Ο Ελληνικός λαός πέρασε τα πάνδεινα από τα Γερμανικά στρατεύματα την περίοδο της κατοχής. Πείνα, απαγορεύσεις, εκτελέσεις, καταναγκαστικά έργα, έλλειψη ελευθερίας. Αυτά συνέβαιναν από το 1941 έως το 1944. Ούτε που να τα θυμόμαστε πλέον παρά μόνον για την ιστορική αλήθεια και την καλλίτερη συγκρότηση του κράτους μας. Η τρέχουσα διεθνής, εγχώρια πολιτική και οικονομική κατάσταση μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε πως τα Γερμανικά στρατεύματα θα παραμείνουν για πάντα στο μέλλον ένα κακό όνειρο. Η σημερινή αλήθεια είναι διαφορετική και αποδεικνύεται εύκολα. Σε διάφορες μεγάλες μας πόλεις ξεφυτρώνουν σαν ολόφρεσκα μανιτάρια του δάσους τα Γερμανικά πολυκαταστήματα με ονόματα όπως αυτό του Praktiker και του Lidl. Ωραιότατα καταστήματα με οργάνωση που θα την ζήλευαν ακόμη και τα κόμματα της αριστεράς. Άψογη εξυπηρέτηση, προσεγμένες και χαμηλές τιμές, καθαριότητα, χαμόγελο των υπαλλήλων και άνετα παρκινγκ. Όλες οι ευκολίες και οι εξυπηρετήσεις που επιθυμεί ο πελάτης.
Το χρήμα συγκεντρώνεται καθημερινά μέσα σε ένα διευρυμένο ωράριο (προσέξτε μην ανοίξετε Κυριακές εσείς παιδιά, θα χαλάσει η μαρέγκα για την πουτίγκα) και ταξιδεύει αυθημερόν προς τις Γερμανικές Τράπεζες της Φρανκφούρτης και του Μονάχου, Όλα καλά, ούτε γάτα ούτε ζημιά, μόνον δολάρια πολλά. Κάθονται τώρα οι Γερμανοί και σκέφτονται χαρούμενοι: ρε σύ, το 1941 χάσαμε τόσους φαντάρους από την Ελληνική αντίσταση και τον Δημήτριο ΄Ιτσιο στα Άνω Πορόια, μην ξανακάνουμε τέτοια αποκοτιά. Τα πιτσουνάκια μας τα φέρνουν τώρα ζεστά-ζεστά σαν καλοψημένα κέικ, εμείς πολυβόλα και τανκς θα χρησιμοποιήσουμε; δεν είμαστε τρελοί. Οι Έλληνες είναι πάνχαζοι και μας χρηματοδοτούνε με μεγάλη ευχαρίστηση, αυτοβούλως προσέρχονται και μας τα ακουμπάνε, να’ ναι καλά οι άνθρωποι. Καλά, τι βλάκας ήταν αυτός ο Χίτλερ, τι Wehrmacht, κανόνια και αηδίες. Αγοράζουνε κατά δωδεκάδες τα τυράκια μας, τις μαρμελαδίτσες μας, τα ζαμπονάκια μας και ύστερα πάνε στο σπίτι τους κατευχαριστημένοι από την ενοικίαση της γκαρσονιέρας τους που βάφτηκε με Γερμανικά χρώματα και εξοπλίστηκε με Γερμανικά πλακάκια και μπαταρίες μπάνιου. Άσε τους καλούς αυτούς ανθρώπους να τρώνε σουβλάκια κατά συρροήν και χαλβά Φαρσάλων με το αγνότερο βούτυρο. Εμείς τη δουλειά μας. Θα πουλάμε τα δραπανάκια μας, τις σοκολατίτσες μας, τις αυτοκινητάρες μας κι αυτοί οι ηλίθιοι θα ανταποκρίνονται με αγελαίαν συμπεριφοράν στις εμπορικές μας προκλήσεις. Ich frage Ellas-Ζήτω η Ελλάς.
Η λέξη emporium που χρησιμοποιούν οι Ευρωπαίοι είναι ολοφάνερο πως είναι Ελληνική, μόνον που την χρήση και την χρησιμότητά της την παραχωρήσαμε αχρεωστί. Θα μπορούσαμε άνετα να δημιουργήσουμε εμείς τέτοιου είδους πολυκαταστήματα στο Ανόβερο, την Στουτγάρδη και στο Ντύσελντορφ αν συνεννοούνταν οι Εμπορικοί σύλλογοι Αθηνών, Αλεξανδρουπόλεως, Χανίων και Λαρίσης. Όλοι οι έμποροι μαζί θα συγκέντρωναν ένα τεράστιο ποσό και τότε τι χαμπάρια μάστορα για τους Γερμανούς και τους Γάλλους. Adios Signiorina. Τα ευρώ και τα δολάρια θα όδευαν προς Θήβα, Σέρρες και Ρέθυμνο. Αυτά όμως για να γίνουν θέλουν έξυπνους καπιταλιστές, όχι καθυστερημένους δήθεν τάχαμ σοσιαλιστές και κουραφέξαλα. Αυτές οι προοδευτικές κινήσεις απαιτούν Μποδοσάκηδες και Νιάρχους, αλλιώς τρυπήστε με μία καρφίτσα το κέλυφος του αυγού σας και ρουφήξτε με όρεξη. Ομελέτα γίνονται ακόμα καλλίτερα, ειδικά αν είναι από κόκορα.
Θυμάμαι πριν χρόνια στην έκθεση της Καντώνας σε ένα περίπτερο ανέφερα πως είμαι Έλληνας και έγινε σάλος για το ποιος θα μπορούσε καλλίτερα να με εξυπηρετήσει. Τότε ακόμα πίστευαν πως είμαστε έξυπνοι άνθρωποι, αλλά τώρα ξέρουν καλά με τι κοθώνια έχουν να κάνουν, αφού μέχρι και η Τασία έγινε υπουργός. Τετέλεσται. (Ευτυχώς που το τέλος δεν έρχεται με τα πολυβόλα αλλά με τα hipnostedon των Γερμανικών πολυκαταστημάτων).
Κάνεις έναν ύπνο που δεν θες να ξυπνήσεις ποτέ. Μακάρ Παναΐτσαμ!
Φοίβος Ιωσήφ
