφο μονόστηλο της πρώτης σελίδας αναφέρει: «Οι σημερινές πρωθυπουργικές ανακοινώσεις, σχετικά με τις υπεσχημένες εκλογές πραγματοποιούνται μέσα σε μια ατμόσφαιρα ιδιαίτερα βαρειά, αλλά και διδακτική. Από την όλη μέχρι τώρα στάση του ελληνικού λαού και από τη διαδρομή των τελευταίων εξίμησυ ετών, μέχρι και των γεγονότων των ημερών αυτών, θα έπρεπε να έχει ήδη πεισθή η σημερινή Κυβέρνηση πως μοναδική διέξοδον αποτελεί η πραγματική αποκατάσταση της ανόθευτης λαϊκής κυριαρχίας. Στις κρίσιμες αυτές ώρες υποδηλώνεται πόσο ασύμφορη είναι η εμμονή σε αυταρχικά καθεστώτα. Ο ελληνικός λαός στο σύνολό του, καθώς και οι πραγματικοί του φίλοι στην Ευρώπη και την Αμερική, επιθυμούν την πολιτική γαλήνη για τον τόπο μας. Όχι όμως μία επιβεβλημένη αποτελμάτωση που προκαλεί περιοδικά επικίνδυνες εκρήξεις δυσφορίας, αλλά δημοκρατικήν ομαλότητα πού θα ετερμάτιζε μίαν αποδεδειγμένα μη βιώσιμη κατάσταση».
