Α. 1. Πού να το φανταζόταν ποτέ ο Αττίλας, όταν ξεκινούσε από την αχανή περιοχή της Κεντρικής Ασίας, μεταξύ Κασπίας Θάλασσας και Οροσειράς του Αλτάϊ, ως αρχηγός μίας τυραννικής ομάδας, που επικράτησε επί των φυλών των Ούννων και άλλων Γερμανών νομάδων την περίοδο της κατάρρευσης του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους και της μετακινήσεως των λαών στην φάση της ύστερης αρχαιότητας, χωρίς να γνωρίζει κατά “πού έπεφτε” η Νήσος Κύπρος στην μακρινή και αφιλόξενα θερμή για τον ίδιο και το ασκέρι του Μεσόγειο Θάλασσα, τι “δόξα” τον περίμενε μιάμιση χιλιετία μετά;! Ποιός οιωνοσκόπος ή μάγος της Αυλής του θα τού προμάντευε ότι στρατηλάτης αυτός στις χερσαίες μάχες μακριά από τη Θάλασσα το όνομά του θα είχε δοθεί κωδικά σε μία κακοσχεδιασμένη επιτελικά αμφίβια αποβατική επιχείρηση και ότι νομάδας εκείνος, που ζούσε από τις επιδρομές, θα είχε …στρογγυλοκαθήσει στο βορεινό τμήμα της Κύπρου επί σαράντα τρία ήδη χρόνια από την τσαπατσουλιά των αμυντόρων και την δύναμη των όπλων των εισβολέων ενός στρατού, που έχει σφετερισθεί απερίσκεπτα το όνομά του.
Ο Αττίλας συνένωσε τις διάφορες γερμανικές και αλταϊκές νομαδικές φυλές, σαν την δική του, και κυριάρχησε στην σημερινή Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, όπου βασίλευσε την περίοδο 434-453 μΧ, επέδραμε στο Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος το 441 και απείλησε την Κωνσταντινούπολη, εισέβαλε στην Γαλατία, αλλά ηττήθηκε στα Καταλαυνικά Πεδία στην επονομαζόμενη “Μάχη των Εθνών” από τα ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ στρατεύματα του Ρωμαίου Στρατηγού, Αέτιου, και του Βασιλέα των Βησιγότθων, Θευδέριχου/Θεοδώριχου. Το 452 λεηλάτησε την Ιταλική Xερσόνησο, πλην της Ρώμης, υπακούοντας στην παράκληση του Πάπα, Λέοντος Α’, αφού εισέπραξε αμέτρητα λύτρα και λάφυρα, ενώ το 453 ο κόσμος ανάσανε, αφού εκείνος πέθανε ξαφνικά και το Βασίλειό του κατέρρευσε : αυτή είναι η μοίρα κάθε ” Αττίλα”…
2. Την επωνυμία αυτή επέλεξε το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Στρατού, για να βαπτίσει την Στρατιωτική Εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο-Αύγουστο 1974 και Κατοχή έκτοτε του 38% περίπου της Νήσου προφανώς λόγω της ομοιότητας των βιαιοπραγιών κατά την “Ειρηνευτική Επιχείρηση” με την “μάστιγα του Θεού”, όπως από την Ιστορία έχει ονομασθεί ο ίδιος ο Αττίλας. H Επιχείρηση εξελίχθηκε σε δύο φάσεις, την “Αττίλα Ι” (20.30.07.1974) και την “Αττίλα ΙΙ” (14.16.08.1974), για να καταλήξει στην διαχωριστική γραμμή μεταξύ ελεύθερων και κατεχόμενων περιοχών με αρχή το χωριό Κόκκινα στην Δυτική Κύπρο και πέρας νότια της Αμμοχώστου στην Ανατολική κατά μήκος όλης της Νήσου. H βιαστική και άσκεφτη ονοματοδοσία της Εισβολής από το τουρκικό ΓΕΣ έχει κάτι το θνησιγενές και το συμβολικό, που είχε διαλάθει της προσοχής των τούρκων Επιτελών : ο Αττίλας εισέβαλε στα ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ Κράτη, κατείχε επί εικοσαετία ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ εδάφη, πολέμησε τον ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ και εκβίασε ωμά για λύτρα τον Πάπα Ρώμης, λεηλάτησε επί έτη διαρκώς τους ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥΣ λαούς, ηττήθηκε από τον συνασπισμό των ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ Δυνάμεων και αποτελεί για όλη την ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ Ιστορία τον εχθρό, τόσο αυτός, όσο και ο λαός του, που εξαφανίσθηκε και διαγράφθηκε οριστικά αμέσως μετά τον θάνατό του. Άραγε μήπως η αντιμετώπιση της σημερινής ΕΥΡΩΠΗΣ προς την Τουρκία έχει να κάνει κάτι έστω και λίγο με την ταύτιση της Χώρας του “Αττίλα”, που από “θριαμβευτής” στα τείχη της Βιέννης έγινε η βδελυγμία; Κυρίες και Κύριοι, βρίσκεσθε στο Κυπριακό Πρόβλημα…
Β. 1. Τα γεγονότα του Ιουλίου-Αυγούστου 1974 στην Κύπρο είναι γνωστά. Στις 08.15′ της Δευτέρας 15.07.1974 το σχεδιασμένο από την από 25.11.1973 2η Χούντα στην Ελλάδα (“αόρατος” δικτάτωρ: Ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, “Πρωθυπουργός” Δημήτριος Ανδρουτσόπουλος) εκκινούσε το πραξικόπημα κατά του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Η άφρων κίνηση της Ελληνικής πλευράς έδωσε την αφορμή για την τουρκική Εισβολή στην Νήσο την 20.07.1974 και την Κατοχή έκτοτε του 36,9% της Επικράτειας της Κύπρου [να αναφέρουμε ότι το 36,9% αντιστοιχεί στο 35,2% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού το 2,7% αποτελούν οι Βρεττανικές Κυρίαρχες Βάσεις και 2,6 % η λεγόμενη “Νεκρή Ζώνη” ή “Γραμμή αντιπαράθεσης”, όπου σταθμεύουν οι Ειρηνευτικές Δυνάμεις του ΟΗΕ και τα αντιμαχόμενα στρατεύματα]. Τα τουρκικά Σχέδια Εισβολής και Κατοχής του 38% του εδάφους ήταν γνωστά στην Ελληνική πλευρά ήδη από το 1965 (!), από την Έκθεση του Ειδικού Διαπραγματευτή του ΓΓ ΟΗΕ, Γκάλο Πλάζα, ο οποίος ευσυνείδητα είχε καταγράψει σε αυτήν τις τουρκικές ευθείες επιδιώξεις περί ομοσπονδιακής λύσης στην Κύπρο στην βάση του εδαφικού διαχωρισμού με το Τ/Κ ομόσπονδο κρατίδιο να καταλαμβάνει το …”38%” (!) του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην ίδια Εκθεση [REPORT OF THE UNITED NATIONS MEDIATOR ON CYPRUS TO THE SECRETARY GENERAL, United Nations, S/6253/26.03.1965] επίσης καταγραφόταν ωστόσο ότι η Άγκυρα ήταν έτοιμη να συμφωνήσει στην μείωση της περιφέρειας του Τ/Κ ομόσπονδου τμήματος στο ποσοστό του …”20%” (!!) του εδάφους της Κύπρου : όλως τυχαίως το μεν “38%” καταλήφθηκε το 1974, το δε “20%” συζητείται στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης σήμερα…
2. Η τραγωδία της τουρκικής Εισβολής στην Κύπρο πρέπει να αναφερθεί με αριθμούς, που αντιστοιχούν ακριβώς στην κρίσιμη εποχή (1974), για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της καταστροφής. Η Νήσος έχει έκταση 9.251 τ.χλμ και την κρίσιμη περίοδο είχε πληθυσμό περίπου 650.000 κατοίκους, από τους οποίους οι Έλληνες ανέρχονταν στο 80% (περίπου 540.000), οι Τούρκοι στο 18% (περίπου 115.000) και οι λοιπές κοινότητες στο 2%. Ως άμεση συνέπεια της τουρκικής Εισβολής και Κατοχής περίπου 200.000 Έλληνες εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την Χώρα (181.283 εκτοπισμένοι [εκ των οποίων 34.129 παιδιά σχολικής ηλικίας] και 11.935 εγκλωβισμένοι στις τουρκοκρατούμενες περιοχές, 1.619 αγνοούμενοι). Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της λαίλαπας, ο αριθμός αναλογούσε την ίδια περίοδο (1974) από πλευράς προσφυγοποίησης σε (α) 84 εκατομμύρια Αμερικανούς, (β) 98 εκατ. Ρώσους, (γ) 22 εκατ. Βρεττανούς, (δ) 21 εκατ. Γάλλους, 25 εκατ. Γερμανούς. Την ίδια περίοδο διαπιστώθηκαν 6.000 νεκροί, 1.000 ορφανά παιδιά, 230 (επί συνόλου 610) διαλυμένες Κοινότητες, πλήρης λεηλασία και καταστροφή στην κρατική και δημόσια υποδομή, την σχολική υποδομή γενικής και τεχνικής εκπαίδευσης, συνολική δήωση Εκκλησιών και Ιερών Μονών, συστηματική αρπαγή του αρχαιολογικού πλούτου.
Η οικονομία της Νήσου έκαστη ημέρα έχανε 2 εκατ. λίρες (στοιχεία 1974), η ανεργία έφθασε σε αστρονομικά ποσοστά, η αξία μόνο της κινητής περιουσίας, που λαφυραγωγήθηκε και λεηλατήθηκε ή καταστράφηκε υπολογίζεται σε 1 δισεκατ. λίρες, η ζημία επί της αγροτικής παραγωγής (γεωργικής, κτηνοτροφικής, αλιευτικής) πλήρης : ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι τα έως τότε (1974) ονομαστά δάση των κέδρων στην Νήσο εκτεινόμενα σε 340 τετρ. χλμ κατά την φάση των πολεμικών επιχειρήσεων καταστράφηκαν ολοσχερώς και κατακάηκαν από τις σχεδιασμένες επιδρομές της τουρκικής Αεροπορίας και τους βομβαρδισμούς με εμπρηστικές βόμβες ΝΑΠΑΛΜ…
3. Την 20.07.1974 ο Τούρκος Πρωθυπουργός, Μπουλέντ Ετσεβίτ, δήλωνε :”(…) Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις άρχισαν σήμερα την Ειρηνευτική Επιχείρηση στην Κύπρο. Αυτή δεν είναι Εισβολή. Δεν πρέπει να θεωρηθεί σαν μία επιθετική πράξη. Κάνω έκκληση προς όλους τους Έλληνες της Κύπρου. Είμαστε εδώ, για να βοηθήσουμε, όχι για να βλάψουμε. Ερχόμαστε εδώ με αγάπη όχι με μίσος. Είμαστε εδώ, όχι για να σάς πολεμήσουμε, αλλά για να δώσουμε τέλος στις συμφορές σας.”.
Ο αυτός την 14.08.1974 δήλωνε: “Η ενέργειά μας δεν στρέφεται εναντίον της Ελληνοκυπριακής κοινότητας. Πρόθεση έχουμε να δημιουργήσουμε μία ισοζυγισμένη κοινωνία.”. Η περιοχή, που κατέλαβε ο τουρκικός Στρατός, ήταν το πλέον εύφορο και παραγωγικό μέρος της Νήσου, που συγκέντρωνε το 55% της καλλιεργήσιμης γης, το 66% της βιομηχανικής παραγωγής και των μεταλλείων, τα 66% των τουριστικών δραστηριοτήτων και τα δύο μεγαλύτερα έως τότε λιμάνια, την Αμμόχωστο και το Καραβοστάσιο.
Γ. 1. Το Πραξικόπημα και η τουρκική Εισβολή δημιούργησαν νέα συνολική κατάσταση στην Κύπρο. Η μηχανοκίνητη Δύναμη του μονίμως πλέον σταθμεύοντος στην Νήσο Στρατού Κατοχής εκ 40.000 στρατιωτών και οι δεκάδες χιλιάδες των παράνομων εποίκων έκτοτε έληξαν άδοξα την ύστερη φάση των Ενισχυμένων Διακοινοτικών Συνομιλιών λίγο προ της υπογραφής τελικής συμφωνίας περί την συνταγματική πτυχή. Το Συμβούλιο Ασφαλείας ΟΗΕ με το Ψήφισμα 353/ 20.07.1974 καλούσε τις ΕΓΓΥΗΤΡΙΕΣ Δυνάμεις [Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία] σε διαπραγματεύσεις στην Γενεύη, αλλά ΧΩΡΙΣ την παρουσία της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας (!). Στην Πρώτη Διάσκεψη στη Γενεύη (26.07.-30.07.1974) στα πλαίσια του ΟΗΕ έλαβαν μέρος οι Υπουργοί Εξωτερικών της Βρετανίας, Τζ. Κάλλαχαν, της Τουρκίας, Τουράν Γκιουνές, και της Ελλάδας, Γεώργιος Μαύρος, Υπουργός Εξωτερικών και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Χώρα την 24.07.1974. Η Πρώτη Διάσκεψη ασχολήθηκε με τα άμεσα προβλήματα από το Πραξικόπημα και την Εισβολή, την επικύρωση της επιτευχθείσας την 22.07.1974 Ανακωχής και της γραμμής της Ανακωχής, την ρύθμιση του ανθρωπιστικού θέματος των εκατέρωθεν αιχμαλώτων, ενώ αποφασίσθηκε η επανάληψη των συνομιλιών με την παρουσία εκπροσώπων των δύο Κοινοτήτων της Νήσου ΕΡΗΜΗΝ (και πάλι!) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Δεύτερη Διάσκεψη της Γενεύης εκκίνησε την 08.08.1974 ημερομηνία παραίτησης του Προέδρου των ΗΠΑ, Ρ. Νίξον, λόγω του σκανδάλου “Γουωτεργκαίητ“, της ανάδειξης ως νέου Προέδρου του Τζ. Φορντ και της παντοδύναμης παρουσίας του Χ. Κίσσιντζερ ως Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας και πραγματικού “αφεντικού” στην Ουάσιγκτον… με την παρουσία των Γλ. Κληρίδη, Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων και προσωρινού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως “εκπροσώπου” (!) της Ε/Κ κοινότητας επικεφαλής Ομάδας από τους Τάσσο Παπαδόπουλο, μετέπειτα Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη, Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου, και Πολύβιο Πολυβίου, συνταγματολόγο, και του Ραούφ Ντενκκτάς, έως την Εισβολή Προέδρου της Τ/Κ Κοινοτικής Συνέλευσης και Διαπραγματευτή στις Ενισχυμένες Διακοινοτικές Συνομιλίες, ως ισότιμου με τον Γλ. Κληρίδη “εκπροσώπου” της Τ/Κ κοινότητας. Ο τουρκικός Στρατός Εισβολής την περίοδο 20.07.-08.08.1974 παρά την υπογραφή της Ανακωχής δεν σταμάτησε να καταλαμβάνει εδάφη της Κύπρου και αυτό αποτέλεσμα είχε την προβολή στις διαπραγματεύσεις υπερβολικών προτάσεων και απαιτήσεων περί το μέλλον του Κυπριακού από τουρκικής πλευράς : το Ζήτημα της Κύπρου είχε εξελιχθεί σε Πρόβλημα…
2. Οι Τουρκικές Προτάσεις από τον Ρ.Ντενκτάς στην Δεύτερη Διάσκεψη της Γενεύης την 12.8.1974 αναφέρονταν (α) στην Κυπριακή Δημοκρατία ως ενιαίο, ανεξάρτητο, ομοσπονδιακό Κράτος δύο Εθνοτήτων, (β) σε δύο ομόσπονδα κρατίδια με διακριτά γεωγραφικά όρια, με πλήρη πολιτική εξουσία και ομοσπονδιακή αρμοδιότητα σε βάρος της Ομοσπονδίας και πλήρη αυτονομία εντός των γεωγραφικών ορίων, (γ) σε ομοσπονδιακή Κυβέρνηση χωρίς τεκμήριο αρμοδιότητας, (δ) σε Τ/Κ ομόσπονδο κρατίδιο εκτάσεως “34%” του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας εκτεινόμενο βορείως μίας γενικής γραμμής από δυτικά στην περιοχή Λιμνίτου Λεύκας με διέλευση από τον κατεχόμενο από τους Τούρκους τομέα της Λευκωσίας προς ανατολάς έως το τουρκικό τμήμα και το λιμάνι της Αμμοχώστου, (ε) στην διατήρηση της εκκρεμότητας περί την οριστική συνταγματική δομή της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Κύπρου, αλλά και (στ) στην άσκηση κατά τον χρόνο της εκκρεμότητας περί τα συνταγματικά από τις δύο “Αυτόνομες Διοικήσεις” των εξουσιών της Κεντρικής Κυβέρνησης στις περιοχές των Ομόσπονδων κρατιδίων (ζ) στην ρητή ανάληψη της υποχρέωσης να απέχουν οι δύο Κοινότητες από πράξεις βίας και οχλήσεως η μία σε βάρος της άλλης.
3. Οι τουρκικές Προτάσεις απορρίφθηκαν από την Ελληνική πλευρά, που αυθημερόν (12.08.1974) πρότεινε για το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας (α) την εφαρμογή ομοσπονδιακού συστήματος (β) στην βάση των δύο αυτόνομων κοινοτικών Διοικήσεων, (γ) χωρίς συμπαγή εδαφική περιφέρεια προς αποφυγή αναγκαστικών μετακινήσεων και ανταλλαγής πληθυσμών, (δ) με ένταξη των οικισμών στην αντίστοιχη Διοίκηση και κατά την ισχύουσα χωροταξική κατανομή τους.
4. Οι Ελληνικές προτάσεις απορρίφθηκαν από την τουρκική πλευρά, που πρότεινε το “Σχέδιο Γκιουνές” (12.08.1974). Το “Σχέδιο” προέβλεπε (α) ανεξάρτητο, ενιαίο, δικοινοτικό Κράτος, (β) απαρτιζόμενο από την Ελληνοκυπριακή Αυτόνομη Ζώνη αποτελούμενη από δύο (2) Επαρχίες, την “κυρίως Ελληνοκυπριακή Επαρχία” και την Επαρχία Καρπασίας, (β) απαρτιζόμενο από την Τουρκοκυπριακή Αυτόνομη Ζώνη αποτελούμενη από έξι (6) Επαρχίες, (γ) η έκταση της Τ/Κ Ζώνης να ανέρχεται στο “34%” του εδάφους της Δημοκρατίας, (δ) τα όρια των Ζωνών και των Επαρχιών να αποφασισθούν κατά τις διαπραγματεύσεις, (ε) η Τ/Κ Ζώνη να εκκενωθεί εντός 48 ωρών από Μονάδες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς και Μονάδες ατάκτων, ενώ η ασφάλεια και η τάξη στην Ζώνη να αναληφθεί από την Τουρκική Κυπριακή Διοίκηση, (στ) η Διοίκηση εκάστης Ζώνης εντός των γεωγραφικών ορίων της να έχει πλήρη έλεγχο της περιοχής της, (ζ) η Κεντρική Κυβέρνηση να διασφαλίσει την ελευθερία κίνησης μεταξύ των επαρχιών της αυτής Ζώνης και να έχει όσες αρμοδιότητες καθορισθούν από τον δικοινοτικό χαρακτήρα του Κράτους, (η) έως την εφαρμογή του νέου συνταγματικού συστήματος στην Δημοκρατία οι δύο υφιστάμενες Διοικήσεις, Ε/Κ και Τ/Κ, να υιοθετήσουν από κοινού τα αναγκαία μέτρα για την ομαλοποίηση και την σταθεροποίηση της ζωής και να απέχουν από πράξεις βίας, διακρίσεως και οχλήσεως.
5. Η Ελληνική πλευρά απέρριψε το “Σχέδιο Γκιουνές” και την 13.08.1974 από κοινού με την Βρετανική και την Ε/Κ πλευρά υπέβαλε αίτημα για αναστολή των εργασιών της Δεύτερης Διάσκεψης για …48 ή έστω 36 ώρες (!), ώστε να δοθεί χρόνος, για να γίνουν οι σχετικές διαβουλεύσεις στις δύο Χώρες, Ελλάδα και Βρετανία. Η Αγκυρα απέρριψε κυνικά το αίτημα.
6. Λίγες μόνο … ώρες (!) μετά το “ναυάγιο” των συνομιλιών στην Δεύτερη Διάσκεψη, τα ξημερώματα της 14.08.1974, δόθηκε από την Κυβέρνηση του Μπ. Ετζεβίτ το σύνθημα για την έναρξη της 2ης Φάσης της “Ειρηνευτικής Επιχείρησης” στην Κύπρο από τον τουρκικό Στρατό Εισβολής ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥΣ “ΜΟΥΤΖΑΧΙΝΤ”, τους μειονοτικούς δοσίλογους προδότες της Πατρίδας τους, οι οποίοι τουλάχιστον από το 1963 δρούσαν στην Κύπρο υπονομευτικά κατά του Κράτους τους οργανωμένοι συνωμοτικά στην παρακρατική, δολοφονική, οργάνωση “ΤΜΤ” από την Τουρκική Πρεσβεία στην Λευκωσία και τους Τούρκους Αξιωματικούς στην ΤΟΥΡΔΥΚ στην βάση των “Συλλόγων”, των “Κοινοτικών Διοικήσεων”, της “Προσωρινής Τουρκικής Διοίκησης” και των χωριστών Δήμων και Κοινοτήτων. Οι “Μουτζαχίντ” αυτοί, εκπαιδευμένοι στρατιωτικά στην Τουρκία ήδη από το 1960 από το “Γραφείο Ειδικού Πολέμου” του τουρκικού ΓΕΣ, βάσει Ειδικού Σχεδίου προέβησαν στην πρώτη στην Ευρώπη μεταπομελικά συστηματική ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ σε βάρος των Ελλήνων της Κύπρου. Ο “Αττίλας ΙΙ” αξιοποιώντας το κενό εξουσίας στην Ελλάδα και στον ατλαντικό παράγοντα με την επίνευση του Χένρυ Κίσσιντζερ εκκίνησε “αιφνιδιαστικά” κατά παραβίαση της συμφωνηθείσας από τους Τούρκους Ανακωχή, για να ολοκληρώσει την σχεδιασθείσα από έτη κατάληψη του 38% των εδαφών της Κύπρου, “Επιχείρηση”, που περατώθηκε την 16.08.1974.
Δ. Μετά τις δύο Επιχειρήσεις “Αττίλα Ι και ΙΙ” οι εξελίξεις στην Ελλάδα και την Κύπρο ήταν ραγδαίες. Η Χούντα στην Αθήνα κατέρρευσε και αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία, η Ελλάδα εξήλθε του Στρατιωτικού Σκέλους του ΝΑΤΟ ακολουθώντας το παράδειγμα της Γαλλίας (1966), προσανατολίσθηκε στην εσπευσμένη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και επί ζημία των συμφερόντων της, εν μέσω άκρατου αντιαμερικανισμού χωρίς να αμφισβητεί τις στρατηγικές ατλαντικές επιλογές της ακολούθησε πολυδιάστατη εξωτερική και οικονομική πολιτική. Η Κύπρος, βαρέως τραυματισμένη από τον ακρωτηριασμό της κατά 38%, αποφάσισε το δόγμα “Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται”, με την άπλετη βοήθεια της Ελλάδας αντιμετώπισε τις ανθρωπιστικές συνέπειες της Εισβολής και Κατοχής και αντιπαρέταξε αντίσταση και άμυνα στην τουρκική βουλιμία και επιθετικότητα, αποκατέστησε το δημοκρατικό καθεστώς της με την επιστροφή του Προέδρου, Αρχιεπισκόπου Μακάριου, τον Δεκέμβριο 1974, ανένηψε κοινωνικά και οικονομικά από την Καταστροφή του 1974, παρέμεινε Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο από όλους, εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ταυτόχρονα η Τουρκία, “θριαμβεύτρια” στην Κύπρο, κατέστη “αιχμάλωτη” της …Κύπρου (!), όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, Τζ. Κάλλαχαν τον Ιούλιο 1974: έχει πληρώσει πολύ ακριβό τίμημα, πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό, στην διεθνή Κοινότητα για την παράνομη Κατοχή του τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μόνη εκείνη έχει κατασκευάσει και “αναγνωρίσει” τα Κατεχόμενα ως “Κράτος” (;) με την επωνυμία “Τουρκική Δημοκρατία της Βορείας Κύπρου”, έχει μεταφέρει μυριάδες έποικους από την Ανατολία προς αλλοίωση της πληθυσμιακής ισορροπίας στην Νήσο, αλλά από το 2004 με διαρκώς αυξητικούς ρυθμούς Τουρκοκύπριοι, που έχουν καταλήξει εκδιωκόμενη μειονότητα από τους “κουβαλητούς”, όπως τούς αποκαλούν, στην Πατρίδα τους, αιτούνται Διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας και ξαναγίνονται πολίτες της …Κυρίες και Κύριοι, το Κυπριακό Πρόβλημα είναι εδώ.
