Άλλες προτεραιότητες
Άλλα τα ενδιαφέροντα και όσα αναζητεί ο νεοέλληνας την περίοδο αυτή. Άλλα που τον στριμώχνουν και τον προβληματίζουν. Κι αυτά δεν είναι άλλα από τα δικά του οικονομικά, των παιδιών του, των συγγενών του. Λίγο έως ελάχιστο το ενδιαφέρον του για τις Εξεταστικές Επιτροπές. Σκασίλα του μεγάλη όπως θ’ απαντούσαν εάν τους ρωτούσαν.
Έχουν άλλες προτεραιότητες, άλλα θέματα κι άλλα ζητήματα για να τους απασχολούν, μέρες γιορτών και αυξημένων υποχρεώσεων. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε πως κάνουν λάθος όσοι ποντάρουν πως η κοινή γνώμη θα ξεχάσει την οικονομική κρίση, τις μειώσεις στις συντάξεις, τις αυξήσεις στη φορολογία και τις Ασφαλιστικές εισφορές και μύρια όσα άλλα. Η ζωή, η πραγματική έχει τις δικές της ανάγκες κι αυτές θέτει πρώτες, όχι τα λόγια.
Γ.Δ.
Δεν χάθηκε η ανθρωπιά
Ζούμε σαν λαός, κοινωνία, ιδιαίτερα δύσκολες ημέρες. Κι αυτό δεν αποτελεί διάγνωση ολίγων, αλλά μια διαπίστωση συνολική της κοινωνίας. Οικονομικά τα πράγματα των οικογενειών είναι «στριμωγμένα». Υπάρχουν άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, επαγγελματίες που βιώνουν τεράστιες δυσκολίες. Κι ενώ συμβαίνουν αυτά και άλλα πολλά, αυτή η κοινωνία, αντιδρά θετικά. Από το υστέρημά της δίνει, βοηθά, στηρίζει όσο μπορεί τους πλέον αδύναμους, αυτούς που η ζωή τους φέρθηκε άσχημα.
Γι’ αυτό επαινετή ιδιαίτερα η κοινωνική αλληλεγγύη που επιδεικνύουν οι Ξανθιώτες. Ξεπερνώντας με τη συμπεριφορά τους μίζερες αντιλήψεις και νοοτροπίες. Τους αξίζει, ημέρες που έρχονται, ένα δημόσιο μπράβο, παρότι δεν το επιδιώκουν. Όμως το αξίζουν, διότι πάνω απ’ όλα δείχνουν πως είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Γ.Δ.
Προσοχή φόλες!
Φόλες κίνδυνος-θάνατος στα δάση μας. Συγκεκριμένα ομάδα του WWF μαζί με κυνηγούς εντόπισαν 11 φόλες και δύο νεκρά ζώα από δηλητηρίαση στην ορεινή περιοχή Νυμφαίας της Ροδόπης. Όπως διαπιστώθηκε, οι φόλες αυτές προκαλούν ακαριαίο θάνατο χωρίς καμία ευκαιρία διάσωσης τόσο στα ζώα που θα τις φάνε, όσο όμως και στους ανθρώπους που θα έρθουν σε επαφή μαζί τους. Xρειάζεται μεγάλη προσοχή λοιπόν για όλους όσους θα βρεθούν στην ύπαιθρο αυτές τις ημέρες γι’ αυτό και η προειδοποίησή μας. Τις φόλες, όλες, δεν τις πιάνουμε με τα χέρια μας.
Γ.Δ.
Τεχνίτες που σπάζουν και ετοιμάζουν πέτρες για την κατασκευή προστατευτικών αντερεισμάτων στην κοίτη του Κόσυνθου. Πίσω τους η ξύλινη γέφυρα.
(Αρχείο Κ. Μαυρομάτη)
Η ώρα της απάντησης
Δεν επιθυμούμε να προτρέξουμε ή να βγάλουμε συμπεράσματα αστήρικτα και αποφάσεις για την υπόθεση της δίωξης που ασκήθηκε σε βάρος του Πρύτανη του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, Αθανάσιου Καραμπίνη. Υπάρχουν θεσμοθετημένα όργανα, υπάρχουν διαδικασίες που από την κείμενη λειτουργία τόσο των Πανεπιστημίων όσο και των δικαστηρίων (εάν φθάσει μέχρι εκεί η υπόθεση) που θα αποφασίσουν.
Όμως γενικώς υπάρχει διάχυτη στην κοινή γνώμη της περιοχής μας η αίσθηση και η άποψη πως όλο αυτό το σκηνικό δίωξης εις βάρος του Καραμπίνη πως είναι στημένο και εξυπηρετεί σκοπιμότητες.
Ο χρόνος που θ’ακολουθήσει και οι διαδικασίες που θα ξεκινήσουν, θα είναι μακροχρόνιες μεν, αλλά αυτές θα δώσουν την τελική απάντηση της αποκατάστασης της αλήθειας.
Γ.Δ.
«Αναρχοαυτόνομοι» θρησκευόμενοι
Όσοι δεν επισκέπτονται τακτικά την εκκλησία, παρά μόνο τη Μ. Εβδομάδα, ως πιο αποστασιοποιημένοι πιστοί, διαπιστώνουν παρατηρώντας το εκκλησίασμα, το πόσο ιδιαίτερος λαός ήμαστε, «αναρχοαυτόνομος»! Δημιουργήσαμε μια χειροποίητη θρησκεία που ο καθένας μας έχει προσαρμόσει όπως τον βολεύει. Ψάλλουμε με βαθιά συγκίνηση χωρίς να καταλαβαίνουμε τι ψάλλουμε, όπως με «ξένα» τραγούδια που απομνημονεύσαμε αλλά δεν καταλάβαμε.
Μελετήστε, πώς κινούμαστε σε «ιερό» χώρο. Ο ψάλτης που όσο γεμίζει η εκκλησιά, τα δίνει όλα για όλα! Η πόρτα που τρίζει. Τα βλέμματα που γυρίζουν αστραπιαία. Τα σιγανά «καλώς ήρθατε!». Οι «επιμελείς» πιστές, που θέλουν να δείξουν ότι γνωρίζουν τι θα πει ο παπάς και το ψάλλουν νωρίτερα. Άλλη ώρα προσέρχεται ο ένας, άλλη ώρα ο άλλος και άλλος εισβάλει στο τσακ πριν το σχόλασμα. Άλλος ανάβει κερί, άλλος σηκώνεται, άλλος κάθεται, άλλος ξέμπαρκα σταυροκοπιέται, άλλη γονατίζει. Όλα αυτά την ίδια χρονική στιγμή! Μια διαρκής κινητικότητα. Και χτυπάει και ένα κινητό και κάποιος τρέχει έξω ν΄ απαντήσει, ξαναγυρίζοντας σε λίγο σαν βρεγμένη γάτα. Στα παιδιά ένα διαρκές «σσσσσσ» και «να η Παναγίτσα!».
Κι ενώ είναι τόσο ομιχλώδες αυτό που πιστεύουμε, μπορεί να σκοτώσουμε άνθρωπο, αν κοροϊδέψει αυτό που πιστεύουμε. Και μεταδίδουμε από γενιά σε γενιά, αυτό που δεν γνωρίζουμε ακριβώς, αλλά το πιστεύουμε. Εμείς έχουμε κτίσει, δικό μας «παραθρήσκευμα» στο θρήσκευμα. Που εν δυνάμει, πιστεύουμε! Κι ας μην το κατέχουμε. Μπέρδεμα; Αν είσαι Έλληνας ή Ελληνίδα καθόλου. Αναρχοαυτόνομη ψυχή! Μαγευτικά Ελληνική. Και ιερό νταραβέρι. Με Αγίους που έχουν περισσότερο διαθέσιμο χρόνο από Θεούς. Μην ψάχνεις να βγάλεις άκρη. Αλήθεια σας λέω, για κάτι τέτοια, πολύ μας αγαπάω. Κι άλλο τόσο, πολύ μας πάω. Είμαστε «εμείς».
Ρ.Β.
Αγοράζουμε Ξανθιώτικα
Ημέρες γιορτινές, ημέρες αγορών και ημέρες προσμονής γιατί θα βρεθούμε με τα αγαπημένα πρόσωπα μαζί. Όμως στο όλο γιορτινό κλίμα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τις υποχρεώσεις μας ως καταναλωτές. Έχουμε λοιπόν αυξημένη ευθύνη αυτές τις ημέρες να υλοποιήσουμε δύο πράγματα. Πρώτον να προτιμήσουμε και ενισχύσουμε την ντόπια ξανθιώτικη αγορά και δεύτερο, τα ελληνικά προϊόντα.
Κι αυτό, διότι τα ελληνικά προϊόντα είναι εύγευστα και δοκιμασμένα αλλά και ποιοτικά, ενώ αγοράζοντας από τους επαγγελματίες της πόλης μας ενισχύεται οικονομικά όλη η αλυσίδα στήριξης που πρέπει να διακρίνει όλους μας.
Γ.Δ.
Προσδοκώντας την Ανάσταση
«Βαριά» μέρα η σημερινή. Η πιο πένθιμη μέρα του χρόνου για τους χριστιανούς. Η μέρα που ανήκει στους νεκρούς γι αυτό άλλωστε και η μεγάλη επισκεψιμότητα στα νεκροταφεία. Αλλά δεν φταίει μόνο ο συμβολισμός της μέρας σε σχέση με την χριστιανική θρησκεία Μεγάλη Παρασκευή έχουμε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης και της ασφυκτικής λιτότητας. Όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων, της υπεροφορολόγησης και της απίστευτης ληστρικής επιδρομής σε μισθούς και συντάξεις που έχουν εξαφανίσει την αγοραστική δυνατότητα του μέσου έλληνα και έχουν αλλάξει άρδην την ζωή του. Το βλέπουμε και το βιώνουμε καθημερινά, μας το είπαν και μας το έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο οι καταστηματάρχες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες της πόλης μας, στο ρεπορτάζ που παρουσιάζουμε, που αφουγκράζονται καθημερινά τον παλμό της αγοράς. Ίσως όμως το χειρότερο να είναι αυτό: Πως έχει χαθεί η ελπίδα ότι θ’ αλλάξει κάτι προς το καλύτερο! Ότι μετά το Πάθος θα έρθει η Ανάσταση!
Τι μας απομένει λοιπόν; Μα να ευχηθούμε μόνο: Καλή Ανάσταση σε καθέναν ξεχωριστά και στην χώρα μας!
Μ.Ξ.
Διαβάσεις πεζών: αυτός ο άγνωστος
Διασχίζοντας συχνά το κέντρο της πόλης μας με τα πόδια, σκέφτομαι πώς μπορεί να νιώθουν Ευρωπαίοι που επισκέπτονται την περιοχή μας ή πώς καταφέρνουν να εγκλιματιστούν τόσο γρήγορα, ώστε να μην θρηνούμε θύματα. Όπως οι πεζόδρομοι, είναι για τους πεζούς, όπως τα πεζοδρόμια προορίζονται επίσης για τους πεζούς, έτσι και οι διαβάσεις των πεζών, έχουν προβλεφθεί για την διευκόλυνση των πεζών. Ναι, είναι αυτές οι άσπρες λωρίδες στην άσφαλτο, που ενώνουν δρόμους, πεζοδρόμια ή πλατείες, ώστε να περνάει κάποιος με τα πόδια από το ένα σημείο στο άλλο. Δεν έχουν διακοσμητικό ρόλο. Όσο και αν οι περισσότεροι Έλληνες οδηγοί τις αντιμετωπίζουν ως τέτοιες. Χθες το πρωί συγκεκριμένα, έχουμε μαζευτεί περίπου 7-8 άτομα στον πεζόδρομο της Δαγκλή, θέλοντας να διασχίσουμε την Τσιμισκή και να συνεχίσουμε στον πεζόδρομο. Κανείς όμως δεν φιλοτιμείται να σταματήσει, ούτε καν να κόψει λίγο ταχύτητα, μήπως κάποιος πάει να το παίξει δυτικοευρωπαίος και περάσει άνετος και ωραίος. Το αποκορύφωμα: περιπολικό με έναν αστυνομικό μέσα σε χαλαρό στυλ συνεχίζει κι αυτό την πορεία του ανενόχλητο. Σε περίπτωση που ανησυχείτε, κάποια στιγμή επιτέλους σταμάτησαν να έρχονται αυτοκίνητα και περάσαμε. Αλλιώς μπορεί να ήμασταν ακόμη εκεί.
Χ.Δ.
Να τα λέμε μεταξύ μας;
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να πει κάποιος ότι είναι τα σύγχρονα καφενεία. Γράφουμε κάτι, σχολιάζουμε, μαζευόμαστε και τα λέμε. Συνήθως όμως ομοϊδεάτες, οπότε ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια, με επιχειρήματα που κανείς άλλος δεν διαβάζει, αλλά τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Έτσι σχολιάστηκε δηκτικά η κυβερνητική πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που δεν άλλαξε την περίοδο έρευνας της εξεταστικής για την Υγεία, ώστε να μη πιάσει τις περιόδους Κουρουμπλή και Ξανθού-Πολάκη με το επιχείρημα πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Όπως επίσης σχολιάστηκε έντονα και η αναλαμπή του Ποταμιού και του Σταύρου Θεοδωράκη να το υπερψηφίσει. Για το θέμα αυτό της ανακύκλωσης της κριτικής μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είπε κάτι πολύ σωστό ο τραγουδοποιός Νίκος Πορτοκάλογλου: «Νομίζουμε ότι η κοινωνία είναι οι άνθρωποι με τους οποίους επικοινωνούμε στα social media, ενώ είναι το ένα εκατοστό. Επικοινωνούμε με αυτούς που συμφωνούμε. Ήττα είναι αυτό. Το κάνεις για να προστατεύεσαι από δηλητήρια και τσακωμούς, αλλά είναι ηττημένη η κοινωνία που δεν κατορθώνει να έχει διάλογο ανάμεσα σε αυτούς που διαφωνούν. Είναι μια ηττημένη δημοκρατία». Και δεν είναι μόνο μια ήττα για τη κοινωνία. Είναι και μια νίκη για όσους κατάφεραν και δίχασαν τη κοινωνία για να πετύχουν να υφαρπάξουν την εξουσία μέσα από την οργή, το μίσος και την αγανάκτηση. Ο δρόμος του λαϊκισμού περνά από την όξυνση του αντιπολιτευτικού πάθους στην κατατονία της κυβερνητικής διαχείρισης. Πάντα διχάζοντας.
Χ.Δ.
