Ένα παράδειγμα
Για παράδειγμα στη χώρα μας οι ασφαλιστικές εισφορές είναι διπλάσιες από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Εδώ αντιστοιχούν στο 52% του μεικτού μισθού (επιμερίζεται σε εργαζομένους και εργοδότες) ενώ στη Γερμανία είναι 23%. Δηλαδή ένας εργαζόμενος στην Ελλάδα που έχει μεικτό μισθό 2.000 ευρώ βάζει στην τσέπη του 940 ευρώ ενώ ένας γερμανός εργαζόμενος με αντίστοιχο μεικτό μισθό βάζει στην τσέπη του 1.540 ευρώ. Επίσης το κόστος της ενέργειας, παρά το γεγονός ότι έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να αποτελεί τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων αφού ο έλληνας μεταποιητής εξακολουθεί και πληρώνει 30%-40% ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα και φυσικό αέριο από τους ευρωπαίους ανταγωνιστές του.
Η Πολιτεία πρέπει να ρίξει βάρος στην παραγωγή που αν και λαβωμένη διαμορφώνει το 8% του ΑΕΠ.
Γ.Δ.
Λουκέτα Ι
Ήδη διανύουμε τον 8ο χρόνο της οικονομικής κρίσης και αντί για φως στον ορίζοντα βλέπουμε όλο και περισσότερους φόρους, όλο και μικρότερα εισοδήματα, όλο και λιγότερες θέσεις εργασίας. Τα επίσημα στοιχεία λένε ότι έκλεισαν 8.500 επιχειρήσεις το πρώτο τρίμηνο του 2017, δηλαδή 130 ανά εργάσιμη ημέρα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΓΕΣΒΕΕ, μάλιστα, τα λουκέτα του δεύτερου τριμήνου θα είναι ακόμη περισσότερα (10.200 ή 155 ανά εργάσιμη ημέρα). Όμως, τα κακά νέα δεν σταματούν εδώ. Το 70% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που απέμειναν, δηλώνουν ότι έχουν περιέλθει σε κατάσταση ασφυξίας από πλευράς ρευστότητας, με αποτέλεσμα το 30% από αυτές να εκτιμούν ότι το 2017 δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στις φορολογικές υποχρεώσεις τους και θεωρούν πιθανό το ενδεχόμενο να κατεβάσουν ρολά.
Μ.Γ.
Λουκέτα ΙΙ
Όχι μόνο δεν φροντίσαμε να αλλάξουμε το αποτυχημένο παραγωγικό μοντέλο που μας έφερε ως εδώ, αλλά παρακολουθούμε ασυγκίνητοι τα λουκέτα που στερούν από τα παιδιά μας την ευκαιρία να δουλέψουν και στους συνταξιούχους να διατηρήσουν ό,τι απέμεινε από τις συντάξεις τους (έχουν μπροστά τους μια ακόμη περικοπή). Από τις εισφορές των παιδιών μας (αυτών που έχουν βρει δουλειά με 400 ευρώ) δεν αφήνουμε τίποτα για τη δική τους σύνταξη. Αντίθετα, τα καλούμε να πληρώσουν και φόρους από τους μισθούς πείνας που παίρνουν (προσεχώς η μείωση του αφορολόγητου ορίου).
Ο φαύλος κύκλος σε όλο του το μεγαλείο: Κλείνουν επιχειρήσεις, χάνονται θέσεις εργασίας, χάνονται εισοδήματα, μικραίνουν τα έσοδα του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων, επιβάλλονται νέα μέτρα για να καλυφθεί το έλλειμμα εισροών (νέοι φόροι, νέες περικοπές) που περιορίζουν κι άλλο τα εισοδήματα, κλείνουν κι άλλες επιχειρήσεις, χάνονται κι άλλες θέσεις εργασίας και ο εφιάλτης συνεχίζεται. Και εμείς τι κάνουμε; Ενώ χρειαζόμαστε άμεσα νέες επενδύσεις 100 δις ευρώ (εκτιμήσεις ΣΕΒ), χάνουμε και αυτές που έχουμε. Περιμένουμε να φέρει την ανάπτυξη ο… πελαργός. Συνηθίσαμε άλλωστε να περπατάμε αμέριμνοι στους εφιαλτικούς δρόμους με τα λουκέτα.
Μ.Γ.
Άποψη των οδών Ορφέως και Σηλυβρίας. Στην γωνία αριστερά η οικία του ιατρού Νικολάκη Ανδρέου. Κτητορική επιγραφή αναφέρει το 1841, φέρεται ως το παλαιότερο σήμερα κτίριο της Παλιάς Πόλης σύμφωνα με την επιγραφή του.
(Αρχείο Κώστα Μαυρομάτη)
Περί Ανάπτυξης
Αναμένεται στη χώρα μας η ανάπτυξη. Η βιομηχανική, βιοτεχνική. Πώς όμως, όταν στην Ελλάδα η βιομηχανία συμμετείχε με 14% στη διαμόρφωση του ΑΕΠ πριν 20 χρόνια. Σήμερα μόλις και μετά βίας το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 8%, γεγονός που προκάλεσε εκατοντάδες λουκέτα και χαμένες θέσεις εργασίας. Αναφέρω μόνο τα πρόσφατα, Softex, ΙΜΑΣ Hellenic Steel. Μια ανταγωνιστική βιομηχανία θα τονώσει την ανάπτυξη και θα αποτρέψει τις εισαγωγές.
Γ.Δ.
Μίλησε
Ο θυμόσοφος της παρέας μίλησε και ο αθεόφοβος τα είπε έξω από τα δόντια που λέει και ο «σοφός» λαός μας. Λέμε τώρα. Ιδού το ρεζουμέ της συζήτησης για τη διαπραγμάτευση, τα αντίμετρα, ντεμέκ, για όλους εμάς χωρίς εμάς.
Είπε: «Όσο για τους κυβερνώντες, ένα πράγμα τους καίει… Απ’ αυτούς τους φόρους να μαζέψουνε καμιά πενηντάρα, να έχουνε να ταΐζουνε το Δημόσιο και τους συνταξιούχους της πείνας για δυο τουλάχιστον χρόνια. Και να μην τρέχουνε σαν ξεσπιτωμένα ποντίκια, όπως το καλοκαίρι του 2015 που έψαχναν να βρουν να πληρώσουνε τις δόσεις από τα δανεικά και επέταξαν ακόμα και τους κουμπαράδες του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου που είχαν στα σπίτια τους από πιτσιρικάδες. Όσο το Δημόσιο, οι Ρομά και οι συνταξιούχοι της πείνας πληρώνονται, τότε ζαμάν φου κι απάνω τούρλα. Κι ας πάει και το παλιάμπελο…»
Γ.Δ.
Ας πάει το παιδί να γίνει αγρότης
Όσοι έτυχε να πάνε χθες μια βόλτα στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης, που λειτουργεί για πάνω από ένα αιώνα εκεί, θα είδαν στο πολιτιστικό φεστιβάλ «Μέρα Μαγιού» πολλά και συναρπαστικά. Ενυδρειοπονία, καλλιέργεια λαχανικών από απόβλητα ψαριών, οδοντόκρεμα από ελέφαντα, χαβιάρι από φρούτα είναι λίγα μόνο από τα πολλά project που πραγματοποιούνται στην σχολή. Μια Σχολή που έχει προσφέρει και αναδείξει καινοτομίες στη χώρα όπως η παστερίωση του γάλακτος το 1936 κ.ά. συνεχίζει να γράφει ιστορία στην εκπαίδευση αλλά και την αγροδιατροφική καινοτομία, αφού λειτουργεί νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γενικό και Επαγγελματικό Λύκειο, το Perrotis College of Agriculture, Environment and Life Sciences ενώ από τον Σεπτέμβριο ξεκινούν προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών. Πόσοι δεν ακούσαμε στο παρελθόν την έκφραση: «Αυτό το παιδί δεν τα παίρνει τα γράμματα, ας γίνει γεωργός». Μια νοοτροπία που την έχουμε πληρώσει, όχι γιατί είναι όντως μειωτικό να γίνει κάποιος γεωργός. Κάθε άλλο. Αλλά συνηθίσαμε να μην έχουμε γεωργούς μορφωμένους, που να θέλουν να ασχοληθούν με την γη σε άλλο επίπεδο. Να κάνουν χρήση της τεχνολογίας και των τόσων μέσων που προσφέρονται πλέον για την αλλαγή του πρωτογενούς τομέα. Μοντέλα ανάπτυξης και μέσα απαρχαιωμένα, χωρίς ιδιαίτερη περιβαλλοντική συνείδηση και μέριμνα για μια αειφόρο γεωργία. Μακάρι λοιπόν να αλλάξουμε τρόπο σκέψης το συντομότερο, για να πιάσει τόπο αυτή η ‘’επιστροφή στην γη’’ και να δούμε αν όντως η γεωργία μπορεί, αν όχι να σώσει, να βοηθήσει τουλάχιστον ενεργά την χώρα.
Χ.Δ.
Συνεχίζεται η πονεμένη ιστορία του δημοτικού πάρκινγκ
Σχεδόν 20 χρόνια μετά την κατασκευή του επί δημαρχίας Φίλιππου Αμοιρίδη, το δημοτικό πάρκινγκ Ξάνθης συνεχίζει να απασχολεί τον δήμο. Αφού είχε παραμεληθεί αρκετά και έφτασε ουσιαστικά να μην λειτουργεί, ο δήμος αποφάσισε να το σουλουπώσει, να το εκσυγχρονίσει, να προσθέσει τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας και εν τέλει να το μισθώσει σε ιδιώτη το 2015. Η μισθώτρια δεν το δούλεψε ούτε ένα χρόνο, με ιδιαίτερα υψηλό μίσθωμα, και μετά από έλεγχο τον Απρίλιο του 2016 έκλεισε, καθώς η αυτοψία τόσο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, η οποία ανακάλεσε το πιστοποιητικό πυροπροστασίας που είχε εκδοθεί, όσο και η έκθεση αυτοψίας των υπαλλήλων της Διεύθυνσης Μεταφορών ανέδειξαν σοβαρές ελλείψεις στις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις του χώρου. Έκτοτε η μια πλευρά κατηγορεί την άλλη ότι ήταν υποχρέωσή της να τα κάνει, ότι κάποιες δεσμεύσεις ήταν προφορικές, ότι, ότι. Και από την άλλη η δημοτική αρχή δεσμεύεται ξανά και ξανά ότι ολοκληρώθηκε, ότι τώρα γίνονται οι τελευταίες παρεμβάσεις, για να συνεχίσει να φέρνει στην Οικονομική Επιτροπή προμήθειες που πρέπει να εγκριθούν για εξαερισμό, πυρασφάλεια κτλ. Παρά τις διαβεβαιώσεις ότι είναι έτοιμο και ότι θα το λειτουργήσει ο δήμος, τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει. Ένα θέμα που ίσως μπορούσε να τελειώσει αλλιώς, χωρίς να ανέβουν τόσο οι τόνοι και η υπόθεση φτάσει στις δικαστικές αίθουσες. Το κυριότερο, χωρίς να μείνει το κέντρο της πόλης χωρίς δύο πάρκινγκ σχεδόν ταυτόχρονα μετά το κλείσιμο και του οικοπέδου Γκαίρυ (απέναντι από το ΙΚΑ).
Χ.Δ.
Επιλέγει τη σιωπή η ΝΟΔΕ Ξάνθης για το θέμα της ΣΕΚΑΠ
Σιγή ιχθύος κρατά η τοπική ΝΟΔΕ για το θέμα της ΣΕΚΑΠ. Ενώ έβγαλε ανακοίνωση στηρίζοντας τους αγρότες του Τοπείρου για τις «επιθέσεις» που δέχονται από τα αγριογούρουνα(!) δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για το επίκαιρο θέμα της τροπολογίας, που έφερε της ΣΕΚΑΠ στο στόχαστρο κριτικής της ΝΔ, για τη στάση του αρχηγού της Κυριάκου Μητσοτάκη που ξέχασε, που σχεδόν παρακαλούσε ο Αντώνης Σαμαράς τον Σαββίδη να την πάρει για να μην την πάρει η τουρκική SEBA. Όπως βέβαια κι ο ΣΥΡΙΖΑ ξέχασε που φώναζε τότε ότι ξεπουλάνε την ΣΕΚΑΠ και τώρα άλλαξε γνώμη. Όλη η κοινωνία της Ξάνθης ξέρει τι έγινε στην ΣΕΚΑΠ, τι έφταιξε και ποιοι έφταιξαν και έφτασε λίγο πριν το λουκέτο, ξέρει την ευθύνη που έχουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πως κανείς δεν ανέλαβε την πολιτική ευθύνη από τους βουλευτές και την διοικητική από τις διοικήσεις που διόριζαν, για το χάλι που έφτασε η εταιρεία απ’ αυτούς, για το ρόλο των συνδικαλιστών των δύο σωματείων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Υπήρχε άλλωστε και το προηγούμενο με τα άλλα συνεταιριστικά και την ίδια τύχη θα είχε και η ΣΕΚΑΠ αν δεν την έπαιρνε ο Σαββίδης, ο οποίος και πάλι την πήρε για τους δικούς του επιχειρηματικούς (κι όχι τόσο συναισθητικούς λόγους) και ας λέει… Και για όλα αυτά δεν βρήκε μια λέξη να πει η τοπική ΝΟΔΕ που ο κ. Μητσοτάκης έρχεται τώρα και ζητάει και τα ρέστα… Αυτά περνούν στους Αθηναίους όχι στους Ξανθιώτες που ξέρουν πολύ καλά τι έγινε στην ΣΕΚΑΠ και πόσο θα ζημιωθεί ο τόπος αν κλείσει κι αυτή η εταιρεία!
Μ.Ξ.
Κι εμείς στήνουμε αγάλματα…
Την ίδια στιγμή που στον τόπο μας ψάχνουμε τον επενδυτή με το ….ντουφέκι, περιμένοντας να ανοίξουν δουλειές και να μην φεύγουν τα παιδιά μας στα ξένα, την ίδια στιγμή και οι μαγαζάτορες των παραλιών περιμένουν πώς και πώς τους Βούλγαρους για να δουλέψουν και αυτοί έρχονται κι αγοράζουν κοψοχρονιά οικόπεδα και στήνουν παράνομα τροχόσπιτα κάνοντας τους ξενοδόχους (όπως καταγράψαμε σε ρεπορτάζ μας στις αρχές Μαρτίου), ο αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης κ. Κώστας Ζαγναφέρης και μια ομάδα παλαιών και νέων στελεχών της «γαλάζιας» παράταξης οργανώθηκαν σε σωματείο για να στήσουν τον ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Ξάνθη και να διαδώσουν την πολιτική κληρονομιά του. Μ’ όλο τον σεβασμό στον Εθνάρχη αλλά το να στηθεί ένας ακόμη ανδριάντας στην πόλη αυτή, δεν θα αλλάξει σε τίποτε την ζωή των συμπολιτών μας. Κι όσον αφορά την πολιτική κληρονομιά αυτή ανήκει στην ιστορία και για το σκοπό αυτό υπάρχει και το Ίδρυμα Καραμανλή.
Επιτέλους πρέπει κάποτε να σταματήσουμε να στήνουμε αγάλματα, να αφήσουμε τις φανφάρες και τις απολιθωμένες νοοτροπίες και λογικές και να χτίσουμε το μέλλον με λογική, αξιοκρατία, καθαρότητα και ευθύνη.
Μ.Ξ.
