-η σημασία του βέτο των ΗΠΑ εις το ΔΝΤ-
Πολλές φορές έχουμε επισημάνει την μεγάλη σημασία της Ιστορίας. Διότι είναι η συνείδηση της ανθρωπότητας η οποία καταγράφει την μοίρα και τα βιώματα των λαών αυτής. Δεν επηρεάζεται, αλλά ούτε χειραγωγείται από κανένα, ούτε και από την πολιτική. Ο αμερικανός ιστορικός Χάουαρντ Ζιν είπε κάποτε: «αν δεν γνωρίζουμε την ιστορία, είμαστε κρέας έτοιμο για τους σαρκοφάγους πολιτικούς, για τους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους που προμηθεύουν το πιο ακονισμένο μαχαίρι». Ως απλοί άνθρωποι οφείλουμε να ενστερνισθούμε τα λόγια του και την βαθιά έννοια της ιστορίας, για να συνειδητοποιήσουμε, αλλά και να εξηγήσουμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά που κατατρέχουν την πλειονότητα των απελπισμένων λαών και οδηγούνε αυτούς εις την απόγνωση.
Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η Γερμανία αποδέχθηκε την εγκατάσταση πυραυλικού συστήματος και δυνάμεων του ΝΑΤΟ εις τις πρώην ανατολικές χώρες της Ευρώπης, τις οποίες ήλεγχε από την εποχή των ναπολεόντειων πολέμων, εν συνεχεία του καγκελαρίου Οττο φον Βίσμαρκ (1870) έως και τις αρχές του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η εξυπηρέτηση των ΗΠΑ να ελέγχουν τώρα την Ρωσία μέσα από τα πρώην κράτη-μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας με την συγκατάθεση του Βερολίνου, συνδέθηκε με δύο ανταλλάγματα των ΗΠΑ απέναντι της Γερμανίας κατά απαίτηση της δεύτερης. Να μη αναμειγνύονται εις την οικονομική πολιτική της ΕΕ, δηλαδή του Βερολίνου, και να αποποιηθούν οι ΗΠΑ τον πρωταρχικό ρόλο τους, δηλαδή να μη κάνουν χρήση του «βέτο» που έχουν εις το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Ως γνωστόν οι ΗΠΑ είναι οι εμπνευστές της ίδρυσης του ΔΝΤ το 1944 εις το Μπρέτον Γούντς του Νιου Χάμσαιρ των ΗΠΑ, και βάσει δε της οικονομικής τους συμμετοχής 17.69% και ψήφους 16.75% και του Καταστατικού έχουν και το αποκλειστικό «βέτο» εις τις αποφάσεις των 189 μελών-κρατών. Τα δε 18 Κράτη-Μέλη της Ευρωζώνης διαθέτουν 22.53%. Ως εκ τούτου το «βέτο» των ΗΠΑ εις το ΔΝΤ είναι ένα ισχυρότατο εργαλείο με οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις εις την διεθνή πολιτική.
Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης εις την ΕΕ (2008/09), όταν με την Ελλάδα άρχισε να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις, η επί της προεδρίας του κ. Ομπάμα ανοχή αυτού απέναντι του Βερολίνου είχε ως αποτέλεσμα να εξοστρακίσει ο κ.Σόϊμπλε εντός μίας νύχτας τον Γενικό Διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Κάν. Ο οποίος πρότεινε την διαγραφή του ελληνικού χρέους. Δηλαδή τόλμησε να αντισταθεί κατά του Βερολίνου, αντικαθιστώντας αυτόν(19.05.11) με την κ.Λαγκάρντ η οποία είναι προσωπική επιλογή του κ. Σόιμπλε. Έκτοτε με την κ.Λαγκάρντ το ΔΝΤ κατέστη εργαλείο της Γερμανίας εις την ευρωπαϊκή κρίση, για την υποταγή και ταπείνωση της Ελλάδος.
Η νέα αμερικανική Ηγεσία της Ουάσιγκτον, εκ των γεγονότων, προτίθεται τώρα να ανακτήσει τον ηγετικό της ρόλο με το «βέτο» της εις τον ΔΝΤ, να στραφεί κατά του Βερολίνου και να πιέσει αυτό για την μείωση ή διαγραφή του ελληνικού χρέους. Παράλληλα να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την Ρωσία, και να αντικαταστήσει τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, νορβηγό κ. Στόλντενμπερκ, ο οποίος πολλές φορές άφηνε προσβλητικά υπονοούμενα για Κράτη-Μέλη του ΝΑΤΟ, δηλαδή εμμέσως κατά των ΗΠΑ, και ο οποίος, πιθανολογείται, είναι μακρινός συγγενής των Στόλντεμπερκ από το Σλέσβιγκ Χόλσταιν, Κρατιδίου της Β.Γερμανίας, μέλος των οποίων επι της εποχής του Καγκελαρίου Αντενάουερ ήταν Υπουργός Άμυνας της τότε Δυτικής Γερμανίας και μετά πρωθυπουργός του κρατιδίου. Παράλληλα εις την αμερικανική ηγεσία τίθεται επί τάπητος το πολύ πιθανολογούμενο ενδεχόμενο της ανάδειξης της Γερμανίας σε πυρηνική δύναμη, η οποία με την τεράστια τεχνογνωσία που διαθέτει, είναι εις θέση να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα εντός μόλις μερικών εβδομάδων.
Η προεδρία του κ. Ομπάμα αποτελεί ένα μελανό σημείο εις την ιστορία των ΗΠΑ, παρά τις περίεργες διεθνώς εντυπώσεις και συμπάθειες των ΜΜΕ, αλλά και εις την αμερικανική κοινή γνώμη, σε ότι αφορά την δημοφιλία του. Διότι ως Πρόεδρος αφενός μεν επέτρεψε και ανέχθηκε την προκλητική συμπεριφορά της Γερμανίας εντός και εκτός της Ε.Ε., τις παραβιάσεις του Καταστατικού του ΔΝΤ με την μη χρήση του αμερικανικού «βέτο», αλλά ταυτόχρονα ευθύνεται και για την ολοκληρωτική κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας, την τεράστια ανεργία, και την ταπείνωση και δολοφονία χιλιάδων αφροαμερικανών εις τις ΗΠΑ, αλλά και για τον ολέθριο πόλεμο της Συρίας. Εκ των ανωτέρω, η ικανότητα του να εντυπωσιάζει μόνον δια της ρητορικής του τα ΜΜΕ για την έννοια και αξία της Δημοκρατίας, δείχνει συμπεριφορά ανθρώπου κενού περιεχομένου και εντυπωσιασμού. Όταν μετά από 460 εβδομάδες εις τον ανώτατο αξίωμα των ΗΠΑ, και μόλις 8 εβδομάδες πριν το τέλος της Προεδρίας του θυμήθηκε την Πατρίδα της Δημοκρατίας, για να μιλήσει εις το ιστορικό βήμα της Πνύκας, όμως για λόγους προσωπικής ασφάλειας μετατέθηκε μετά εις το Ίδρυμα Νιάρχου. Ένα γεγονός, όχι για να τιμήσει την Δημοκρατία και την προσφορά της Πατρίδας μας εις την ανθρωπότητα, ως δυστυχώς σκόπιμα διαδόθηκε από τα ΜΜΕ, αλλά μόνο για να ξεπλύνει την ντροπή του για την συμπεριφορά του απέναντι της Ελλάδος.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
