Το καλοκαίρι του 2017, όπως και σε προηγούμενα, η λέξη αναζωπύρωση, το «ξανανάβει δηλαδή η φωτιά», βρίσκεται στο επίκεντρο των δασικών πυρκαγιών. Είναι παρατηρημένο εξάλλου ότι το μεγαλύτερο μέρος των καταστροφών στις δασικές πυρκαγιές οφείλεται σε αναζωπυρώσεις και όχι σε αυτή καθ’ εαυτή την αρχική πυρκαγιά.
Στο έναυσμα μιας δασικής πυρκαγιάς, η πηγή της φωτιάς είναι μία. Κάποιο τσιγάρο, ένας κεραυνός, το ασυνείδητο κάψιμο ξερών χόρτων και πάει λέγοντας. Ακόμη και στον επικαλούμενο, ανύπαρκτο κατά κανόνα εμπρησμό, το ίδιο συμβαίνει. Η φωτιά, έως ότου επέμβουν τα πυροσβεστικά μέσα, επεκτείνεται και διευρύνει το μέτωπό της προς διάφορες κατευθύνσεις. Και να σου τα αεροσκάφη, και να σου τα ελικόπτερα. Και ρίχνουν, ρίχνουν, τόνους νερού και η φωτιά καταλαγιάζει, οπότε και εκλαμβάνεται (κακώς) πως η πυρκαγιά έσβησε. Ωστόσο, δεν είναι έτσι, καθόλου μάλιστα. Η τελειωτική, η βέβαιη, κατάσβεση της πυρκαγιάς, δεν έχει επέλθει. Ουδόλως.
Στο μέτωπο της πυρκαγιάς που καταλάγιασε (δεν έσβησε) με τις ρίψεις νερού παραμένουν σε διάφορα, διάσπαρτα σημεία, κρυφές υποβόσκουσες κυρίως μικροεστίες φωτιάς, Έτσι, έχουμε τώρα, όχι ένα τσιγάρο για το έναυσμα μιας πυρκαγιάς, αλλά δεκάδες, σε διευρυμένη μάλιστα περιοχή.
Υφίσταται λοιπόν, αφανές μεν, σοβαρότατο όμως πρόβλημα για την αναγκαία τελειωτική κατάσβεση της δασικής πυρκαγιάς. Πρόβλημα, που δυστυχώς επαφίεται στην τύχη του. Που καλύπτεται από αβλεψία. Οι πηγές αναζωπύρωσης μπορούν και πρέπει άμεσα ν’ αντιμετωπίζονται. Απαιτείται όμως δουλειά, κόπος, οργάνωση, σχεδίαση και πεζοπόρα μέσα.
Οργανώνονται, συγκροτούνται, προς τούτο, έγκαιρα, πεζοπόρες ομάδες δασοπυροσβεστών (πυροσβέστες, εργάτες, στρατιώτες και κάποιον ομαδάρχη) εφοδιασμένο τον καθένα των δασοπυροσβεστών με πτυοσκάπανα.
Αμέσως μετά την παύση ρίψεων νερού και την απομάκρυνση των εναέριων μέσων, εφορμούν οι επίγειες δυνάμεις και διασπείρονται ανά εκατό (100) λ.χ. μέτρα ανά άτομο με τα πτυοσκάπανά τους, στα καταλαγιασμένα από τις ρίψεις νερού πύρινα μέτωπα (όπου και αν βρίσκονται αυτά) για να κάνουν τι; Οδοιπορούν βήμα, βήμα, σπιθαμή προς σπιθαμή, την οριογραμμή μεταξύ καμένου και άκαυτου, ερευνούν προσεκτικά και εντοπίζουν υπολείμματα φωτιάς, τις εστίες δηλαδή των αναζωπυρώσεων και τις κατασβένουν ολοσχερώς καλύπτοντάς τες με ορυκτό χώμα. Επακολουθεί φύλαξη, με μειωμένο τώρα προσωπικό, για 12 έως και 24 ώρες της κατασβεσθείσας φωτιάς. Αυτό, και μόνο αυτό σημαίνει κατάσβεση της πυρκαγιάς.
Σε όλο αυτόν τον αγώνα που διεξάγεται, ανεξάρτητα αν είναι μέρα ή νύχτα, η συνήθης επίκληση πως η εκάστοτε περιοχή είναι δύσβατη δεν έχει θέση. Και προφανώς είναι δύσβατη αφού πρόκειται για ορεινές περιοχές. Δεν είναι όμως άβατη!
Υ.Γ. Τα προεκτεθέντα συνιστούν απόσταγμα της θητείας μου στην Δασική Υπηρεσία η οποία σημειωτέο είχε την αρμοδιότητα και ευθύνη (τώρα δεν έχει τίποτα) κατάσβεσης των δασικών πυρκαγιών, καθώς αυτό προβλέπονταν από τον Συνταγματικό Νόμο περί προστασίας των δασών.
