Ι. 1. “Σαν βγεις στον πηγαιμό για συνεργείο, να εύχεσαι ο δρόμος σου στην Ξάνθη να σε βγάλει” θα σάρκαζε ο καβαφικής παιδείας κάτοικος της Πόλης. Άλλωστε τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Η άνευ σχεδιασμού και προγραμματισμού το προηγούμενο διάστημα στα όρια του κορεσμού και χωρίς πολεοδομική τακτοποίηση, αλλά και συναίσθηση ευθύνης, ίδρυση και λειτουργία συνεργείων και βαφείων αυτοκινήτων και οχημάτων στον οικιστικό ιστό αντιβαίνει πλέον ευθέως στον νομοθετημένο κανονιστικώς χαρακτηρισμό της Πόλης ως περιοχής γενικής κατοικίας. Παρά τις προσπάθειες της Δημοτικής Αρχής και του Δημοτικού Συμβουλίου κατά καιρούς για έλεγχο καμία βελτίωση δεν σημειώθηκε, αλλά ούτε και λύση διαφαίνεται.
- Αρμόδιες Υπηρεσίες για το ζήτημα των αδειών και τον έλεγχο λειτουργίας ενδεικτικώς εμφανίζονται (μετρήστε!) πέραν του Πυροσβεστικού Σώματος και της Ελληνικής Αστυνομίας, η Δημοτική Αστυνομία, το Σώμα Επιθεωρητών Περιβάλλοντος τ.ΥΠΕΧΩΔΕ, ενώ από πλευράς Περιφέρειας (ξαναμετρήστε!) η Διεύθυνση Μεταφορών και Επικοινωνιών, η Διεύθυνση Πολεοδομίας / Τμήμα ΕΠΣ, η Διεύθυνση Υγείας (για τους ελέγχους θορύβου και αναθυμιάσεων), η Διεύθυνση Περιβάλλοντος / Τμήμα ΕΑΡΘ, η Διεύθυνση Βιομηχανίας!
Στην Πόλη λειτουργούν με άδεια δεκάδες συνεργεία και βαφεία, ενώ κατά τα στοιχεία της Διεύθυνσης Μεταφορών και Επικοινωνιών της Περιφέρειας έχουν κατατεθεί … περισσότερες Αιτήσεις για χορήγηση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας συνεργείου και βαφείου.
- Οι όροι και οι προϋποθέσεις ιδρύσεως και λειτουργίας συνεργείων και βαφείων αυτοκινήτων περιγράφονται ρητώς και αυστηρώς στον Νόμο. Τόσο στην “προμνημονιακή”, όσο και στην “μνημονιακή” περίοδο, η προηγούμενη έγκριση της μελέτης κυκλοφοριακής σύνδεσης του συνεργείου – βαφείου με τον κυκλοφοριακό ιστό και το δευτερεύον δίκτυο της Πόλης βάσει του Νομοθετικού Διατάγματος 511/1970 πρέπει να είναι κυρίαρχο μέλημα των Περιφερειακών Υπηρεσιών για μία περιοχή με έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα, η σύνταξη και υποβολή Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και Προέγκρισης Χωροθέτησης και Έγκρισης Περιβαλλοντικών Ορων κατά το Ν. 1650/1986 και την Κοινή Υπουργική Απόφαση 69269/5387 /1990 (Β’ 678) επί των περιβαλλοντικών όρων είναι ΑΝΥΠΕΡΘΕΤΩΣ υποχρεωτική κατά την κατάταξη των οχλουσών δραστηριοτήτων στην Β’ κατηγορία της ΚΥΑ.
- 1. “Πριν φθάσουμε στη μαμά, Γιώργο, σταμάτα να βάλουμε βενζίνη!” Η πλέον κλασσική υπόδειξη σε ταλαιπωρημένους συζύγους και αρειμάνιους οδηγούς είχε ανέκαθεν και έχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Είναι πασίγνωστο ότι ο αριθμός των πρατηρίων υγρών καυσίμων στην Περιοχή και ειδικά στον οικιστικό ιστό της Πόλης είναι δυσανάλογος με τις ανάγκες ενεργειακού εφοδιασμού των κατοίκων της. Η απαιτούμενη αναλογία πρατηρίων καυσίμων και οχημάτων προς εφοδιασμό, η απαραίτητη απόσταση της έδρας των πρατηρίων, η διάθεση μολυβδωμένης, κοινής και αμόλυβδης βενζίνης, οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες “δικαιολογούν” (;) τον μεγάλο αριθμό μικρών οικογενειακών Επιχειρήσεων πρατηρίων στην Πόλη.
Ωστόσο η επιχειρηματική επιλογή αυτή υπό τις παραπάνω συνθήκες δεν δικαιολογεί ούτε επιβάλλει την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των αδειούχων πρατηρίων υγρών καυσίμων και την μετατροπή σε επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος “MINI MARKET” και …καφετέριες, σε παράδοση κατ’οίκον πετρελαίου κλπ έτσι, ώστε το πρατήριο, όπως τό γνωρίζαμε, να αποτελεί πλέον … μουσειακό “διατηρητέο” λαογραφικό στοιχείο !
- Οι όροι και οι προϋποθέσεις ιδρύσεως και λειτουργίας των πρατηρίων υγρών καυσίμων το τελευταίο διάστημα έχουν μεταβληθεί. Η προηγούμενη έγκριση κυκλοφοριακής σύνδεσης του πρατηρίου με τον κυκλοφοριακό ιστό της Πόλης βάσει του Νομοθετικού Διατάγματος 511/1970 και του άρ. 45 Ν. 2773/1999 (ΦΕΚ Α’ 286),η σύνταξη και υποβολή πλήρους Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και Προέγκρισης Χωροθέτησης και Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων κατά τον Ν. 1650/1986 και την ΥΑ 69269/1990 πρέπει να συνδυάζεται με το άρ. 4 Ν.2801/2000 (ΦΕΚ Α’ 46). Κατά το άρθρο η ίδρυση πρατηρίων καυσίμων και σταθμών αυτοκινήτων δημοσίας χρήσεως εξοπλισμένων με αντλίες καυσίμων ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ εκτός από μονοκατοικίες ή διπλοκατοικίες ιδιοκατοίκησης του ιδίου του πρατηριούχου, οι δε υφιστάμενες Επιχειρήσεις υποχρεωτικά θα απομακρύνταν (!) από την έδρα τους εντός έτους (!) από την δημοσίευση του Νόμου, εκτός αν συμμορφώνονταν (;) στους αυστηρούς περιβαλλοντικούς τεχνικούς όρους της παρ. 4 του ίδιου άρθρου, για δε εκείνο το “αγωνιώδες” δωδεκάμηνο οι εκμεταλλευτές της εν λόγω επιχείρησης θα είχαν αυξημένες υποχρεώσεις προστασίας των ακινήτων και της υγείας των περιοίκων. Όμοιες υποχρεώσεις είχαν επιβληθεί κατ’άρ. 6 ίδιου Νόμου και στα πρατήρια υγραερίου και μεικτά πρατήρια. Εσείς είδατε να έχει επί ΔΕΚΑΕΠΤΑ (17) έτη ελεγχθεί τίποτα από όλα αυτά;! Α, ναι, αρμόδιες Αρχές ελέγχου είναι οι ίδιες με αυτές για τα συνεργεία και τα βαφεία…
ΙΙΙ. Στην Πόλη μας ο δυσανάλογος αριθμός και η έκταση και το εμβαδόν των πρατηρίων καυσίμων, των συνεργείων και των βαφείων είχε και συνεχίζει να έχει δημιουργήσει περιβαλλοντικό ζήτημα. Η διαμπερής κυκλοφορία μεγάλων λεωφοριακών αξόνων και η σημειωνόμενη ευμάρεια των συνδημοτών μας “επέβαλε” την ίδρυση και λειτουργία αυτών των επιχειρήσεων, αλλά και τον πολλαπλασιασμό της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης και την αύξηση ταυτόχρονα των κινδύνων εξ αυτής της λειτουργίας. Πλέον το συμφέρον προστασίας του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος την Πόλης και της υγείας των κατοίκων υπερτερεί ανυποχώρητα και αδιαπραγμάτευτα σε σχέση με την άναρχη επιχειρηματική χωροθέτηση και δραστηριότητα αυτών των χαμηλής όχλησης – να τό πούμε! – επιχειρήσεων. Οι ελεγκτικές Υπηρεσίες πρέπει να κινηθούν, όμως η επαγρύπνηση και η επιφυλακή της προστασίας των δικαιωμάτων των δημοτών και των πολιτών επαφίεται στους ιδίους: ποίος άλλος εδώ που τα λέμε ζει πλησίον σε μία περιβαλλοντική “βόμβα”;
Ιωάννης Ελ. Κυμιωνής
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΔΣΑ – Νομική Υπηρεσία ΟΑΕΔ
e-mail: ioanniskymionis@yahoo.gr
