Την ευκαιρία να διανυκτερεύσουν στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης είχαν οι μαθητές που πέρασαν ένα σαββατοκύριακο συντροφιά με την τοπική ιστορία
Περιηγήθηκαν στους χώρους, έπαιξαν παιχνίδια με διδακτικό περιεχόμενο, αποκοιμήθηκαν βλέποντας τις εντυπωσιακές οροφογραφίες και την επόμενη μέρα ξενάγησαν τους γονείς τους στο Μουσείο!
Το Σάββατο 27 και την Κυριακή 28 Μαΐου 2017, τα παιδιά και οι γονείς του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης έζησαν μία μοναδική εμπειρία. Αφού πήραν από το σπίτι τους, τους υπνόσακούς τους, τα μαξιλαράκια τους, τις πιτζαμούλες τους και όλα τα απαραίτητα για μία διαμονή και διανυκτέρευση εκτός σπιτιού, ο προορισμός τους δεν ήταν κάπου στην ύπαιθρο, στο βουνό ή τη θάλασσα, αλλά στο Λαογραφικό Μουσείο της Ξάνθης.
Τί συνέβη στο Λαογραφικό Μουσείο το βράδυ του Σαββάτου;
Το Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης αποτελεί ένα από τα λίγα «ζωντανά» μουσεία. Ο ίδιος χώρος, ο οποίος φιλοξενεί τα εκθέματα και τις συλλογές ευεργετών της πόλης που αφορούν στο δημόσιο και ιδιωτικό βίο της πόλης και της υπαίθρου των αρχών του 20ου αιώνα, φιλοξενεί και πλήθος διαφορετικών εκδηλώσεων και δράσεων, όπως για παράδειγμα φεστιβάλ, ομιλίες, εκθέσεις, εργαστήρια ζωγραφικής, πλεκτικής και άλλα πολλά.
Τα παιδιά του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης το Σάββατο βράδυ στις 8.30 μπήκαν στο Μουσείο και ξεναγήθηκαν στους χώρους του. Πέρασαν από δωμάτιο σε δωμάτιο κι από όροφο σε όροφο, ζώντας μία μοναδική εμπειρία που θα τους μείνει αξέχαστη. Το δαιδαλώδες αυτό αρχοντικό της οικογένειας Κουγιουμτζόγλου έμοιαζε στα παιδικά τους μάτια με ένα κάστρο με πολλά δωμάτια. Μπήκαν στο υπνοδωμάτιο της οικογένειας, στο γραφείο της Κατίνας Βέικου Σεραμέτη, στις σάλες των δεξιώσεων, στην κουζίνα και τα υπόγεια του τεράστιου αυτού οικήματος και αφού ξεναγήθηκαν κι έμαθαν την ιστορία της οικογένειας Κουγιουμτζόγλου, την ιστορία του Αρχοντικού που έγινε Λαογραφικό Μουσείο, αλλά και τη γενικότερη ιστορία της πόλης μας από 1860 έως το 1940 (περίοδος ακμής του καπνού), είδαν τις καθημερινές ασχολίες των ανθρώπων της εποχής αυτής που χαρακτηρίζουν τις αγροτικές και κτηνοτροφικές ασχολίες τους. Στη συνέχεια βγήκαν στην αυλή του Μουσείου, όπου είδαν τα δύο ατομικά χαμάμ, ένα ανδρικό κι ένα γυναικείο, αλλά και το εκκλησάκι των Αγίων Ακινδύνων.
Διανυκτέρευση… μέσα στην τοπική ιστορία!
Κατόπιν, αφού συγκεντρώθηκαν όλοι σε μία σάλα έπαιξαν το παιχνίδι: «Ο Μικρός λαογράφος-γνωρίζω την πόλη μου» μιλώντας ο καθένας τους για τον τρόπο με τον οποίο είδε το Αρχοντικό με τα δικά του μάτια, τί του έκανε εντύπωση και λύθηκαν οι απορίες τους με το παιχνίδι των ερωτήσεων και απαντήσεων. Έγινε αναπαράσταση εθίμου, είπαν παραδοσιακές παροιμίες, και αφού έφαγαν και έπλυναν τα δοντάκια τους, έστρωσαν τους υπνόσακους κι ο καθένας πήρε τη θέση του στις δύο μεγάλες σάλες, του ισογείου και του πρώτου ορόφου. Στη συνέχεια, οι υπεύθυνοι αφηγήθηκαν παραμύθια και τα παιδιά ξαπλωμένα στο ξύλινο δάπεδο και κοιτώντας τις μαγευτικές οροφογραφίες του Λαογραφικού Μουσείου, κοιμήθηκαν κάτω από την επίβλεψη γονιών του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του ιδίου Σχολείου και είδαν τα πιο όμορφα όνειρα της ζωής τους.
Οι μαθητές έγιναν ξεναγοί για τους γονείς τους στο μουσείο
Την άλλη μέρα το πρωί μετά το ξύπνημά τους, τα παιδιά εμπνεύστηκαν από τη διακόσμηση του Μουσείου και δημιούργησαν κατασκευές και έργα ζωγραφικής. Σπουδαίο γεγονός ήταν, όταν ήρθαν οι γονείς τους στις 9.00 το πρωί και τα παιδιά έγιναν οι ξεναγοί τους. Τους έδειξαν το Μουσείο και τους μίλησαν για την ιστορία του και την ιστορία της Ξάνθης του 19ου και 20ου αιώνα. Η εμπειρία αυτή ολοκληρώθηκε με το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού στο οποίο συμμετείχαν οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους.
Η έκπληξη και ο ενθουσιασμός ήταν πολύ μεγάλος, τόσο από τους γονείς, όσο και από τα παιδιά. Τα παιδιά όταν ρωτήθηκαν, είπαν πως ήταν μία συγκλονιστική εμπειρία, τόσο διδακτική, όσο και γεμάτη συναισθήματα και εικόνες και πως θα ήθελαν πολύ να την ξαναζήσουν. Οι γονείς έμαθαν μέσα από τα παιδιά τους την ιστορία της πόλης τους και έγιναν κοινωνοί μιας δράσης στην οποία πρωταγωνιστές ήταν τα παιδιά τους. Γονείς και παιδιά, έμαθαν την ιστορία της πόλης τους με βιωματικό τρόπο και την αγάπησαν. Είναι βέβαιο, πως αποτελεί τον καλύτερο τρόπο διδασκαλίας της ιστορίας.
Αναστασία Χατζοπούλου
